Op de zaterdag dat Sinterklaas Nederland met intochten overspoelt had deze voetbal gerelateerde “impressie” ook best “depressie” mogen heten.
Mijn hemel wat een deprimerend weer was het toen de Goedheiligman aan zijn tocht naar het Amstelveense Stadshart begon. Er was een grote plu voor nodig die er voor moest zorgen dat zijn fraai gecoiffeerde baard nog een beetje in de krul bleef. De Roetveegpieten hadden moeite om hun nieuwe Geuzennaam eer aan te doen, want slagregens leken bij tijd en wijle mee te werken aan een “wash-out Roetveegpiet”.
Niet uitgesloten dat hier een nieuwe pressiegroep van Weergoden achterzit. Want wat die gister en vandaag presteerden was natuurlijk opzienbarend. Gister voor het eerst weer meer blauwe lucht laten zien dan voorgaande maanden, maar op de dag dat een lekker zonnetje het kinderfeest zou moeten opvrolijken aankomen met een haast cynisch ogend alternatief van ronduit pokkeweer.
Ik had, als vrijwillig manusje van alles bij de plaatselijke omroep 1Amstelveen, best een beetje te doen met de crew van de omroep die dit festijn “live” van begin tot eind zou gaan coveren. De laatste voorbereidingen voor dit mooie project vonden de dag ervoor immers plaats onder lekkere omstandigheden en dat beloofde veel.
Maar je zal maar wakker worden terwijl de nacht geen dag wil worden, het pijpenstelen giet het water tot het aan de voordeur staat; dan lijkt de lol er toch vooraf al volledig af te zijn?
Zo niet bij deze kanjers, want als u een blik wilt werpen op de site van deze lokale omroep (1Amstelveen.nl) of terugkijken op YouTube dan wel kanaal 42 van Ziggo, kunt u met eigen ogen zien dat hier door een groep liefhebbers een topprestatie is geleverd. Ook deze foto bewijst dat Weergoden het plezier van deze mediamieke Piet/presentator niet konden vergallen.
En dit gezegd hebbende krijgen “mijn” cameramensen, technici, presentatoren en de regie onder leiding van Renz Straatman en de even onvolprezen Mathijs Groenewoud (ja, die van “de Acht van….”) van mij de koek en hulde!, en de Weergoden voor een keer de gard uitgereikt.
Vervolgens werd ik zelf ondergedompeld in het regenwater. Omdat coach Ricky graag beelden heeft van de opnamemachinerie van AMVJ en ook hoofdredacteur Mathijs (ja, die van het wekelijkse sportprogramma “de Acht van Amstelveen”, zie boven) meer en meer bewegend beeld in zijn afleveringen wil stoppen, diende ik een tussenstop bij het clubgebouw op het Loopveld te maken.
Dat in mijn DNA zo langzamerhand vastgenagelde ritje bleek dit weekend geen sinecure. Afsluitingen om in het weekend door te kunnen werken aan “het helingsproces voor de stad” (het realiseren van een overkapping van de A9) maakten dat ik half Amstelveen door moest crossen om uiteindelijk het wonder van techniek (met de bal meebewegende camera) en een loodzware standaard in mijn karretje te kunnen persen.
Daarna bracht de juffrouw op de ingebouwde TomTom mij soepeltjes langs alle plassen naar Hoofddorp, de club waartegen Bordeauxwit (uittenue) het vandaag moest opnemen. Een groot complex van deze grote vereniging zal er bij lekker weer ongetwijfeld landelijk mooi hebben uitgezien, maar het nu miezerige grauw van een grijs hondenweer verkleinde de wereld tot het hoofdveld en gelukkig een tribune.
Ik hoopte stilletjes dat het enigermate gehavende Kumar Cohort evenals vorige week een virtuele zon kon laten schijnen in deze weinig opwekkende omstandigheden. Ik weet niet of de verschuiving van het aanvangstijdstip met bijna een half uur er iets mee te maken heeft gehad, maar na afloop van dit met het weer overeenkomstige treffen kende mijn papiertje met aantekeningen van opwindende momenten behoorlijk wat lege plekken.
Heel even leek mijn hoop bevestigd te worden, want het aanvangssignaal was nog niet weggestorven of twee behoorlijke kansen voor AMVJ deden de virtuele zon zowaar knipogen. Helaas werden ze beiden jammerlijk om zeep geholpen. Blijkbaar maakte zich door dit aardige begin een zekere lankmoedigheid van de gasten meester, zo van: “nou dan maken we er straks wel een paar en dan is het klaar”.
Helaas kwam dit de teamgeest en motivatie niet ten goede, want ik neigde er allengs naar om het door Bordeauxwit vertoonde spel als lamlendig te betitelen. Zeker toen vrijwel iedereen na een minuut of acht stond te slapen en de tegenstander een corner kreeg maar niemand van AMVJ daar enig oog voor had. Bij een poging tot uitverdedigen daarvan werd de bal keurig voor de voeten van een opponent gekopt die dankbaar de 1-0 in het hoekje schoot.
Een bal op de lat gekopt na een corner aan de andere kant leek op iets van een wake-up call, maar het duurde tot minuut negentien toen Max Krake met een fraaie treffer de balans weer in evenwicht bracht. D’rop en d’rover had toen het parool moeten luiden maar er gebeurde een twintigtal minuten vrijwel niets dat het vermelden waard is. AMVJ rommelde tot de rust maar wat aan, met veel traag breedtespel en heel weinig doortastende dreiging. Ook niet van de tegenstander al zou een knappe kopbal van hun spits nog in de annalen genoemd mogen worden.
Het noodzakelijk ontsteken van het kunstlicht bracht in het tweede bedrijf helaas geen echte verlichting. AMVJ was wel ietsje beter maar ook nog behoorlijk improductief aan het ballen, terwijl de tegenstander zich al blij leek te maken met een gelijkspel en zich beperkte tot verdedigen en af en toe een lucky shot naar voren.
En dan zie je dat als er zo matig tot slecht wordt geacteerd dat ook de paar open kansen die er dan toch komen haast achteloos door de gasten gemist worden. Even leek het een aantal minuten voor tijd qua uitslag toch nog goed te komen toen Max Krake dacht zijn tweede van de middag in het netje te hebben geprikt. De vreugde was door een vlag en een fluit echter van korte duur.
En heel vlak voor tijd leek het of ook het summiere ene puntje niet mee zou gaan in de tas, toen een Hoofddorpspits vrij doorgang werd gegund maar dit voortijdig Sinterklaascadeautje niet benutte; en even later ook nog met vlag en fluit werd bejegend (buitenspel).
En zo kwam er een troosteloos einde aan een helaas troosteloos potje, waarin de gasten geen schim waren van de ploeg die vorige week nog door de coach van tegenstander DWS als best voetballende ploeg werd beschreven. En de thuisploeg het puntje in de kleedkamer vierde alsof ze net een wonder hadden verricht.
De deprimerende stilte in het kamp van AMVJ zei alles over het druilerige optreden op deze door de Weergoden gedomineerde zaterdag. Het was geen koek en hulde waardig, maar om ze nou de zak en gard te geven gaat net even te ver; mits dit zwaar weer resultaat tot een verpletterend goede revanche leidt tegen runner up Legmeervogels.
Dat dan hopelijk weer tot zonnig plezier van jullie zelf, jullie coaches en van
Dirk
