Voor het eerst in de 101-jarige historie van voetbalclub AMVJ stond er een bordeauxrood team in de bekerfinale van de KNVB. De JO16-1 namen het op neutraal terrein in Uithoorn op tegen de JO16-1 van DZS, De Zilveren Schapen. Ook al lagen alle kansen bij AMVJ, de Schapen gingen er helaas met het goud vandoor. Tegen alle verhoudingen in werd met 1-0 verloren op Sportpark Randhoorn.
In de voorbereiding werd al duidelijk hoe serieus de jongens de wedstrijd namen: er werd vroeg naar bed gegaan, sommigen zelfs al voor 22.00 uur, moeders bakten stapels pannenkoeken en vaders haalden tientallen pizza’s. Er werden de dag van de wedstrijd liters water gedronken en ook de jongens die aan de ramadan deden, stonden fit en uitgerust op veld 5 van Sportpark Randhoorn.
Uit Amsterdam waren meer dan 75 supporters meegereisd, waaronder oud-speler Kieran, trainer Mankamal, vrienden, vaders, moeders, broers, zussen, neven, nichten, ooms, tantes, opa’s en oma’s. En niet te vergeten de mascottes Welly en Mokum.
Zenuwachtig maar vastberaden betraden onze jongens het veld. De officiële KNVB-scheidsrechter floot stipt om 17.00 uur, de wedstrijd kon beginnen. AMVJ zat er meteen vol bovenop. Vele corners kwamen onze kant op. Klasse rechterpoot Mees schoot ze allemaal snoeihard voor, maar helaas gingen ze er niet in. Uitmuntende spelverdeler Kees kreeg in de 8e minuut een opgelegde kans, maar schoot te zacht in. Een paar minuten later miste de altijd naar een voetbaloplossing zoekende Ole die verrassend spits stond, een uitgelezen kans, oog in oog met de keeper, maar de bal verdween recht in de handen van de doelman.
De hele eerste helft domineerde AMVJ, DZS stond onder druk. Maar onze jongens verzuimden te scoren. Ook een pass van de perfect tussen de linies spelende Cas zorgde niet voor de met vuur bevochten 1-0. Uitgekookte spits Nour creëerde meerdere kansen die helaas ook geen doel troffen. Yves onderschepte diverse passes en lanceerde als rechtsachter diverse keren Mees en Cas.
Ook voor DZS waren er een paar corners die Sjoerd vol vuur en fel verdedigde.
De wedstrijd kantelde vlak voor rust. DZS counterde en Casper moest in duel met de spits, die zich op Casper liet vallen. Geheel onterecht moest Casper met een gele kaart 10 minuten van het veld. DZS maakte handig gebruik van de man-meer situatie en scoorde uit de gegeven vrije trap de 1-0. Gelukkig hield bikkel Guillaume daarna het slot op de deur.
Na een welverdiende rust met bananen van Beppie en een peptalk van Mankamal, kwamen onze mannen getergd en vol zelfvertrouwen het veld weer op. Coach Emiel wakkerde vol vuur zijn mannen aan, bijgestaan door assistent Felix. Ook in de tweede helft speelde de wedstrijd zich nagenoeg volledig op de helft van de tegenstander af. Schitterende acties van bikkelharde voorstopper Yassine volgden de kansen op van onze eigen ‘Arjen Robben’ Splint, die meerdere acties aan de linkerkant had. Een kwartier voor tijd schoot Kees uit een moeilijke hoek op de lat, het meegereisde publiek schreeuwde de bal er bijkans in, maar helaas, weer geen goal. Even later onderschepte Emar, even als rechtsachter, vakkundig een counter van DZS. We kwamen goed weg bij een sliding van Casper op de linksbuiten, in onze 16 meter. De scheidsrechter had een penalty kunnen geven, maar dacht wellicht aan de onterecht aan DZS gegeven vrije trap in de eerste helft.
De goed spelende en onvoorspelbare technicus Milo gooide er nog twee panna’s uit, maar helaas, zonder succesvolle opvolging.
De tegenstander kwam niet verder dan countervoetbal, waaruit een paar kansjes kwamen waarvoor doelman Thom zijn katachtige reflexen nauwelijks hoefde aan te spreken. Alle hoge ballen waren deze wedstrijd voor hem en zijn uittrappen reikten tot ver op de helft van DZS.
Nour had nog de beste kans in de tweede helft, in de zestien met vrij zicht op de keeper draaide hij weer naar een tegenstander, in plaats van op doel te vuren.
Geen moment vergaten onze jongens te voetballen, maar zoals een goed gezegde luidt: als je de kansen zelf niet benut, valt ie aan de andere kant. Een nederlaag smaakte zelden zo zuur. Strijdend als een team gingen onze jongens helaas ten onder. Met de faire complimenten van de tegenstander en onder applaus van de DZS-spelers namen de mannen in de kantine hun zilveren medaille in ontvangst.
We zijn allen heeeeeeeel erg trots op de jongens, een geweldig team en wat knap dat jullie zo ver zijn gekomen en AMVJ op de voetbalkaart hebben gezet!
Ingrid Haan-Visser
