In een week tijd kan er veel veranderen. Een ongekende en ook voor geduchte peilmeesters onverwachte omwenteling in de politieke arena, waarin naar mijn bescheiden mening de slimste in mediaoptredens gewonnen heeft. Wellicht door de beste spindokters gecoacht, want op het juiste moment in het juiste programma optredend; en in het overigens weinig verheffende debatgekakel van de politici op de hevig concurrerende zenders in de populistisch aansprekende toonaard orerend.
Veel deskundigen spreken van een ruk naar rechts, veel mensen maken zich nu al grote zorgen over hun toekomst. Ook in de media zal de schrik er wel inzitten, want volgens de winnaar moet de NPO maar helemaal worden opgedoekt.
Ik heb hem nog niet gehoord over de andere omroepen in de publieke sector, zoals de publieke lokale media. Maar goed ook, want als fervent vrijwilliger bij en aanhanger van de zender “1Amstelveen” zou ik het doodzonde vinden als het in de voetbalpolls almaar stijgende sportprogramma “de Acht van Amstelveen” van de mediakanalen verdwijnt.
Het is immers mooi om te zien hoe een idee langzaamaan kan uitgroeien tot een lekker wekelijks programma. Mede dankzij de goede contacten met de betrokken clubs, die de redactie in toenemende mate via hun slimme apparatuur voorzien van live beelden van wedstrijden van hun topteams. Een samenwerking die geen ingewikkelde contracten kent met ellenlange disclaimers (juridische angsthazerij) maar beelden die gewoon en vrijelijk volgens simpele afspraak worden verstrekt.
Zo kan het dus ook in deze met gecodificeerd wantrouwen (contracten) doordesemde maatschappij.
Wat ook kan veranderen in korte tijd is de manier waarop clubs met vertegenwoordigers van hun tegenstander omgaan.
Ik heb vorig seizoen ook al eens een voorbeeld van gegeven van de “zoek het maar uit mentaliteit” die in de plaats gekomen is van de vriendelijke ontvangst van de tegenpartij, zoals dat vroeger de gewoonte was.
Oké, tijden veranderen en het hoeft van mij ook helemaal niet uitbundig te gebeuren maar als vertegenwoordiger (teamleider en/of bestuurder) van de bezoekende partij is het mij vorig jaar zelfs een keer overkomen dat ik twee persmensen van verschillende media tijdens een uitwedstrijd van koffie heb voorzien omdat niemand van de thuisclub in de ruimte met het bordje bestuurskamer op de deur aanwezig was; en langslopende clubmensen geen tijd of aandacht schonken aan de aanwezigen.
Laat ik zeggen dat dat laatste vorige week bij Hoofddorp niet is gebeurd, maar enige opvang was toch ver te zoeken. Een aardig lid van de jeugdcommissie was zo vriendelijk om mij een opstelling van de teams te mailen, maar van bestuurders of andere gastmensen geen spoor.
Vandaag op het fraaie complex van Legmeervogels in Uithoorn herleefden echter goede oude tijden. Toen ik aankwam bij het clubgebouw was de bestuurskamer bezet met mannen die aan hun kleding af te meten een functie binnen de club bekleden. Allervriendelijkst en behulpzaam bij het vervullen van mijn kleine wensen (formulier met de opstellingen, het stallen van mijn standaard voor de interviews na afloop en “ja graag, een kopje koffie”).
Tot mijn plezier en verrassing zat daar ook een oude AMVJ makker uit zeer vroeger tijden: Harrie Talsma, van hetzelfde bouwjaar als ondergetekende en oud ploeggenoot. Veel tijd om herinneringen op te halen was er niet, want Harrie moest aan de bak met de opnames van de wedstrijd en ondergetekende diende aantekeningen te maken op de tribune.
Ik zag hem en de anderen na afloop weer in die gezellige bestuurskamer. Maar Harrie keek wat beteuterd, want zijn apparatuur had kuren vertoond en nu ontbeerde hij alle beelden. Geen nood, zijn vraag om onze opnames te sturen (jawel, de onze deed het vandaag voortreffelijk) werd met een voluit “natuurlijk”, beantwoord (zie het eerste deel van deze impressie).
