Een in mijn ogen wat hybride interview van coach Kumar in het Amsterdamsch Voetbal over de kracht van zijn selectie deed mij over de van mij bekende en redelijke weerzin tegen bekerpotjes heenstappen. Want ik wilde toch wel meemaken hoe bijvoorbeeld de volgende uitspraken tegen een eersteklasser zondag in Uitgeest zouden uitpakken.
Ons team bestaat uit spelers die onze tegenstanders fysiek niet zomaar aan de kant zetten en die dan ook niet het duel schuwen. Iedereen moet daarom zijn mouwen opstropen en gaan, zodat we de grootste kans op een goed resultaat maken.
Wie inmiddels kennis heeft genomen van de uitslag zal de kop boven dit stukje met een begrijpend glimlachje tot zich nemen en een oordeel klaar hebben.
Maar alvorens over het vertoon zelf in wederom één lange zin iets meer inkleuring te geven, was de opmaat op het fraaie sportpark van de plaatselijke voetbalgrootheid leuk en leerzaam. Bovendien was het de allereerste keer dat mijn karretje mij naar het bepaald zeer historisch getinte plaatsje dirigeerde. Voor de liefhebbers: Wikipedia pakt behoorlijk breed uit over de geschiedenis van dit mooie dorp.
Niet zo zeer was het leuk, omdat de thuisclub besloten had dit bekerduel als een echt trainingspotje te laten verspelen op een zwartkorrelig KG-veld, met ballen die aan de sporen van de zwarte korrel te zien hun beste KG-jaren ook al ruimschoots bereikt hadden. Neem daarbij een forse wind, die het lawaai van de aangrenzende snelweg lijnrecht over het speelveld blies en de entourage was nou niet om echt juichend over te zijn.
Dat vonden een paar stemmen uit de club zelf ook en de scheids van dienst, de jongeheer Dam, keek tijdens zijn warming up eveneens verlekkerd naar het naastgelegen groene grasveld. Maar had geen mogelijkheid in de scheidsrechterlijke tas om te switchen. Daarover wat pruttelend raakte ik aan de praat met een man die men als een echte clubman mag bestempelen. Zijn naam Ruud Collette en al zo’n 52 jaar als vrijwilliger verbonden aan de club.
“Ik ben geen bestuurslid, hoor, maar jouw suggestie : MVA (Manus van Alles) vind ik wel een passende titel….” verzekerde deze bescheiden vriendelijke clubicoon mij. Vervolgens gaf hij mij een interessant exposé over hoe het zo kon zijn, dat zijn huidige club “pas” 25 jaar bestaat en hij in de jaren daarvoor al in de korte broek lid was van een van één van de delen van deze uit fusie geboren hereniging van “twee Uitgeesten”
Die tweespalt was ontstaan toen een kerkelijk hoogwaardigheidsbekleder (pastoor) besloot een zondagclubje voor RK-geïnspireerde ingezetenen te beginnen. Later is alles toch weer goed gekomen al vond Ruud het wel wat merkwaardig dat de “letterlijke afbreker” van destijds toch op uitbundige wijze werd geëerd. “Maar ja dat was toen en vandaag de dag zijn we goed bezig” sprak hij onder meer onder verwijzing naar de groei tot zo’n 1200 leden. Zo leer je nog eens wat over religieus getinte “Hoekse en Kabeljauwse twisten” die zich blijkbaar ook in het voetjebal kunnen voltrekken.
Terug naar de kop van dit stukje en de eerste alinea.Welaan vrienden binnen en buiten Bordeauxrood, de conclusie kan helder zijn: Kumar was in ieder geval voor vandaag geen waarzegger; integendeel zijn pupillen lieten zich, zonder opgestroopte mouwen maar al te vaak zomaar aan de kant zetten door hun agressievere en vooral harderwerkende tegenstrevers, zodat die voor zich alle ruimte konden scheppen om bij balverlies weer snel orde op zaken te stellen, om tegelijkertijd gebruik te kunnen maken van de door een weinig geïnspireerd ogend AMVJ -dat zichzelf vooral uitputte in het spelen naar een andere kleur-, geschonken doortocht naar een snelle 2-0 voorsprong voor rust, waarna er van de drie goals na de pauze tenminste eentje ook als cadeautje in de boeken mag worden opgetekend.
U begrijpt hopelijk uit deze samenvatting, dat de Kumarkids vooral zichzelf tot een 5-0 oor wassing veroordeelden.
Hopelijk wordt het derde bekerduel tegen het verre Enkhuizen wel iets zichtbaar van dat wat coach Kumar in zijn interview met stelligheid poneerde.
Maar het staat nog te bezien of mijn karretje mij dan opnieuw het Noord-Hollandse in wil te sturen. Want voetbalmatig gezien bleef in Uitgeest de Bordeauxrode Geest in de fles en daarom was het helaas toch geen overall leuke middag voor
Dirk
