Wellicht een vreemde aanhef voor deze impressie van de uitwedstrijd van AMVJ tegen het immer lastige Monnickendam. Maar het is niet anders.
Aanvankelijk niks aan de hand. Leuke ontvangst door de joviale bestuurders van de thuisploeg. De obligate instructie vooraf door de scheids van dienst (grens Harry nog immer op vakantie). Puike kunstgrasmat, droog weer, maar een verraderlijk stevige bries schuindwars over het fraaie complex van de Monnicken. Voldoende smakelijke ingrediënten dus voor een lekkere voetbalpot tussen twee behoorlijk vaardige ploegen.
De start was zeker voor de thuisploeg veelbelovend. Goed gebruik makend van de ondersteuning door de wind werd veelal met de lange haal effectief de weg gezocht naar het heiligdom van Levien Rocha. Deze sluitpost moest van acquit af aan zijn wat suffig slordig ogende defensie behoeden voor een vroege achterstand. Levien was deze middag ondanks zijn nog steeds hinderlijke blessure aan de hand trouwens toch prima op dreef. Maar ook hij kon niet verhinderen dat de paal hem al vlug na het begin een keer te hulp moest schieten. AMVJ stelde tegenover die kwieke aanvalsdrift van de opponent aanvankelijk maar weinig opzienbarende dadendrang. Veel snel balverlies en behoorlijk wat onderling onbegrip. Het kan gekomen zijn door onwennigheid van het door een scheidsrechterlijk decreet opgelegd moeten dragen van zwarte broeken (normaal: verblindend wit), maar het stelde dus aanvankelijk weinig voor wat AMVJ op de mat deponeerde.
Maar de eerste keer dat een redelijke voorzet vanaf het midden voor echt gevaar dreigde te zorgen was het wel weer meteen raak; of eigenlijk: na twintig minuten was het over en sluiten geblazen. Want in zijn ijver om de hoge bal te onderscheppen opereerde de doelman van de Monnicken in de ogen van scheids Jansen iets te enthousiast buiten zijn vijfmeter gebied en zeker toen hij bij zijn reddingsactie ook een AMVJ-er raakte. Blijkbaar was het oordeel van de onpartijdige zo gevaarzettend dat de arme goalie werd getrakteerd op direct rood en zijn ploeg op een pingel. Zo van een afstand gezien had de opgeheven knie wat mij betreft ook met geel beloond kunnen worden; en zou voor het zelfde geld een indirecte uit het straf arsenaal ook mogelijk zijn geweest. Maar goed (of niet): Jonne Seriese liet zich deze buitenkans niet ontnemen en de Penalty King schoot zijn ploeg onberispelijk hard naar een totdat moment niet geheel terechte voorsprong. (understatement)
De onvrede van de coach van de thuisploeg over de scheidsrechterlijke beslissing deed hem blijkbaar even vergeten dat tijdens de wedstrijd de zijlijn richting strijdperk niet mag worden overschreden. Gevolg; dit lichte vergrijp kwam ook deze goede man op direct rood te staan van de opnieuw uiterst principieel/ reglementair acterende leidsman. Toen de commotie om zoveel “onrecht†een beetje was gekalmeerd, was ook meteen de angel uit de wedstrijd.
Hoewel bepaald nog niet groots spelend, was Eén tegen tien man gewoon te veel in de meerderheid. Het moet gezegd dat de tegenstander manmoedig bleef strijden voor beter; en ook best nog af en toe dicht bij het vijandelijke doel opdook. Maar toen na een eindelijk eens behoorlijk snel en goed ogend uitgevoerde Bordeauxrode aanval Wieger Visser de fraaie 0-2 aantekende, was het pleit helemaal geslecht.
De tweede helft had ook schriftelijk afgedaan kunnen worden. Monnickendam wilde nog wel maar kon weinig potten meer breken. En als zich al een mogelijkheid aandiende lag Rocha in de weg. (zie boven) AMVJ liet de tegenstander komen maar de inspiratie ontbrak om er in aanvallend opzicht nog een lekker ogende pot van te maken. Zeker toen René Boer er kort na rust frommelend en wel 0-3 van had gemaakt, was de animo bij de koploper zo te zien al helemaal gefocust op de terugreis.
Dat was ook te zien aan de reeks kansen die vrij achteloos om zeep werden geholpen. Het was dat verdediger Daan van der Driest het nog een keer op zijn heupen kreeg en met een formidabele knal de eindstand van 0-4 op het bord bracht. Anders had de referee die ook vast leukere middagen heeft gekend dan het leiden van deze uiteindelijk vaalkleurige pot van mij al na 20 minuten in het eerste bedrijf mogen affluiten. Want tot die tijd was er sprake van een echte wedstrijd.
Kortom: opnieuw drie punten in de tas is best fijn, maar je kunt ze op een leuker manier verdienen dan op de deze voor beide ploegen “verloren middag in Monnickendam†Althans, dat is de mening van
Dirk
