Na de deceptie van vorige week was het echt de hoogste tijd om weer eens drie punten te pakken. De omstandigheden waren bitter, het regende en was koud, maar dat maakt ons niet uit, we gingen voor de winst! Op de planning staat Zeeburgia, die kennen we. Afgelopen zomer hebben we in de Powerleague ook tegen ze gespeeld en we wisten dat we weerstand konden verwachten.
Met een stabiele opstelling, zoals we vaak beginnen met Linda en Ruth centraal achterin en Berdien en Annemiek (Ja ze was er weer!) op de back posities hadden we een stevige verdediging staan. De wedstrijd begon gelijk op. Er werd door beide teams wat over gespeeld, maar er ontstonden voor beide teams niet echt kansen. We kregen nog wel een aantal corners, die door Lotte prachtig werden genomen, maar helaas kwam de bal niet in het doel terecht. Maar toen. De keeper van Zeeburgia schoot de bal uit en Eef wist voor haar tegenstander te komen en de bal direct te onderscheppen. Vervolgens af te geven aan Mau die hem perfect op de 16 voorgaf waar Corno (helemaal vrij!) stond. Corno kon de bal rustig schieten en schoot een geweldige bal, in een boogje hoog over de keeper heen en ja hoor! In de linkerbovenhoek! Daar was, na een half uurtje spelen de 1-0. YES! Zeeburgia liet het hier niet bij zitten en zocht ook weer steeds de aanval op. Tot ze op een gegeven moment gevaarlijk dicht bij ons doel kwamen en er een iets onhandige bal van een Zeeburgia speelster – via één van ons – in het doel belandde. Foutje, kan gebeuren. Nu snel herstellen en er weer voor gaan! Vlak voor rust pakte Arie nog een kans en schoot een mooie afstandsbal op het doel – net een paar centimeter te hoog – maar hé niet geschoten is altijd mis. Met 1-1 gingen we de rust in.
Na een peptalk waren we klaar voor de tweede helft. Nu gaan we rustiger spelen, de bal goed aannemen en vervolgens gericht aan iemand afspelen, dat is het plan en bij vlagen lukt dit ook. Aan het begin van de tweede helft spelen we vooral op de helft van Zeeburgia, maar ze laten ons er niet zomaar door. We zijn aan elkaar gewaagd. Zeeburgia verdedigt op de man en ‘Het kleine meisje met de oogschaduw’ (zoals ze Arie noemde) wordt door hen als een gevaar ervaren. Uiteindelijk zijn er ook in de tweede helft weinig kansen. We missen het geluk dat we vorig jaar steeds aan onze kant hadden waardoor we dit soort wedstrijden steeds wonnen. Nu lukt het nét niet. Zoals Ruth het zo mooi verwoordde: ‘We hebben het niet gepakt, maar ook niet weggegeven.
Aanstaande zaterdag is het weer tijd voor de traditionele Derby tegen Rap. Dit zijn de wedstrijden die we MOETEN winnen. Dus, laten we de stijgende lijn voortzetten en komende wedstrijd weer eens naar huis gaan met drie punten!
Liefs, Eef en Tam
