Harry’s hoogtepunt tijdens een vreemd…

Harry’s hoogtepunt tijdens een vreemd Opperdoezer rondje….

Het feit dat het optreden van Eén in het aardappelfameuze* en pittoreske Opperdoes waarschijnlijk in de herinnering zal blijven hangen als de pot met de truc van grens Harry, duidt er al op dat dit niet zo’n euforisch verslag zal worden over de verrichtingen van de in het in wit gestoken Bordeauxroden, als dat van vorige week. De ene zonovergoten zaterdag is de andere niet, dat mag de misschien wat triviale maar niet minder rake conclusie zijn na het aanschouwen van de wedstrijd tussen het stijf stugge Opperdoes en de wat al te makke Mauricemeute.
Want in vrijwel niets kon het spel van Eén op het knusse maar wel erg smalle veld van deze in het “doeze”* van de stand bivakkerende opponent ook maar in de verste verte de vergelijking doorstaan met dat wat er vorige week aan moois en krachtigs ten toon werd gespreid tegen het veel hoger geklasseerde AFC.

Velen zullen het niet willen geloven, maar als een toch redelijk resultaatgerichte coach als Maurice in de rust bij een twee-nul voorsprong voor zijn ploeg een fikse donderspeech uit zijn verbale la moet trekken om zijn discipelen uit het blijkbaar zuigende “does” te trekken, dan moet het met de kwaliteit van het vertoonde toch op vele fronten behoorlijk mis zijn geweest in het eerste bedrijf.
En, daar is geen woord aan overdreven; het was schraalhans keukenmeester of om in termen van het beroemde exportproduct van de plaats van handeling te blijven: “de Opperdoezer rondjes werden vandaag duur betaald…”
Oh zeker, AMVJ was vanaf de aftrap ook ogenschijnlijk een stuk sterker (‘optisch überlegen’, noemen onze bloemrijke Oosterburen dat zo fraai), en de tegenstander kwam niet veel verder dan weliswaar enig enthousiast maar gevaarloos tegen gespartel, maar het was allemaal niet echt lekker fris van de lever ballen met z’n allen. Omdat er bij een aantal bordeauxrode strijders welhaast een zak van de onvolprezen streekaardappelen aan de benen leek te hangen was het zo langzamerhand door vriend en vijand gevreesde collectieve druk- zetten ver te zoeken. Het middenveld was te vaak vrije speelplaats voor de tegenstander en ook was er te vaak weer sprake van erg slordig balverlies. En ondanks het Mauriciaans verbod daarop werd de door hem verafschuwde loze lange haal te frequent uit de tas getoverd. Slechts enkele fatsoenlijke crossballen vielen te noteren. Gevaarlijk? Bij tijd en wijle ontstonden best een paar hachelijke situaties voor het doel van Opperdoes maar de scherpte om de boel af te maken ontbrak ook hier. Voor het hok van Kiepie gold eigenlijk hetzelfde, zij het dat de Opperdoezer aanvallers vrijwel in het geheel niet in zijn buurt kwamen.
Voor de talrijke thuistoeschouwers viel er buiten wat opwinding over een vermeende maar niet gegeven pingel voor de thuisploeg weinig opwindends te beleven. AMVJ ging na zo’n dertig minuten wel wat dwingender acteren en dat leidde vlak voor rust tot iets dat de scheids in zijn hele scheidsrechterlijke leven nog niet had meegemaakt: binnen twee minuten zag hij zich genoodzaakt twee maal naar de thuisspelende stip te wijzen. Over de eerste had niemand wat te zeggen: Boertje werd op onreglementaire wijze gestuit. Maar de tweede was in de ogen van alles wat Opperdoes was het schwalbisch gevolg van een regelrechte uitglijer van Tjerk. (niets van waar, hoor, hij werd wel degelijk van achter aangetikt). Hoe dan ook: Jonne kende met beide geen enkel pardon en roeide snoeihard en geplaatst de 0-2 op het scorebord.

Over de tweede helft valt qua voetbal niet veel meer te vertellen dan dat de preek van de coach bitter zo op het oog maar weinig had geprikkeld. Het bleef rommelig, maar omdat Opperdoes wat meer uit de schulp kroop ontstond er voor de spitsen van de bezoekers meer en meer ruimte. Maar in plaats van de deur definitief in het slot te gooien werden de mooiste mogelijkheden en kanjers van kansen achteloos gemist.
De huisclub kreeg nog even hoop toen een vrije trap in de laatste minuut van de zuivere speeltijd koppend tot de aansluittreffer over Kiepie in het kruis werd gelobd.
Kregen de tien overgebleven AMVJ-ers het toch nog even benauwd. Want de tot nog meer opportunisme nodende tegentreffer van de thuisclub werd op het scheiden van de markt nog eens extra ruim baan gegeven toen grens Harry een weggeroeide bal in een keer uit de lucht dood wilde leggen. Dat lukte niet helemaal en de scheids was daarover zo teleurgesteld dat hij de niets vermoedende AMVJ grens met een vrije trap tegen op een dreigende plek beloonde.
Gelukkig had die onbegrepen straf geen nare gevolgen meer en zo kwam er een gelukkig driepunts einde aan een toch wel vreemd rondje Opperdoes van Eén.
Matig spelen en toch nog met de volle winst vertrekken …leuk maar je kunt het lot niet blijven tarten. Dus volgende week weinig ‘joop’ maar liever weer gewoon d’rop en d’rover tegen een opnieuw laag geklasseerde tegenstander.
Dirk

* voor de verklaring voor de gebezigde woord(spelingen) raadplege men Wikipedia onder “Opperdoes’