Na de galavoorstelling van vorige week tegen Zandvoort gonsde binnen de bordeauxrode gelederen toch een nauw verholen hoop dat er nu ook eindelijk eens punten gepakt zouden worden tegen de profs uit Fowercity. Het was in de derde klas immers nooit gelukt om het “bloem-en –rijke†Aalsmeer onder de zoden te schoffelen; en deze inhaalpot was met de stijgende vorm van Eén dus een prachtige gelegenheid om de bloemetjes eens lekker buiten te zetten tegen deze Angstgegner.
De omstandigheden hielpen in ieder geval een handje mee; moeder Natuur had zich op het Loopveld voor deze gelegenheid getooid in, alweer zonovergoten, veelkeurig groene herfsttinten. Bovendien had zij gezorgd voor een lekker fris en windstil temperatuurtje, dat acteurs in een vurig potje voetbal toch redelijk “cool†zou kunnen houden.
Al die uitnodigende ingrediënten echter ten spijt zag het talrijk opgekomen publiek in de eerste helft een thuisteam opereren dat eerder de vergelijking met een letterlijk te nemen bosje “kruidje roer me niet-en†doorstond dan van een frisse ruiker van stekeldoornige bordeaux rode rozen. Het was met andere woorden een collectief slaptrage en wat bangig geprikkelde vertoning van de Mauricemeute in dat eerste bedrijf. De indruk dat de angst voor deze stevige opponent toch nog steeds tussen de oortjes vrat, werd in het verloop van het eerste bedrijf in de toenemende vertwijfeling ook steeds zichtbaarder. En daar was toch helemaal geen reden voor, want Aalsmeer bleek ook al niet in staat om de bleke pot met lekker voetbal op te fleuren. Toch boezemde hun lange halen gauw thuis aanpak blijkbaar zoveel vrees in bij de defensie van Bordeauxrood dat je langs de klant het gevoel had dat die elk moment aan eigen onzekerheid ten onder zou kunnen gaan. En dat gebeurde ook. Vlak nadat Eén, via een van de schaarse goede aanvallen een riante mogelijkheid om op voorsprong te komen om zeep had geholpen, sloegen de bauw witten “out of the blue†een bres in de wrakke AMVJ verdediging. Die geheel onnodige tegenslag betekende echter niet het collectieve sein om de rug te rechten en alle schroom terzijde te gooien. Het beeld van hardwerkende ploeteraars kon de ploeg niet wegnemen. En toen een na een niet eens zo gevaarlijke aanval een eigen goal de Aalsmeerse marge ook nog verdubbelde leek de pot al voor rust gespeeld. De zijlijn gaf er althans geen stuiver meer voor want de boys zaten zo dood als een pier in een zak uitgewerkte tuinaarde.
Wat er in de thee zat vermelden de statistieken niet, maar waarschijnlijk zal de peppreek, die coach Maurice in weinig bloemrijke maar uiterst duidelijke bewoordingen tot zijn discipelen richtte, de heren uit de slappe sluimertoestand hebben gewekt.
Want het was dan allemaal niet oogstrelend wat Eén in het vervolg op de mat legde maar er was opeens wel de passie en druk die het team in de voorbije wedstrijden zo sierde.
En dat je dan ook het geluk afdwingt bleek al snel na rust toen de veel(s)prekende maar goed
leidende scheids de bal op de stip legde na een niet zo heel erge overtreding van een Aalsmeer verdediger. Driest ramde de bal naamgelijk naar 1-2. Dat zetje in de rug werkte uiteraard nog positiever op de inspiratieklieren van het team. Er werd bij tijd en wijle ook weer aardig gebald en er kwam meer mogelijkheden en kansen. De prachtige gelijkmaker van Jimmy die een nauwelijkse mogelijkheid in weinig kansrijke positie tot een fabuleus doelpunt omboog was in die fase erg verdiend als beloning voor de veerkracht die dan toch ergens in de spelonken van het team verborgen bleek te zitten.
En het had nog mooier kunnen worden toen een pas ingewisselde tegenstander de leidsman zo onheus bejegende dat hij meteen weer kon inrukken. Het was een blijkbaar heftige tirade geweest want de scheids was, zo hij later ook bekende, eventjes zo van het geëmotioneerde padje dat hij na een Aalsmeerse overtreding niet het voordeel toepaste dat voor een vrije doortocht van de AMVJ spitsen en alsnog voor de driepunts gladiolen had moeten zorgen.
Nu werd het een al met al tevredenstellend gelijk spel met twee heugelijke feiten als conclusie: Eén is in zijn nieuwe omgeving nog steeds en fraai ongeslagen; en de banvloek dat je van Aalsmeer geen punten kunt pakken is eindelijk gebroken.
Dus kan Bordeauxrood met opgeheven hoofd en bangeloos op naar de pot tegen het altijd lastige roodzwart van AFC. Succces!
Dirk
