Na een soort 2e korte winterstop waarin we 3 weekenden rust hadden, was het zaterdag weer feest op het Loopveld. We mochten weer. Naast dat het een mooie vroege lentedag was, vierde onze Paulien haar verjaardag. En is er een betere manier om je verjaardag door te brengen, dan te proberen niet te verliezen van een team dat veel hoger genoteerd staat? Nee, natuurlijk niet.
FC Aalsmeer doet mee om het kampioenschap, en bezorgde ons in de eerste seizoenshelft uit een troosteloze nederlaag. Het regende verschrikkelijk, we hadden niets in te brengen in de wedstrijd, en het was gewoon niet zo leuk. Daar gingen we verandering in brengen. De opkomst was historisch hoog, en aan de zijlijn was het weer ontzettend gezellig. Toen begon de wedstrijd.
Onze verdediging bestond klaarblijkelijk voornamelijk uit brakke mensen. Er werd niet aangesloten, en ook de opbouw ging erg moeizaam, voor zover wel al van opbouw konden spreken. Toen de wedstrijd vorderde begon het iets beter te lopen, en onze eigen Fleurgil van Dijk haalde meermaals de angel uit de Aalsmeerse aanval met haar iconische slidings. Linda kwam als invaller op goal een paar keer goed uit. Het mocht allemaal niet baten. Na een aanval over rechts kon een vleugelspeler van FCA voorzetten op haar ploeggenoot bij de 2e paal, die door een ongunstige verdedigende keuze geheel vrij stond. Zo was de achterstand een feit. De achterban van AMVJ kon echter binnen korte tijd toch juichen. Een terugspeelbal aan de kant van de uitploeg werd niet goed verwerkt. We zouden het een kadootje voor de jarige kunnen noemen. Daarna werd echter nog de 1-2 gemaakt. Het had nog 1-3 kunnen worden voor rust, maar een doelpunt uit de kluts na een corner werd afgekeurd door de scheids, die overigens een uitstekende pot floot.
De 1-2 stand was zeker geen slecht uitgangspunt voor de tweede helft. Paulien deelde meer schouderduwen uit dan in haar hele voetbalcarrière tot nu toe bij elkaar, en er werd beter samengespeeld. Vera viel in op goal. Haar keuze om steeds heel ver uit te komen leverde een goede training op voor de bilspieren van de toeschouwers, maar Aalsmeer speelde het voor elkaar steeds rakelings voor de open goal langs te schieten. Toch werd het 1-3, en, na een klassieke miscommunicatie, 1-4. Dat we beter voetbalden dan in de eerste helft, konden we tegen het einde van de wedstrijd toch nog omzetten in een doelpunt. Onze eigen Sadio Manu kreeg de bal weer in de 16, waarop Leo hard kon binnen schieten. De eindstand was daarmee bepaald: 2-4. Al met al was deze wedstrijd tegen Aalsmeer niet heel slecht, maar ook niet heel goed.