Het fijne was verder dat het resultaat van de wedstijd in het geheel niet van invloed was op de stemming. Ik besloot om deze amicale “afterparty” te vereeuwigen en zo zie je hieronder Chris Verweij, collega secretaris, en Harrie Talsma samen met een van de uitblinkers van deze match, de jeugdige maar talentvolle scheids Rody Rensch.
Dit als levend bewijs van: zo kan het dus ook nog als je naar een uitwedstrijd gaat.
En dan de als topper bejegende wedstrijd tussen runner up Legmeervogels en AMVJ.
De gastheren met het lekkere gevoel van de ruime zege op het bepaald niet misselijke DWS (0-3 winst) en Bordeauxrood met een armetierige zeperd in de tas tegen het beslist niet grootse Hoofddorp (1-1 puntverlies).
Blijkbaar hadden Coach Kumar en assistent Nick Tavenier de afgelopen week bijzonder duidelijk gemaakt dat “de knop om moest”, wilde er nog een rol van betekenis gespeeld kunnen worden. Bovendien waren een paar sterkhouders terug van zakenreis dan wel hersteld en dat scheelde toch een slok op een spaatje (ingewijden weten waarom ik het spreekwoord hier verbaster).
Want op het werkelijk prachtige, door een imposant gigantische haag omzoomde hoofdveld speelde – en laat ik niet al te lyrisch worden – het Kumar Cohort een van zijn beste potjes die u immer kritische chroniqueur geserveerd kreeg tot vandaag.
Zeker het eerste bedrijf was van een hoog voetbalgehalte, gecombineerd met collectieve strijdlust. De tegenstander stond erbij en keek ernaar. Eigenlijk alleen een beetje dreigend via een enkele corner. AMVJ gaf geen meter ruimte weg en creëerde haast dartel voetballend zelf kansen aaneen.
Na dertien minuten was het al raak. Een haarscherpe assist van de weer teruggekeerde Jeroen Halsema werd door Max Krake al koppend tot een toen al verdiende voorsprong omgebogen (0-1).
AMVJ bleef daarna de betere ploeg maar er was na zo’n dertig minuten een fout van de Vogels keeper voor nodig om youngster Silver Touw in staat te stellen eenvoudig de 0-2 op het scorebord te zetten. Kansen kwamen er nog wel; zo kreeg Dion Reuvekamp net niet genoeg “draaïing” in de bal voor een volgende treffer. Dus met de 0-2 kwam er een eind aan een verbluffend goede eerste helft van AMVJ.
Na rust ging de herboren Loopveldploeg vrolijk verder met het beheersen van de wedstrijd. Wel nadat de thuisploeg uit een corner eindelijk een niet benutte kans wist te peuren. Super supporter Ton de Veij en ondergetekende keken af en toe met glinsterogen naar de onverzettelijkheid, de snelle balveroveringen en het soepele voetbal van de ploeg.
De mooiste aanval van de dag over meerdere snelle schijven leidde na ongeveer 60 minuten tot een even fraaie treffer van opnieuw de sterk spitsende Max Krake (0-3). Met af en toe nog de nodige dreiging uit vrije trappen en corners maakte Bordeauxrood de pot in alle rust bijna professioneel af.
Het sprak eigenlijk boekdelen dat het eerste schot op doel van de gastheren pas in de 90e minuut te noteren viel. Die hadden natuurlijk een off day, maar ze hadden de hele pot ook niet terug van de dadendrang van een hecht collectief.
Dat vond na afloop ook de sympathiek realistische coach van Legmeervogels, Jack Honsbeek. Zijn korte commentaar is (waarschijnlijk) aanstaande dinsdag in de aflevering van “de Acht van Amstelveen” te zien.
De bevestiging van dit moois voor de Loopveldbewoners komt uiteraard uit de kleedkamer, van coach Kumar en een van de uitblinkers: Jonathan Robertson.
En aan die commentaren is, behoudens de wens tot stabiliteit in de komende potjes, niets anders toe te voegen dan: “zo kan het dus ook nog, vrienden, als je samen vol aan de bak gaat”, door
Dirk
