171x gelezen

Ter afwisseling nu eens lekker weer en een aardige belevenis

Na de beroerde belevenissen van slecht weer en dito (anti)voetbal tijdens het vorige week uiterst miezerig en cru verlopen bezoek van het Kumar Cohort aan “de vrienden van AFC”, en met de aanstekers van het kwaad in de Kuip nog vers in het geheugen, was het deze zaterdag tenminste lenteachtig Paasweer en beleefde uw chroniqueur van helaas onwaardige taferelen rond Bordeauxrood op nota bene het sportpark met de hybride naam “ Goed Genoeg”, nu weer eens een heel aardige middag aan de rand van het redelijk aangestampte hoofdveld van AMVJ.

Deze hele lange zin was even nodig om u duidelijk te maken dat ik benieuwd was hoe het tweede team van coach Daan van Hees het er af zou brengen tegen het derde zaterdagteam van ons (niet meer zo?) aller … Jawel!

Dat u nu niet denkt dat ik een switch heb gemaakt naar AMVJ 2, maar het team van Kumar was vrij en had blijkbaar een weekje nodig om bij te komen van de mispeer van vorige week. Geen training en geen pot en geen mens gezien…..behalve de coach zelf.

Maar goed, toen ik iets na het begin het terrein opdrentelde, merkte ik aan een drukke zijlijn dat ondanks de nu ook mindere periode van het Heitinga Cohort, de naam Ajax toch nog steeds garant staat voor meer kijkers dan normaal. Ongeacht het niveau dat er van die club aantreedt.

En het niveau dat nu speelde – een mix van nog redelijk jong, iets minder jeugdig en al redelijk belegen maar ervaren spelers – was vooral de eerste helft niet erg op dreef. Dit in tegenstelling tot de nog jeugdige pupillen van Daan van Hees, die er op een zo op het oog betere grasmat een prima eerste bedrijf van maakten.

Beetje jeugdige overmoed, maar er zat best lijn in het spel. Zo werd er collectief verdedigd als het (soms even) moest en snel en compact naar de aanval geschakeld als het kon. En dat laatste kon meer dan met regelmaat tegen een vrij statische Ajax-defensie waar ik ook nog een voormalig tweede teamspeler van AMVJ ontwaarde (maar dit terzijde Jochem).

Alleen in afronden waren de boys nog wat minder vaardig, zodat het door Ruari halverwege gescoorde lekkere doelpunt ook de ruststand betekende (1-0). Toen Jesse*, steunpilaar in de AMVJ defensie, bij het verlaten van het veld vroeg of ik nou ook eens voor zijn team een impressie wilde maken, had hij ongetwijfeld het vaste voornemen om er met zijn maatjes ook een puike tweede helft van te maken. Dat leek ook te lukken, want al vlak na de thee (min. 50) lag de 2-0 in de touwen van de overigens goed keepende Ajax goalie. Vladimir rondde af na een massale aanval en behoud van hoge druk (2-0).

Het was alsof dit doelpunt voor de Ajacieden een wake-up call was, want plots begonnen ze feller te spelen en beter te ballen. Dat leidde vier minuten later al tot de aansluiting (2-1). Aan de kant van het tweede ging het vooral op het middenveld wat minder compact en werd er van achteruit (te) veel met de weinig succesvolle lange hijs naar voren geacteerd. Bovendien werd er een beetje onzorgvuldig omgesprongen met de buitenspelregel.

Ik telde zo’n vijf keer een (terecht) fluitje van de scheids na op zich lekkere aanvallen, waaruit met wat meer gogme grote kansen of goals hadden kunnen komen. Nu viel na wat onrustig verdedigen zelfs na zo’n 75 minuten de gelijkmaker (2-2) na – het moet gezegd- een geweldig en Ajax 1 waardig banana-shot in het zijnet achter een kansloze Clemens*.

Het pleit voor het team dat ze die tik blijkbaar mentaal snel hadden verwerkt, want een flits van Donny*, die “randje buitenspel” omzeilde , gaf de mee-gesprinte Faisal* de kans om opnieuw een luid bejubelde voorsprong te scoren (3-2).

Het was echter ronduit sneu, maar vooral door eigen fouten, om vrijwel in blessuretijd toch nog de 3-3 te moeten incasseren. Daarmee kwam er een eind aan een wat mij betreft lekker potje voetbal tussen een talentvol, maar nog niet zo ervaren team van AMVJ en een uiteindelijk uitgenaster opponent.

Jesse* vond na de toch teleurstellende afloop een verslag niet meer zo nodig, behalve als coach Daan ook een interview zou weggeven.

En zo gezegd, zo ge-Daan door
Dirk,

(Die van de AMVJ-spelers wegens hun jeugd louter de voornamen* gebruikte.)