Het werd een vreemde middag op het Sportpark annex drafbaan (of omgekeerd) bij Jong Holland in de aloude Alkmaarderhout. En ook het voorspel tot deze uitpot van AMVJ Eén was al uiterst merkwaardig.
Korte samenvatting: AMVJ was vrijdag gebeld door wat achteraf een zich als Jong Hollandse hotemetoot voordoende kwibusachtige grappenmaker (of omgekeerd) bleek te zijn (?!). De man deed het verzoek of de wedstrijd een half uurtje eerder kon beginnen dan 15.00 uur (blijkbaar standaard aanvangstijd in het Alkmaarse) Dit vanwege de vroeg te verwachten invallende duisternis (dat klopte); en het ontbreken van een lichtinstallatie te velde (klopte niet).
Omdat de aanvangstijd van half drie welhaast in de genen van de Schakelselectie zit ingebakken,uiteraard geen enkel probleem. Maar na een ook al door een ietwat op hol geslagen Tom Tom epigoon veroorzaakte vreemde en tot in het pittoreske Koedijk reikende zoektocht naar een toch op zich historisch eenvoudig te vinden plek in de Kaasstad, moesten de coach en vooral ondergetekende ervaren bij de voetbalneus te zijn genomen door bovenvermelde vreemd mallotige kwibus (of omgekeerd). Want bij de tegenstander wisten ze van noppes niks van dit vreemde verzoek. Ook de bij beide verenigingen bekende invalscheids de heer Martin Broekhof zei zich van de prins geen kwaad te weten.
En dus hield al dat gedoe de spelers van Eén een half uurtje langer in de vrijetijdsplunje. Maar dat bleek aanvankelijk de concentratie bij het team geenszins te hebben geschaad. Want de eerste 35 tot 40 minuten van deze wedstrijd heerste het in het Jong Hollandse programmaboekje als “hoog bezoek†geafficheerde AMVJ, van voor tot achter (en omgekeerd). Goed positiespel, veel druk en vlijmscherpe aanvallen. Lust voor het oog. Kansen en mogelijkheden (en omgekeerd) regen zich aaneen voor de bezoekers.
Jong Holland diende zich te beperken tot tegenhouden, hetgeen deze mannen af te toe niet bijster soepeltjes afging. Veel overtredingen waren er nodig om Bordeauxrood af te stoppen. Maar na 27 minuten lukte het de defensie van de thuisploeg ook met geweld niet meer om een flitsende actie van Tjerk Veltman te neutraliseren. De op drift geraakte spits rondde zijn fraaie actie ook zelf even resoluut en fraai af. (0-1)
Tot een minuut of vijf voor rust bleef AMVJ de absoluut beter ballende ploeg, tegen het moet gezegd een zich letterlijk steeds harder verzettende tegenstander; zowel voetballend in het veld als ook verbaal aan de zijlijn. De scheids kreeg zijn handen vol (geel)aan dit aanvankelijk vrij vredig verlopende potje. Met soms wat licht gegeven gele bestraffingen. Anderzijds was gewoon rood voor een overtreding op de doorgebroken Bordeauxrode Imke van Moorselaar bepaald weer niet vreemd geweest.
Het effect van de strijdwijze van de thuisploeg was blijkbaar wel dat de Schakelboys zich toch lieten intimideren. Uit het vreemd panisch defensieve gerommel voor het eigen doel vlak voor rust viel immers zichtbaar af te leiden dat een vertrek uit Alkmaar met drie punten helemaal niet meer zo vanzelfsprekend was als in het begin.
