De kop boven dit artikeltje zou een van de kleurrijke uitspraken kunnen zijn van oer Hagenees Tom Beugelsdijk van ADO. Maar Nieuwer Ter Aa, een bescheiden dorpje met waarschijnlijk vandaag wat meer dan de 1200 zielen die Wikipedia uit 2004 aangeeft, ligt ver van Den Haag verscholen in het Stichtse. En of het dialect aldaar enige gelijkenis vertoont met het Haagse volksjargon is mij onbekend.
Ik kon echter bij het aanschouwen van de vertoning die zich vanmiddag tussen AMVJ en het tot dan toe nietige, want nog puntloze NiTA voltrok op het nog immer nazomerse Loopveld een verregaande verbazing nauwelijks onderdrukken. En dat gevoel sudderde na afloop tot en met de alles aanvaardbare vertoning van “Ons Aller ….†tegen het inmiddels ook behoorlijk nietige PEC Zwolle nog lang door. Er waren immers veel parallellen tussen de twee potjes: Ajax eerst achter, veel balbezit, redelijk tot goed voetbal (vooral hele goede tweede helft) en heel veel kansen. AMVJ idem. Maar daar hield de vergelijking op: Ajax maakte er vijf! En de Schakelboys? Het was Niet Te Geloven: ongeveer 75% balbezit, zeer dominant en een container vol mogelijkheden en kansen. Maar aan de eindstreep alweer maar één schamel puntje overgehouden aan de pot tegen een weliswaar manmoedige, maar toch bescheiden hekkensluiter.
Aangezien ik bij gebrek aan veel beter met een vlagje in de hand aan de zijlijn vastgeplakt de uitstekende, mijn onuitroeibare emoties terecht kapittelende, scheids van dienst, de jongeheer Schuitenmaker diende te assisteren, onttrok zich behoorlijk wat van de gebeurtenissen te velde aan mijn waarneming.. Oplettend als ik moest zijn op de eventuele buitenspelgevolgen van het door de tegenstander van Bordeauxrood immens gehanteerde wapen van de lange hijs naar voor en rennen maar…..
Het was een lastige opgaaf om de concentratie vast te houden want gedurende lange periodes speelde het gebeuren zich af op de helft van de opponent. Met best aardig spel van de kant van Eén tegen de overwegende handbalverdediging van NiTA. En met al meteen een reeks aan kansen die de overtuiging aan een “makkie†met de minuut deden groeien. Maar ook met de wassende waarschijnlijkheid van de “makkes van scoringsarmoeâ€.
Want de mede door paal, lat, doelman, reddende benen hermetisch afgesloten goal van de gasten stond naast soms sullig afronden een vroege (en latere)goal van de thuisploeg in de weg.
En al er dan niet wordt gepunt dan zal je zien dat….en jawel hoor de onderliggende partij geheel tegen de verhouding in een voorsprong neemt. Een slecht verwerkte lange hijs werd door spits NiTa, het moet gezegd fraai over de verbouwereerde Dirk Roelofsen vervanger van de door het tijdelijk gemis van een achillespees langdurig afwezige Levien Rocha ( sterkte man!) in het netje gelobd.
Nog geen paniek, want het overwicht van Eén was zo overweldigend dat het vertrouwen in een snelle correctie bij de zijlijn onverminderd groot bleef. Ook nog na rust, want het lukte de Schakelboys maar niet om in de eerste vijfenveertig via een of meer treffers voldoende vertrouwen te tanken op een driepuntige afloop.
En dat ging ook het tweede bedrijf maar gewoon door. Onverdroten aanvallen, niet altijd even slim overigens, maar scoren: ho maar! De ijver was haast aandoenlijk om te aanschouwen, de afronding vaak een gruwel. De door de scheids als “ternauwernood†geëtiketteerde gelijkmaker was dan ook een toonbeeld van de moeite die de ploeg heeft met scoren. Ik kon het allemaal niet zo goed zien maar na een hoop gedoe en via de lat was de bal naar zeggen van de referee “maar net over de lijnâ€.
De jacht daarna op de zege was weer aandoenlijk om te aanschouwen, de afronding opnieuw een gruwel. En dan zul je zien dat…maar dat bleef AMVJ gelukkig bespaard. Al was het het na opnieuw knullig balverlies en alweer een mooie lob ook nog bijna uitgelopen op een complete zeperd voor Bordeauxrood en een nog uitbundiger NiTa festijn.
Nu bleef het bij een NiTa geloovah! gelijkspelletje. Al met al een te veel mager resultaat voor een hardwerkende, veelal heel aardig ballende, maar “doelloze†thuisploeg. Dus lekker trainen op effectief afronden en het komt allemaal snel goed volgens
Dirk
