De kop is er af! Niet meteen van AMVJ 1 dat ondanks het verlies best aardig balde in en tegen de zichzelf tot kampioenskandidaat uitgeroepen degradant Marken. Maar wel de kop van de toch met enige spanning tegemoet geziene nieuwe competitie. Want de grote vraag of en hoe Bordeauxrood zich na een toch weinig eminente oefencampagne enigermate staande zou kunnen houden tegen het ongetwijfeld fanatieke geweld van de club uit het idyllisch toeristische uithoekje van de provincie. En behoudens tenminste drie momenten waarin de gedachte aan een vroege Sinterklaas zich nadrukkelijk opdrong, was het eerste optreden van Een minder slecht dan de ietwat geflatteerde eindstand van een 3-1 verlies wellicht doet vermoeden.
Zeker, er was opnieuw sprake van een op zijn zachtst gezegd zeer aarzelend begin in verdedigend opzicht. Want de eerste paar minuten leek de poort bijna opzettelijk open te worden gezet om de tegenstander als een Goedheiligman doortocht te verlenen. De paal en een miraculeus instinctief handje van goalie Levien Rocha pareerden een vroege voorsprong van de toen fors aandringende gastheren.
Gelukkig duurde de ontwaakmalaise nu maar kort en eigende de ploeg van coach Maurice zich allengs meer van het spel toe. Niet groots, wel redelijk verzorgd acterend maar aanvankelijk ook weer flegmatisch schotloos. Het was jammer dat er een verdedigend cadeautje aan te pas moest komen om het met de minuut groeiend zelfvertrouwen weer een behoorlijke knauw te geven. Een onnadenkende terugspeelbal werd door een toch echt zichtbare tegenstander dankbaar opgepikt en simpel tot een voorsprong voor zijn ploeg omgebogen.
Het sierde Bordeauxrood dat het ook na een tweede -nu hamstring fysieke- tegenslag van een ongelukkige Sander van Dam, voluit ten aanval bleef trekken. Kansen creeren was echter een; maar kansen benutten toch weer een heel ander chapiter. Desalniettemin kon er toch nog gerust gerust worden door Een, omdat spits Rene Boer een heel aardige aanval met enige ketsende hulp van zijn directe tegenstander vlak voor einde eerste bedrijf tot de gelijkmaker afrondde.
Aangezien het recente verleden had bewezen dat tweede helften het team beter liggen dan de eerste 45 minuten, werd door de Amvj- aanhang reikhalzend uitgekeken naar een spetterend vervolg. Het slappe begin leek die hoop al snel de bodem in te slaan, maar deze aanval van collectieve lethargie duur ook nu maar een paar schamele minuten. En ook al omdat Marken -vaak met lange halen gauw thuis- er een echte pot van wilde bakken ontstond een meer boeiend en spannend dan fraai gevecht om de volle drie punten.
Dat Marken tenslotte aan het langste eind trok was met name te danken aan enkele momenten waarin Sint AMVJ zich opnieuw manifesteerde.
Eerst mocht de spits van Marken zo’n twintig minuten voor tijd volkomen vrijstaand een corner van een van zijn maatjes inkoppen voor de 2-1 en even voor tijd werd de score nog flatteuzer voor de ‘Schier- eilanders toen er verdedigend door AMVJ opnieuw kinderlijk in de fout werd gegaan. Daartussendoor probeerde het team van alles om toch nog met tenminste een puntje de terugreis over de dijk te kunnen aanvaarden. Het was gedreven genoeg, maar niet altijd bijster slim, te vaak te onrustig, soms weer te flegmatiek. En de kansen die er echt wel waren werden een tikkie te laks dan wel te gehaast onbenut gelaten.
Al met al een teleurstellend resultaat na een overigens niet onaardige pot van AMVJ kant. Een gelijkspelletje zou de verhoudingen beter hebben weergegeven, maar dat laatste is slechts de verzuchting van de AMVJ fan puur sang
Dirk
