De recente historie leert dat punten verzamelen door Bordeauxrood in een uitwedstrijd tegen Overbos uit het Vinex-achtige Hoofddorp bepaald geen sinecure is. Meestal werd er gestuit op een stugge ploeg die het met werklust en ongecompliceerd ballen de Amstelveense gasten verduveld lastig maakte.
Nog de vorige competitie kon er na een vrij bloedeloos van Turenhoutje slechts 1 puntje worden meegesprokkeld uit dit gezellig fraaie en met vlekkeloos kunstgras getooide sportpark.
Vandaar dat na de manhaftig gewonnen vertoning van vorige week tegen aartsrivaal DVVA toch niet ieder Bordeauxrood hart het geruste gevoel had dat er tegen de overigens bepaald niet top geklasseerde tegenstander van vandaag nu wel even de volle buit in de tas mee terug zou gaan.
Een tas , waarin het keurige thuistenue ongeschonden schoon mocht blijven; want in dit uitduel noodgedwongen moest worden vervangen door het reeds heftig geschonden en bizar slecht genummerde blauwe trainingskloffie van de heren.
Ook de jeugdige en zeer ruim voldoende acterende scheids van dienst jongeheer Ganser, liet na afloop blijken dat hij in vervolg deze Jansen en Tilanus niet meer door de vingers zou zien; en louter omdat hij pas in de loop van de pot ontdekte dat je een zwart- wit code nodig had om de cijfers te kunnen lezen, zo coulant was geweest om ook zonder dat hulpmiddel de wedstrijd tot een goed einde te brengen.
De ene gele kaart die hij aan AMVJ zijde moest laten zien, kwam oh wonder terecht bij een nog wel goed leesbaar shirtnummer.
Hoewel mijn goede grootmoeder bij geweeklaag door haar kleinkind over gebrek aan centen immer het onverbiddelijke spreekwoord hanteerde dat “armoe een mens netjes houdt…†werd van deze door ondergetekende als excuus in de plaatselijke bestuurkamer geprevelde tegelwijsheid toch met de nodige, zij het milde, meewarigheid door de aardige bestuurderen van de thuisploeg kennis genomen.
Met trots konden zij wijzen op een tot watertanden uitnodigend budget voor de kleding, waarmee hun spelers tot in de puntjes werden getooid.
Ik kreeg ter plaatste een visioen van een goed gevulde suikeroom die de kas van mijn cluppie in staat zou stellen om het schaamrood voor goed van de kaken te kunnen halen wanneer AMVJ weer eens in reservekleding dient aan te treden.(Ik hoop dat we die goede ziel voor de topper tegen AFC gevonden hebben!)
Maar goed, ondanks de wetenschap van schrale verleden resultaten en ondanks het ontbreken van haute couture aan de lijven, werd deze middag door Eén enerzijds genadeloos met de traditie gebroken dat er in het Hoofddorpse moeilijk te winnen valt; daarbij anderzijds onmiskenbaar aantonend dat “kleren niet altijd de man maken..â€
Want op de eerste vijf minuten van het duel na, waarin weer even de wekker goed moest worden gezet en waarna de uit de startblokken geschoten gastheren zonder succes waren uitgeraasd, waren de Schakelboys in de rest van de pot †het mannetjeâ€.
Op alle fronten werd geheerst; en het klopte van achter tot voor als een bus.
De Loopveldploeg speelde bij tijd en wijlen de pannen van het dak en de tegenspartelende tegenstander vrijwel zoek.
Het enig dat ontbrak was weer eens het scoren. Lekkere tot fraaie combinaties, dito aanvallen en kansen zat in het eerste bedrijf; maar opnieuw bleek het maken van goals weer het grootste manco.
Slechts één keertje lukte het Chris Boer met een droge knal om zijn maatjes tot knuffelen te dwingen.
Een te magere theestand, gezien het puike spel en het krachtsverschil te velde.
Na rust was het na andermaal een wat behouden start opnieuw eenrichtingsverkeer naar het Overbos doel. Fel verdedigend als het nodig was, de tegenstander geen duimbreed ruimte latend, en dat zelf met haast professioneel aandoend positiespel wel steeds creërend, werd de Hoofddorpse veste bestookt. En nu was er ook qua scoren geen houden meer aan.
Nadat Bram Owusu na een prima aanval voor de 0-2 had gezorgd was de beer pas goed los.
Twee wissels zorgden in no time voor een verdubbeling van de score. Eerst kopte René Boer uit een door Joram Melis perfect genomen corner de bal snoeihard fraai achter de Overbos doelman en even later verzilverde Joram een lepe assist van René naar de 0-4.
AMVJ bleef rakkeren en jagen, de Bordeauxrode verdediging heerste met Captain Bram van der Driest en de foutloos opererende Mark Schol aan het hoofd; op midden hadden slimme Bart Zoet, en de twee longen van het team, Imke van Moorselaar en Chris Boer geen kind aan hun opponenten. En voorin ging de vlag uit voor de gogme en inzet van Jonnen Seriese (alle nu niet genoemde acteurs niets te na gesproken overigens) Het was dan ook meer dan verdiend dat hij via zijn specialiteit het slotakkoord aan deze overtuigend gewonnen wedstrijd mocht geven.
Zijn perfecte pingel tekende voor een niet eens erg ruim uitgevallen 0-5 zege.
De lofzang op dit gewonnen voetbalfestijn werd nog van een extra vrolijk refrein voorzien, toen bleek dat AFC twee punten gemorst had bij het laag op de lijst prijkende Castricum.
Tjonge, dat kan nog wat worden in de rest van deze opnieuw boeiende competitie in zaterdag 2A, zo hoopt althans
Dirk
