Tot onze grote schrik kregen wij het bericht dat ons oud-lid Geert van Anne van Wouwe heel onverwacht op 66-jarige leeftijd is overleden. Geert Anne is zeer vele jaren lid geweest van onze club. Als noest werkende rechtsback was hij zich zeer bewust van zijn beperkte voetbalkwaliteiten. Dat nam niet weg dat hij iedere zaterdag vol enthousiasme in de kleedkamer en op het veld verscheen, omdat hij voetballen zo ontzettend leuk vond. In de rust haalde hij uit zichzelf thee voor het eigen team, de scheidsrechter of de tegenpartij. Na de wedstrijd ontsnapten de cornervlaggen evenmin aan zijn aandacht. En gewonnen of verloren, na de wedstrijd was het altijd gezellig met Geert Anne. Zijn oude teamgenoten zullen hem zeer missen.
Wij wensen Christien, de families Van Wouwe en Dijkstra en de vele vrienden van levensgenieter Geert Anne alle sterkte toe.
Overlijdensbericht Geert Anne van Wouwe
AMVJ-sixen 2009; Geert-Anne, gehurkt 2e van rechts
Pernis, 21 juli 1953 – Amsterdam, 30 juni 2020
Op 30 juni jongstleden is de wereld een stukje minder mooi geworden. Geert Anne van Wouwe is toen helaas plotseling overleden. Hij speelde jarenlang in ons mooie bordeauxrode shirt. Hoewel Rotterdammer van oorsprong en (dus) voor Feyenoord paste hij heel goed tussen de Amsterdamse voetballers. Ik heb Geert rond de eeuwwisseling leren kennen in zijn nadagen als voetballer (en die van mij), desalniettemin was de zaterdagmiddag tussen de lijnen voor ons zeer belangrijk. Maar des te belangrijk was de kleedkamer en het biertje na de wedstrijd. Ondanks het feit dat Geert in de horeca werkte en een van de oudere spelers was (nog ouder dan ik toen), was hij er altijd! Wanneer hij speelde ‘bracht’ hij alles wat hij had. In ons ‘geroutineerde’ elftal stond hij vaak links- of rechtsback en ook wel eens wissel, daar deed hij niet moeilijk over. Maar zijn rol in de kleedkamer en in de kantine was misschien nog wel groter. Altijd vriendelijk, een praatje en geïnteresseerd. Je hoefde je ook nooit af te vragen wie even thee ging halen in de rust, Geert deed dat altijd als vanzelf. Ook in de kantine waren de biertjes altijd snel op tafel en de lege glazen retour. Je kon over van alles met hem praten. Hij genoot zelf overduidelijk van de zaterdagmiddagen en straalde dat ook uit. En praten deden we! Anderhalf uur voetbal was altijd een mooie aanleiding voor tenminste dezelfde tijd aan ‘evaluatie’ na afloop. Op zaterdag gingen sluiting van de kantine en ons gang huiswaarts vaak
gelijk op. Ook buiten het veld kwam ik hem tegen, wanneer ik even langs Carels fietste of later de Smoeshaan. Ook toen we niet meer samen voetbalden spraken we elkaar regelmatig. Rond 2007 kwam ik hem weer eens tegen toen hij een eerdere oud-ploegmaat Wouter aan het helpen was om eetcafé Reuring op te zetten. Bij Reuring hebben wij jarenlang het seizoeneinde onder een heerlijke maaltijd na beschouwd. Toen we niet meer allemaal samen voetbalden bleven we daar wel vrijwel jaarlijks nabeschouwen en Geert was er altijd bij. Ik sprak hem toen Café Carels in de Pijp sloot en hij als een van de laatsten het oude pand aan het opruimen was. Later kwam ik hem tegen bij de Smoeshaan waar hij toen werkte en iedere keer ging het gesprek verder alsof we het weekend ervoor nog samen op de mat hadden gestaan. Hij was een zeer sociale en oprechte kerel die ook altijd vol liefde over zijn ‘vriendinnetje’ sprak met wie hij jaren samen was. Nu opeens is hij er niet meer. Althans niet meer lijfelijk, maar je bent pas echt ‘weg’ als ze niet meer over je praten of niet meer aan je denken en dat gaat voorlopig echt niet gebeuren. Ik ben namelijk niet de enige die deze goede herinneringen aan Geert Anne heeft!
Ted Schoonenberg