NB. Hier moest ik zaterdagavond mijn relaas over de vreemde voetbalmiddag onderbreken om mij naar een volgende vreemde en uiterst irritante aangelegenheid te spoeden. Je zou het aan de uitslag niet aflezen (4-1 winst) maar ons aller Ajakkes speelde gedurende het grootste deel van de pot tegen Heerenveen tergend beroerd. (Alweer) zielloos angstig heen en weer geschuif, de meest elementaire voetbalbeginselen negerend, rommelden de jochies van Frank mentaal gemankeerd maar wat aan tegen een fris voetballend en positief aanvallend Heerenveen. Het was dat de doelpuntenmaker van de Friezen in de euforie over zijn bizar mooie treffer vlak daarna twee keer geel pakte, anders was een Noordelijke zege bepaald niet vreemd geweest in de Arena. Gelukkig schudde de ingevallen Kishna met een meesterlijke kunstzinnige poort op- de vierkante centimeter de voetballiefhebber in mij nog een beetje wakker,anders had ik ondanks de drie punten toch met een vreemd katterig gevoeld naar de samenvatting van Studio Sport gekeken.
Een zelfde vreemd katterig gevoel als ik die middag had na de tweede helft, die mijn dierbare Bordeauxrood op de Alkmaarse kunstgrasmat legde. Vreemde metamorfose: geen schim meer over van de ploeg die in het eerste bedrijf met souplesse, gogme en collectieve daadkracht aan het werk was. Veel te veel onzorgvuldig balverlies, onder meer door het onrustig gebruik van de lange hijs naar voren. Blijkbaar toch als gevolg van fysiek en mentaal ontzag voor een letterlijk nog steviger aandringende tegenstander. Weinig defensieve organisatie en veel aarzeling vooral bij dode spelmomenten (ingooien en corners). En in de toch nog veelvuldige tegenstoten te fantasieloos om echt gevaarlijk te kunnen worden.
Het was dus ook weer niet vreemd dat panisch verdedigen na een van die dode momenten Jong Holland na een minuut of zestig op gelijke hoogte bracht.(1-1) Zorg voor het verlies van drie punten sloeg echter om in Bordeauxrode extase toen René Boer kort na de gelijkmaker en na een scrimmage voor het vijandelijke doel zijn team een nieuwe voorsprong schonk.(1-2)
Van zelfs maar de gedachte aan consolideren van dit geschenk kwam echter niets terecht omdat nog geen minuut later door een van afstand gezien volslagen onnodige overtreding vlak bij de zestien de tegenstander alsnog de gelegenheid geschonken kreeg om via een directe over de muur de gelijkmaker in touwen te deponeren.
Bleef er met hangen en wurgen in het restant toch nog een puntje over voor Eén om vreemd genoeg ook nog de koppositie in deze, aan de uitslagen te beoordelen, zo langzamerhand bizar vreemde competitie te behouden. Dat het volgende week thuis tegen DVVA met twee goede helften en zonder allerlei vreemde strapatsen graag weer echt ouderwets Bordeauxroods mag toegaan is daarom de doodgewone wens van
Dirk
Naschrift op maandag 24/11/14: Vanwege een paar verhitte telefoontjes van een naar zijn zeggen supporter/sponsor van de thuisploeg op zondagavond rond etenstijd , die mij naar aanleiding van mijn persoonlijke impressies op de AMVJ site over een weekendje vreemde gebeurtenissen rond AMVJ, van alles en nog wat betichtte, trek ik uiteraard hevig geschokt het boetekleed aan. Met name de “forse charge” die ik meende te zien op een AMVJ speler was de beller blijkbaar zo in het verkeerde keelgat geschoten, dat ik die uitdrukking in het verslag maar heb veranderd in een neutraler versie. Want het gaat er mij natuurlijk niet om ook maar iemand met “zeer” achter te laten na een potje voetbal in de tweede klasse zaterdag. In ieder geval de aardige bestuurders van Jong Holland niet, die net zo verbaasd waren als ik over het vrijdagbericht rond het aanvangstijdstip (zie impressie|) En ook “de bank” van het team niet van wie wij na afloop met een warme handshake afscheid namen. Zelfs iemand ik die herhaaldelijk moest uitleggen dat het maar “mijn waarnemingen zijn geweest” en ook moest adviseren de tekst voor de rest toch nog eens zorgvuldig te lezen, gun ik graag een rustige nacht.
Dirk
