Eigenlijk, beste vrienden had uw chroniqueur met het vlagje op deze in meerdere opzichten druilerige zaterdag eindelijk eens gehoor moeten geven aan zijn innerlijke drang om bij mindere resultaten van zijn gekoosde Bordeauxrood het toetsenbord te laten voor wat het is: een doods want ongebruikt tool.
Liever had hij volstaan met louter het kopje boven dit stukje om zo de weerstand tegen het verhalen van nederlagen nog eens te beklemtonen.
Maar ja dan blijkt het bloed te kruipen waar het nauwelijks heen kan en wordt “Wilniks” uiteindelijk een “Doe-toch-maar-weer".
En dat leidde tot de volgende impressie over “winnen en verliezen”
De afgelopen week zal de geschiedenis ingaan als één van niet zo grote winnaars en van sneue verliezers. Dat slaat uiteraard op uitslag van de verkiezingen voor de Tweede Kamer, maar ook op het parallelle gedoe tussen Holland en Turkije; en uiteindelijk dus ook op het potje voetbal tussen CSW uit Wilnis en AMVJ.
Dat je ongeacht het behaalde overall resultaat soms voor getoonde moed (c.q. regeerbelustheid) keihard wordt afgestraft, is weer eens rigoureus bewezen. De ongekend dramatische zetelval van de PvdA heeft ongetwijfeld de goede Willem Drees postuum alsnog een rolberoerte bezorgd, maar de klap zal voor zeker nog lang in de Rode-Roos- gelederen nadreunen. Als de inmiddels ex- Spekmannianen er überhaupt nog bovenop komen.
En dat terwijl Mark en zijn Ruttianen als coalitiegenoten met hetzelfde economische plus-plaatje weliswaar zetelverliezend maar desalniettemin onverstoorbaar met de zege op de loop gingen.
Over het waarom, waardoor en hoe zal ik er op deze pagina het zwijgen toe doen. Niet alleen zijn er in dit goede land deskundologen te over om u hun oordeel daarover op de mouw te spelden.
Maar om mijn onbeholpen ondeskundigheid op dit vlak te camoufleren beroep ik mij op deze sportsite graag op het overigens zeer aantastbare adagium dat sport en politiek volstrekt gescheiden moeten blijven.
Het enige dat ik kwijt wil is een licht gevoel van mededogen voor de sneu verliezende rode mannenbroeders van weleer en naar ik merk een toch wat ingetogen “proficiat” voor de winnaars.
Maar in mijn hoofd doolt nog stilletjes de ongetwijfeld als dooddoener te typeren kreet: “soms zit het mee en soms zit het tegen….”
Want zou het niet zo kunnen zijn dat de hoogst onfrisse scheldkanonnades van hoogstgeplaatste Turk in rang de verliezende winnaars hier te lande niet juist dat zetje hebben gegeven om nog een paar goaltjes extra te maken en zo toch nog redelijk ruim te winnen?
De taaie vermetelheid tegen die vileine vuilspuiterij maakte de aanvoerder van ons landje in ieder geval even tot held van Europa en tot winnaar tegen een larmoyante looser.
We zien wel waar het komende formatiefestijn annex diplomatiek drama allemaal toe zal leiden.
Dat hoeft al een paar uur niet meer voor de afloop van het de wedstrijd tussen Wilnis en AMVJ.
Die is bekend en tot mijn zuur was het zoet deze middag voor de gastheren.
De hoop die vorige week nog mocht worden gekoesterd op een definitieve revival van de Schakelboys liep door een 2-0 nederlaag een behoorlijke deuk op. Blijkbaar moeten zich op zo’n miezerige grauwe dag ook allerlei miezerig grauwe bijkomstigen etaleren.
Zo was de rijk gevulde bank van de lekkere pot tegen Veensche Boys gedurende de week alweer zorgelijk gedecimeerd door vakanties en blessuretjes. Jochem van de Noordaa van Twee completeerde na een volledige pot op hetzelfde veld het tweetal aanwezige wissels. Daarvan moest er echter eentje in de lichtgeblesseerde persoon van Bram Owusu voor aanvang alweer uit het pak na een onwillige warming up hamstring van Chris Boer.
Dankzij Lex van Hees van het derde (!) bleef het aantal wissels ook nu nog 3. Hulde beide boys!
Het leek erop of de noodgedwongen aanpassingen in de basis Bordeauxrood na het beginsignaal van de correct leidende jongeheer Smit parten speelde. Beetje onwennig, slordig, te veel balverlies en te weinig “hoge druk” kenmerkten -na een eerste speer van een aanval met een afgekeurde buitenspelgoal- de te slappe start.
De straf kwam dan ook vrij snel; na 9 minuten lag de bal al na een soepele CSW-drive in het netje achter Dirk Roelofsen. (1-0)
Hoop gloorde echter toen Eén daarna niet doorzakte maar voetballend het heft met heel aardig spel in handen nam.
Grote probleem helaas opnieuw: de weer gebrekkige doelgerichtheid. Dat gold daarna ook voor de thuisploeg, zodat het tot medio de tweede helft bleef bij de minimale voorsprong voor CSW.
AMVJ bleef daarbij de beter combinerende ploeg maar ook nu weer weinig echte kansen.
Dat deed de gastheer beter. Uit een van de weinige gevaar stichtende aanvallen werd met een droge knal in het uiterste hoekje de voorsprong verdubbeld (2-0). De overigens goedbedoelde en manmoedige pogingen om het tij alsnog te keren liepen echter allemaal op niets uit. Zelfs de paal wilde dit keer niet meewerken.
Conclusie: moed om het beste ervan te maken en de complimenten van de leiding van de opponent voor het vertoonde spel werden, al was het maar met één puntje, niet beloond. Van een afstraffing was echter ook geen sprake. Veeleer het gevoel van een sneu verlies tegen een aardige, niet zo grote maar wel efficiëntere winnaar uit Wilnis. En hiermee is de cirkel in dit stukje, ondanks de aanvankelijk “Wilniks”, ook weer rond en uiterst benieuwd naar de opklaringen volgende week wanneer de weergoden uit de Bilt op bezoek komen blijft
Dirk
