Even paniek om kwart voor tien als blijkt dat de TomTom de postcode van Klein Brandtsportpark in Almere niet kent. Dan maar de nabij gelegen Muziekdreef invoeren en hopen dat de accommodatie van tegenstander, AS 80 F9, vanzelf opdoemt. Op papier moet het een topper worden tussen de nummer twee en de nummer drie van de competitie, dus te laat komen is geen optie. Het sportpark doemt niet vanzelf op maar gelukkig wel een ‘i’ met een plattegrond. Vier minuten voor aanvang van de wedstrijd rennen Raúl en vader het veld op, waar de rest van de ploeg nog met de warming up bezig is.
F9 klinkt tegen F1 klinkt als een ongelijke strijd, maar als je bedenkt dat AS 80 liefst 15 F teams heeft, zet dat zaken weer wat in perspectief. Daarnaast had de F9 zich voor de topper versterkt met een aantal spelers uit hogere F teams. Tot nu toe hadden AMVJ F1 en AS 80 F9 nog maar één gemeenschappelijke tegenstander getroffen, Swift F7. AMVJ had hiervan met 5-1 thuis gewonnen en AS 80 had met 1-1 een gelijk gespeeld. Op basis van dit schaarse vergelijkingsmateriaal zou AMVJ de beste papieren moeten hebben voor de tweede plek achter Arsenal ASV.
Beide teams begonnen aftastend aan de wedstrijd. Opvallend genoeg vond het aftasten vooral op het middenveld plaats, een plek die F’jes normaal gesproken links laten liggen. Uitbraken waren schaars aan beiden kanten en we moesten bijna tien minuten wachten op de eerste schoten op doel. Het had heel lang spannend kunnen blijven als niet een aantal spelers van AMVJ op gehaaidheid de pot naar zich wist te trekken. Duco had door dat lopen met de bal met zo’n vol middenveld weinig zin had en wist met zuivere steekballetjes aanvallers Raúl en Joep in kansrijke positie te zetten. Zo ontstonden voor AMVJ de eerst echte kansen. Al even gehaaid was de actie van Vince om bij balbezit van AS 80 niet met de meute mee te lopen maar bij het doelgebied van de tegenstander te blijven hangen. Bij de F-jes bestaat er immers geen buitenspel.
We konden niet goed zien of het een pass was of toeval maar na een minuut 12 ontving Vince de bal met alleen nog de keeper voor zich. Hij twijfelde niet en schoot overtuigend de 0-1 binnen. Kort daarna trof hij opnieuw doel toen de keeper de bal bij een doeltrap recht is z’n voeten schoot. Weer even daarna kwam Joep op aangeven van Jip vrij voor de keeper te staan. Uit zijn ooghoek kon hij zien dat Raúl in nog betere positie stond. De onzelfzuchtige Joep gunde Raúl z’n achtste doelpunt van het seizoen. Met een fraai afstandschot voltooide Vince zijn zuivere hattrick. Wat er in de tweede helft ook zou gebeuren, de titel van man of de match zou hij niet meer kwijtraken.
Deed AS 80 in de eerste helft dan helemaal niets terug? Weldegelijk, na de drie nul braken ze regelmatig uit en de kleine F3 huurling Benito kwam tot twee keer toe oog in oog met de twee koppen grotere keeper Oscar te staan. Oscar was letterlijk onverzettelijk. Hoe groot het gevaar ook, hij weigerde uit zijn doel te komen, maar bleef goed naar de bal kijken. Gevolg: twee indrukwekkende reddingen en de nul. Helaas hield Joep zijn doel in de tweede helft niet schoon en zoals gebruikelijk bij AMVJ kon de keeper er zelf weinig aan doen, maar was de concentratie bij de veldspelers ver te zoeken. Dankzij peptalk van het trainersduo was de verslapping die onze jongens, vooral bij een ruime voorsprong, vaak treft bij het begin van de tweede helft, minder groot. Vince pakte de draad van de eerste helft gewoon weer op en bestrafte al snel in de tweede helft sw veel te ver uit zijn doel komende keeper van AS 80 met de 0-5. Kort daarna het vuiltje van het tegendoelpunt, maar dat werd alweer snel vergeten toen een mislukte schotpoging van Raúl recht in de voeten kwam van opnieuw Vince, die zijn uitstekende spel omlijst zag met het geluk een winnaar. Resultaat: vijf treffers! Na zijn onbedoelde assist op Vince, vervolgde Raúl met een zeer bedoelde en perfect uitgevoerd steekballetje op Quinten. De kans was te missen, maar Quinten deed het niet: 1-6.
In de eindfase nog drie noemenswaardige voorvallen: 1. de swchalbe van Jip die geen schwalbe was, maar een vertraagde reactie op een overtreding. De uitstekende scheidsrechter van AS 80 zag het goed. 2. het felle duel tussen de twee kleinste spelers van het veld dat eindigde in een forse overtreding van Jelle, waarvan hij zelf meer schrok dan zijn slachtoffer, AS 80 sterspeler Benito. 3. De verdiende afsluitende treffer van Oscar, die al vaak was uitgebroken, maar telkens net op het laatste moment werd afgebroken. Bij zijn treffer leek het aanvankelijk weer fout te gaan, maar met twee keer kappen passeerde hij uiteindelijk toch de keeper. Door zijn 9e treffer blijft Oscar, Raúl en Vince een doelpunt voor als topscorer van de F1. Het betekende een ruime zege voor het team en dit keer was het zeer zeker niet geflatteerd.
