Ook al loop je al een mensenleven rond in de voetballerij, er zijn plekken waar ik toch voor de allereerste keer naar toe moet om mijn kleine administratieve bijdrage te leveren aan de wedstrijden van Bordeauxrood. En vandaag was dat weer eens het geval. AMVJ 1 diende zijn opwachting te maken in Hoorn bij tegenstander van het eerste uur in deze bizarre competitie in 2A: Zwaluwen 30.
Gelukkig beschikt uw chroniqueur van de wekelijkse strapatsen van het Kumar cohort over de vaardigheid om zijn karretje via een ingebouwde Tomtom in de goede richting te sturen. Want met het oriëntatiegevoel is het bij hem al levenslang behelpen.
Voorbeeld: toen de juffrouw in het apparaat verkondigde dat ik op het juiste bestemming was gearriveerd, moest ik toch nog aan een vertrekkende automobilist op een parkeerterreintje vragen waar ik het complex van de tegenstander kon vinden. Met een achteloze maar vriendelijke geste met de arm verwees hij mij naar de overkant van de bepaald niet brede weg naar het majestueuze complex van deze in 1930 opgerichte omnisportvereniging (zie de foto links).
Bijna even oud als AMVJ, dat ook nog steeds het predicaat “omni” mag voeren. Zoals wellicht bekend huizen op Het Loopveld vier, weliswaar zelfstandige, AMVJ clubs in één onderkomen (zie foto rechts).
De ontvangst in de bestuurskamer van de gastheren was “ouderwets uitnodigend”. Het thema voor de wedstrijd was dan ook dat een beetje ontvangst van gasten van de tegenpartij tegenwoordig bepaald geen mode meer is. Wij konden daar sappig stuitende verhalen over uitwisselen.
Ik moest toegeven dat wij op Het Loopveld niet (meer) over een ontvangstruimte beschikken en het moeten doen met de campingtafel en bank bij onze wedstrijdsecretaris (zie foto hieronder links). Maar we proberen wel gastvrij te zijn, wat meestal lukt. Maar nou net niet, toen de Zwaluwen vorig jaar bij ons landden……
Gelukkig werd het door de beide mannen op de foto (hieronder rechts) die ons destijds ook bezochten niet euvel geduid, en hun vrijwilligersplicht als aardig ontvangstcomité gewoon bleven vertolken.
Met de meest rechtse gastheer, Ger Husmann, had ik na afloop nog een lekker gesprek, waaruit bleek dat onze voetbalroots uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw stammen, toen wij pas als 10-jarigen lid van een club konden worden (tja, tijden veranderen…).
Ook een gelijkenis is dat wij beiden al langdurig aan onze club zijn verbonden; en daarin in de loop der jaren verschillende vrijwilligersbaantjes hebben vervuld.
Ger vertelde mij ook over het wel en wee van zijn club, waar hij al zo’n vijftig jaar aan verknocht is. Dat de vette jaren van voetbalsucces en ledentaantallen al een tijdje achter hen liggen en er ondernemersbloed nodig is op beiden weer op een – gezien het rijke verleden – aanvaardbaar niveau te krijgen.
Aangezien dat inmiddels gepensioneerde bloed bij hem ook op latere leeftijd nog immer door de aderen stroomt, moet die kans groot worden ingeschat. Ik wens het deze aardige en betrokken mensen graag toe dat zich snel weer een bloeiperiode aandient. Zodat bezoekers- en ledenaantallen (en sportief succes) in overeenstemming zijn met wat de entree en het verblijf op hun mooie accommodatie doet veronderstellen.
Zo geeft hun hoofdveld (zie foto links) toch meer de indruk van een heus voetbalbolwerk dan het een tikkie kaal aandoende en ” hobbelige achterafje” op Het Loopveld (alhoewel er nu aan drie zijden enige allure aan is gegeven, want rechts is een oudere foto)
Overigens werd op die gruizige grasmat in het begin van het seizoen wel door Bordeauxrood van het toen ook al hoger aangeslagen Zwaluwen gewonnen. Na een valse start bij OSV en zoals AMVJ1-watchers weten ook een beroerd vervolg (dus maakte deze zwaluwen toen nog helemaal geen succeszomer).
En die gelijkenis dringt zich ook nu weer op. Vorige week weer een zeperd tegen OSV thuis, na een korte revival van drie driepunters vlak voor en na de winterstop.
En deze middag tegen een inmiddels redelijk hoog op de ladder gestegen tegenstander?!
Laat de geschiedenis zich nou, toch enigermate tegen de verwachting in, qua uitslag weer herhalen: na het eindsignaal van de scheids van dienst, de heer Dorrestijn, stond er 0-2 op het scorebord in Hoorn!
Tot stand gekomen na een wedstrijd waarin tot vreugde van de immer positief-kritische zijlijn (moi) AMVJ eindelijk dat liet zien waartoe het team in staat is. Had de vorige overwinning op Zwaluwen nog iets van: “poeh, lekker gewonnen maar het spel was nou niet om over naar huis te schrijven…”, dit keer was het gans anders.
Het team speelde op kunstgras tegen een bepaald niet slechte tegenstander vrijwel vanaf het begin geconcentreerd, gretig en compact. Alleen de eerste tien minuten baarden de nodige zorgen toen er door een pressend Zwaluwen een handvol corners werd afgedwongen. Maar nadat Devery Boldewijn in de 11e minuut uit het niets de bal zo op zijn slof nam dat de keeper van de thuisploeg slechts met bewondering naar de lob kon kijken die over zijn hoofd voor 0-1 in het netje plofte, kwam er echt schwung en wilskracht in het spel van AMVJ. Zo werd er ook bij tijd en wijle lekker gecombineerd. En met een klein beetje gogme extra bij de eindpass was het verschil voor rust al hoger opgelopen (nu: 0-1).
Ook in het tweede bedrijf bleef Bordeauxrood gretiger, feller en compact strijden voor elke meter. Er kwamen nu ook echte kansen door goed voetbal. De beloning voor die grote ijver kwam na 64 minuten toen een prima assist van Enrico Patrick door maatje Jona Robertson voor 0-2 in de touwen werd gecaramboleerd.
De resterende tijd kwamen er nog grote kansen voor Bordeauxrood doordat Zwaluwen achter open huis hield. Maar “hun alles op de aanval” bracht ook tot en met de lange blessuretijd geen succes tegen de virtuoos verdedigende en counterende bezoekers.
Een mooie en door vriend en vijand als verdiend bestempelde zege geeft het prettige gevoel dat, bij blijvend commitment naar elkaar om het onderste uit de voetbalkan te halen, deze zwaluw van een zege nog wel eens echt een mooie zomer kan brengen. Maar dan is het wel zaak dat het rad van fortuin in deze voor de zoveelste keer weer bizarre strijd in 2A door collectief blijven doorjakkeren de kant van het Kumar cohort op blijft draaien.
Deze middag heeft bewezen dat het kan en dat heeft er onder meer toe geleid dat coach Kumar een beter weekend heeft dan vorige week. Luister maar:
En dus tot winnens vrienden!
Dirk
PS: De staf van Zwaluwen nog zeer bedankt voor het regelen van het door AMVJ veroorzaakte kledingakkefietje (geen reserveshirts in de tas naar Hoorn.
