Dat “Maart zijn staart roert”, is bepaald geen nieuwlichterij als je de statistieken van Weeronline napluist.
Het kan nog weleens guur en nat zijn in de lentemaand.
Maar wat de Weergoden afgelopen vrijdag en -nacht voor dit kikkerlandje in petto hadden was met kreet “ongelofelijk K-weer” nog matig uitgedrukt.
Gevolg wellicht, dat menige zaterdag-baller (en -balster) in het vooruitzicht van een voetballoze dag er letterlijk “een vrij nachtje” van maakte.
Om vervolgens, enigermate vermoeid en katterig ontwaakt, vast te stellen dat de zon hoog aan de hemel stond en dat aan het luidruchtig sijpelen van de waterafvoerpijp was af te leiden dat de vorst niet had doorgezet.
Bijna lenteachtige omstandigheden derhalve.
Voor de genen die op het Loopveld moesten aantreden gaf een in ochtend geproduceerde foto voor hen alsnog het geruststellend beeld dat naar alle waarschijnlijkheid de vermoeide ledematen gespaard konden worden, gezien de nog fors besneeuwde kunstgrasmatten, en de al eerder afgekeurde sompige grasvelden.
Voor de spelers van AMVJ 2, die evenals hun maatjes van Eén al wisten dat er sowieso uitgeweken moest worden naar het kunstgras kwam het ontdooien helaas te laat, zodat er een streep moest door hun met gretigheid tegemoetgeziene prestige-pot tegen AJAX.
Maar, oh wonder der natuur, ruim voor aanvang van de thuiswedstrijd lag de mat er tot groot genoegen van het Kumar Cohort haast maagdelijk kunstgroen bij.
Want nu zou er eindelijk een vurige wens van de boys in vervulling gaan om, verlost van het afgelaste k.tgras op het hoofdveld, in een heuse competitie-pot op kunstgras te kunnen laten zien wat ze aan voetballend vermogen echt in huis hebben.
Nb.
De oplettende lezer zal gemerkt hebben dat ook uw chroniqueur ervan af ziet zich openlijk te verzetten tegen de voortwoekerende vertrutting die tot in het absurde door de Woke-activistencultuur wordt gepredikt.
Dus is in deze impressie de op zich swingend klinkende alliteratie tussen een slechtonderhouden en redelijk voetbal saboterende voetbalmat en een egale lekker strak voetbal bevorderende kunstgrasmat, niet meer voluit opgetoetst. De lezer mag naar believen zelf een klinker naar smaak invullen……
Grote vraag dus of de wens van de Kumar selectie slechts de vader van de gedachte bleef, dan wel het treffen tegen het op de derde plaats van de ladder prijkende Jong Holland een bevestiging zou opleveren in de vorm van veel beter ballen dan in de veelal hotseknotssessies waartoe de k.tgrasmat van het hoofdveld noopt.
Welnu, het eerste half uur van de match, onder leiding van de kleine maar kordaat rustige en eerlijke mevrouw van C. van Kruiselbergen, leek wel degelijk te bevestigen dat AMVJ 1 tot heel behoorlijk voetbal in staat is.
Dat vond ook Peter Grifhorst -oud trainer en side kick van presentator Mathijs Groenewoud in het wekelijkse voetbalprogramma van 1Amstelveen (de nieuwe naam waarmee de plaatselijke omroep RTVA voortaan door het leven gaat).
Hij vond het verschil tussen de optredens op deze mat en het je-weet-wel-veld dermate groot dat hij aan voorzitter Lex van Hees na afloop vroeg of de club dat niet permanent zou moeten maken.
Wat betreft dat eerste half uur kan ik volledig met die vraag instemmen.
Want Bordeauxrood had tegen een wat tegenvallende tegenstander verreweg het beste van het spel.
En na een minuut of achttien, via een smakelijke aanval en een prima voorzet van Serra Austin een door Max Krake mooi met het hoofd gescoorde voorsprong genomen (1-0)
Tot de rust bleef die stand op het virtuele scorebord staan, hoewel met het vorderen van de tijd de sjeu aan AMVJ kant wel wat minder werd en door veelal slordig balverlies de gasten ook de gelegenheid bood om “op het paard te klimmen”. (met een gemeen balletje op de paal als beloning).
Iemand die na rust pas was komen kijken, kon zich lange tijd niet voorstellen dat de thuisploeg zo met lof en eer in het eerste bedrijf was overladen.
Want op een of andere manier lukte het AMVJ niet om het peil van voor rust te bestendigen.
Dat kwam ook omdat Jong Holland de naam meer eer aan deed en veel darteler speelde dan daarvoor.
Niet met subliem spel maar wel gedrevener dan hun tegenstander blijkbaar kon opbrengen. Vooral de goed gerichte lange pass naar voor stichtte angstige momenten voor het doel van Maksim van Ingen. Die hield echter met een paar hele mooie reddingen zijn doel lang schoon.
Dus kwam AMVJ meer en meer in de verdrukking en nog nauwelijks aan lekkere aanvallen toe.
Verdedigend liep het ook niet allemaal meer even goed.
Maar de herstelde en direct weer uitblinkende Burak Sitil zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat veel dreigend gevaar tijdig kon worden afgewend.
Slechts één keer leken de spitsen van de gasten vrije doorgang te hebben, maar die werden teruggefloten door een eerlijke scheids (zie boven) die haar foute beslissing om geen voordeel te geven ruiterlijk toegaf.
Uiteraard tot ongenoegen van boos Jong Holland.
Die kregen daarna echter weer een numeriek voordeel toen AMVJ wegens direct rood met tien man de pot over de streep moest zien te trekken.
Dat lukte door wilskracht, inzet en het parkeren van de bus.
Het werd zelf nog mooier voor Bordeauxrood toen niet lang voor tijd wissel Dion Reuvekamp
van het massaal attaquerend Jong Holland alle ruimte kreeg op de pot definitief in het slot te gooien.(2-0)
Zo werden na een lekker begin en een moeizaam tweede bedrijf drie belangrijke punten in de tas gestopt. In die zin was het spelen op kunstgras een zegen.
En dat blijft zo wanneer de ploeg in staat is gedurende langere tijd het voetbalniveau boven hoofdveldpeil te houden. Bij Zwaluwen lukte dat zo, maar nu thuis nog wat minder.
Desalniettemin was de vreugde -samen met Peter Grifhorst in de kleedkamer-intens.
Zie het filmpje
Ook coach Ricky Kumar kon, zij het met een paar terecht kritische kanttekeningen, prettig het weekend ingaan
Hopelijk geeft de geestdrift en inzet tijdens een zwaar bevochten zege en de blijdschap daarna het team de power voor een succesvol vervolg met nog acht potjes te gaan.
Kunstgrasmat of k.tgrasmat…..
Dirk
