Een aanvangstijd die op een echt warme zomeravond niet had misstaan( 18.00 uur), de constatering ter plaatste dat de tas met tenues zich bij de vele afwezigen had gevoegd, de uiterst matige trainingsopkomst van de afgelopen tijd, de op zijn zachtst gezegd niet al te florissant verlopen derde periode van de competitie, een mistroostige kleedkamerstemming vooraf van een tableau de la troupe waarvan de gemiddelde leeftijd en ervaring door de noodzakelijke oproep van maar liefst vier A1 spelers een enorme dip hadden gekregen en tenslotte een tegenstander die nog snode plannen bleek te hebben voor de derde periodetitel. Ziehier, de vrij karige ingrediënten voor de uitwedstrijd die AMVJ 1 (nou ja beter: AMVJ ½) diende te verteren in en tegen het altijd lastige Castricum.
Gelukkig waren de gastheren zo vriendelijk om hun reservesetjes te beschikking te stellen. (“ geen probleem, hoor en het is in ieder geval goed voor onze sponsor die nu 22 keer getoond kan worden “) En dus kon er ook gelukkig (ontijdig) tijdig gestart worden door een AMVJ team waarin twee A1 spelers, Idriss Nabil en Gijs Bedet hun (prima) debuut konden maken en uit Twee Jeffry Vendrik en Sicco van der Wiele ook al (en met verve) in de basis stonden. U hoort al, ondanks alle wat minder zonnige voortekenen viel het op dit halve zomeravondje in Castricum allemaal Reuze mee.
Alhoewel het daar in het begin bepaald niet op leek. Want de eerste de beste vrije trap van de gastheren werd door aarzelend ingrijpen van de AMVJ defensieven al na een minuut of 10 tot een voorsprong gepromoveerd. De lichte zorg dat het voor de AMVJ getrouwen langs de lijn louter een vroege avond zou worden om met het stijgen van de negatieve score van het dalende zonnetje te genieten, werd door het team echter robuust de kop ingedrukt. Met de mannen van de gedecimeerde vaste kern aan het sleeptouw voor hun jeugdige maatjes was de vroege tegenslag in het geheel geen reden om maar meteen de handdoek te gooien.
De jonkies bleken zich snel te kunnen aanpassen en begonnen met het vorderen van de pot steeds nadrukkelijker hun kandidatuur voor de hoofdmacht van het komend seizoen te stellen. Dat deden Abel de Jong en Daan van Hees van diezelfde A1 na rust trouwens op een even beloftevolle manier.
“Al die gassies kunnen echt lekker ballenâ€, mompelde iemand hoorbaar van achter de zijlijn. En hij had gelijk. En dat vond ook de in Castricum woonachtige maar even onverslijtbare 90 jarige AMVJ icoon Carel Cornel in woord en gebaar, die zittend op een stoeltje naast coach Maurice het spel van zijn oude liefde als volstrekt aanvaarbaar en toekomstvast van een nog immer deugdelijke analyse voorzag. (NB compliment aan de scheids van dienst die ondanks de aanwezigheid van een controleur deze niet meer zo goed ter been zijnde éminence grise een plekje voor de afrastering gunde!)
Tot de rust bleef de pot minstens in evenwicht, dankzij een steeds onverzettelijker ogend AMVJ dat de slachtbank vanmiddag ver weg op het abattoir wenste te houden. Maar ook de 1-0 achterstand prijkte nog steeds op het bord.
Een tijd lang speelde Eén na rust met zelfs drie jeugdige gassies in de gelederen. En dat ging ook allemaal prima. Er werd op het onmogelijk hobbelige veld soms heel aardig gespeeld en er was bij tijd en wijle ook van dreiging voor het vijandelijke doel sprake. En uit een zo’n dreiging viel zon 20 minuten voor tijd de zeer verdiende gelijkmaker. (inkoppertje van René Boer) Ook Idriss kreeg nog een mooie gelegenheid om zijn debuut nog meer glans te geven maar deze robuuste jongeling mikte net een tikkie te hoog.
Het was ronduit leuk en ook hartverwarmend om te zien hoe deze mix van Eén, Twee en Jong AMVJ tot het eind bleef strijden voor een goed resultaat. En de 1-1- die uiteindelijk op het bord bleef was dat meer dan.
Compliment aan de vaste groep (Levien, Jimmy, Dirk, Imke, Dennis, Jonne, René) die lieten zien dat zin en inzet om te lekker te willen ballen toch meer dan het halve werk zijn. Compliment ook aan Jeffry V. en Sicco (en ook Japanse Ken die vlak voor tijd nog bijsprong) van Twee die puik bijdroegen aan dit resultaat.
De vier jongelingen tenslotte bewezen stuk voor stuk dat AMVJ zich voor de toekomst weinig zorgen hoeft te maken over aanvulling uit eigen gelederen. Prima gedaan mannen naar de mening van
Dirk
