Het is zaterdagochtend, in de herfstvakantie, en best vroeg. Half 9 verzamelen bij de kunstgrasvelden van JOS/Watergraafsmeer. De club ontwaakt, net als wij. Maar met een prachtig herfstzonnetje erbij moet het toch helemaal goed komen. De jongens druppelen binnen., de een wat wakkerder dan de ander. Vroege vogels Roni en Aimane staan de rest al op te wachten. Dick zet de warming-up oefeningen uit en hop, ballen maar. De tegenstander komt een kwartiertje later op het veld, en met een “weet je wel dat het de E1 is, dat is toch niet eerlijk!â€, blijkt dat ze danig onder de indruk zijn van onze jongens. Niet onterecht zal blijken! Ze hadden het goed gezien, die jongens van JOS. Vanaf het eerste fluitsignaal was het een ware bordeauxrode stormloop op het doel van JOS. De ene na de andere aanval werd opgezet, met goed positiespel van alle spelers. Het eerste doelpunt liet dan ook niet lang op zich wachten. Een bal links langs de lijn gegeven door Jip T aan Raul, die met een prima voorzet Roni aanspeelde. Aannemen, schieten, 1-0. En dan denk je dat je als verslaggever even tijd hebt om wat aantekeningen te maken, maar nee hoor. Het ging maar door, binnen een paar minuten werd er wel 5 keer op doel geschoten maar net niet raak. En de verdediging stond werkelijk als een huis. Wat een inzet, wat waren de jongens wakker. Daar volgde natuurlijk het 2e doelpunt uit, voorzet van Beau en Jip O die hem erin werkt. 2-0. Kort daarop: weer een goede aanval. Aimane (in nieuw shirt, begreep ik van zijn moeder) schiet op doel en via een tegenstander gaat ook die erin. 3-0. Schot van Roni, 4-0. Abel, van alle markten thuis, komt op en schiet op paal, Raul met een enorme rush over de linkerflank 3 benen omzeilend stormt op het doel af, geweldig om zoveel energie te zien. Wij aan de kant voelen het aankomen: dit word een veel tegen weinig potje. Maar de valkuil van dat gevoel: iedereen wil zelf ook scoren. Dan kan het wel eens gebeuren dat er lukraak geschoten wordt op doel of hardnekkig vergeten wordt af te spelen op vrijstaande medespelers. Of de verdedigers komen op en de medespelers vergeten dan even hun positie over te nemen. En ja, dan kan het dus ook gebeuren dat JOS een prima tegenaanval goed uitspeelt en doelman Vince passeert. Best lekker schieten als er helemaal niemand meer verdedigd natuurlijk: 4-1. Oh ja, er is ook nog een tegenstander. Dick moet even ingrijpen. Dat doet ie met een memorabele uitspraak die we erin houden. Dickiedik wil tikkietik! De jongens hebben het begrepen, en nog voor de rust is er een aanval uit het boekje over links. Jip T speelt in op Raul, die speelt af naar de prima op middenveld spelende Aimane: voorzet op Jip O die scoort. 5-1. Na de rust is er geen houden meer aan. Voorzet Raul, Jip O schiet heerlijk in de kruising (6-1). Abel komt met geweldige rushes dwars door de linies en drijft zijn tegenstander tot wanhoop. Vince heeft de keeperhandschoenen over gegeven aan Jip T en neemt meteen volop deel aan het doelpuntenfestijn. Doelpunt 7, 8 en 9 staan op zijn naam, een echte hattrick! Roni heeft zich blijkbaar tot doel gesteld geen enkele bal over de middenlijn te laten komen, want elke poging tot uitbraak van de tegenstander heeft hij onder controle. Dan is het een paar minuten even wat minder scherp en direct volgt een prima aanval van JOS en een goeie poeier op doel (net naast). Dat was niet de bedoeling, dus schiet Roni van afstand op de lat en kan Aimane hem in de rebound erin schieten. 10-1. En na nog een paar mooie afstandschoten, pogingen tot lobjes en een soort freefight karatekick van Beau komt dan het uiteindelijk laatste doelpunt via de kluts op naam van Beau. 11-1, wat een uitslag. Het is dat ook de tegenstander gewisseld heeft van keeper (die met veel lef keepte), anders was de uitslag nog groter geweest. Jongens, we hebben genoten van jullie. Op naar het winterkampioenschap!
