Een gezellige sfeer hing er om de loopvelden van AMVJ. Vanaf 9 uur ‘s ochtends waren er al voetbalwedstrijden aan de gang en met het prachtige weer waren er veel supporters aan de kant te vinden. De schaduw en wind zorgden voor wat verkoeling, en om kwart voor drie begonnen er nog 4 laatste wedstrijden waarvan één AMVJ VR2 tegen DEVO’58.
We begonnen met tegenwind en dat was moeilijker dan gedacht. Het kostte veel kracht om de bal te schieten, kwamen vervolgens niet ver en met wat hobbels in het gras was het ook moeilijk in te schatten waar de bal terecht zou komen. De concentratie leek hierdoor lastig vast te houden, want er werd niet goed gekeken waar mensen vrij stonden. Blindelings werden ballen getrapt, waardoor deze vaak bij het verkeerde team aan kwam. Doordat DEVO wind mee had, kregen zij de bal goed voorin, maar echte kansen waren er niet. Daarnaast stond de verdediging met Manu, Annemiek, Ruth en Linda te knokken en met Gerrie in het doel is het niet makkelijk om te scoren. Wel was AMVJ veel in balbezit en kwamen er ook ballen voorin terecht. Mau liep vanaf de middenlijn met de bal naar het goal en kwam 1 op 1 met de keeper te staan, wat een kans!! Het lukte aardig om aan de zijkanten op te bouwen en acties te maken, maar in het zestien meter gebied was het druk en lastig om elkaar te vinden.
De rust was voorbij en we begonnen weer. Wind mee scheelde veel kracht en dat gaf ons energie. Lot met een mooie voorzet, maar helaas werd de bal niet goed geraakt. Saar die op kwam lopen en mee deed in de aanval en Manu met een schot van ver weg. Op een gegeven moment kreeg Jeltsje de bal die ze probeerde te scoren, wat helaas mislukte. Toen ving Eva de bal op, die hem vervolgens tegen de paal aan schoot. Arie kreeg vervolgens de bal terug, gaf deze af aan Lot die hem prachtig voor gaf aan Jel die ‘m er precies op het goede moment intikte. Het was 1-0!! Vervolgens kregen we meer kracht, maar de wedstrijd was nog niet uitgespeeld. De vermoeidheid sloeg toe en het was happen naar adem. Wel voelden we ondertussen dat we de wedstrijd onder controle hadden. Waar voorheen de concentratie en rust miste, liep het nu goed georganiseerd. Desalniettemin kon DEVO’58 ook aanvallen en moest Gerrie blijven werken. Helemaal aan het einde had Jel nog een kans vanaf dichtbij, maar helaas ging die er niet in. Uiteindelijk floot de scheids af en zijn de drie punten weer binnen. In het begin wat minder, tweede helft zeker goed gespeeld. En nou ja, het was in ieder geval beter dan Oranje, toch?
Liefs,
Lotte en Eva
