Het was zoeken en graven, waar zijn die AMVJ VR2 dames nou te vinden op voetbal.nl? Alhoewel we vorig jaar al het officieuze AMVJ VR1 waren geworden, heeft nu de KNVB het ook geadapteerd en is ons wedstrijdschema te vinden bij AMVJ VR1 (zaterdag). Vervolgens zoek je dan naar rode AMVJ-shirtjes, maar het was feest dit keer; we kregen de prachtige geel/groene reserve shirtjes en we voelden ons een beetje ADO Den Haag. Na ja, en dan met een Amsterdams accent.
Van tevoren een praatje gehad van de coaches, lekker warm geworden, bal een paar keer aangeraakt en toen kwam het fluitsignaal. Het veld was glad door de gevallen regen, dus we moesten vooral de bal het werk laten doen. We begonnen met veel zin, klaar om de wedstrijd tegen de Meer VR4 te winnen, maar dit uitte zich niet helemaal in de stand. Na een minuut of 20 stonden we 0-1 achter, en later vertelde coach Jaime dat het gewoon vette pech was. Voor ons voelde het als niet scherp genoeg. Gelukkig was er veel energie en hadden we naar de tip van coach Michel geluisterd (zie https://www.youtube.com/watch?v=KDsz2liR1zw&t=1s). De bal ging mooi rond, goede passen werden gegeven en we speelden voornamelijk op hun helft. Iris speelde naar Clau, maar Clau ging samen met de tegenstander onderuit in het duel. Toen liep Eva met volle vaart en ramde de bal richting het doel. JAAAAAAAAAA, de linkerbovenhoek, het was 1-1!!! Een héél fijn doelpunt, op een heel fijn moment. Daarna werd er van beide kanten nog wel aardig gevoetbald, maar we takelden ook wat af. Gelukkig was het rust.
Na wat energie op gedaan te hebben, wat wijze woorden van de coaches aangehoord en onderling goede afspraken gemaakt te hebben, waren we weer klaar om door te gaan. Het doel was communiceren en een tikje feller. De Meer had er ook duidelijk zin in en de wedstrijd was echt weer begonnen. De verdediging met Claudia, Ruth, Corno en Fleur stonden er goed boven op, en de bal leek er gewoon niet door heen te komen. Daarnaast werden we voorin steeds gevaarlijker, waar Arie als mid-mid mooie balletjes aangaf en Lotte een paar keer net mis schoot. Manuela kon weer goed haar conditie testen, want als rechtsvoor was het flink rennen geblazen. Daarnaast kwamen er een paar lekkere harden ballen van onze links half, Saar en langs de zijkant was het nagelbijten begonnen. Na 35 minuten in de tweede helft nam Lotte de corner, ging mis, maar ze kreeg hem terug en legde hem weer voor het doel. Maar in plaats van een voet te raken, werd het een hand van de Meer en dit betekende: penalty. Lottie houdt van penalties, dus dat scheelt; het werd 2-1! Nu kreeg AMVJ de kans om door te pakken, er was genoeg energie over en we waren toe aan nog een doelpunt. We waren gevaarlijk op hun helft, meerdere kansjes en toen gaf Berdien hem voor aan Claudia, die de bal met een prachtig hoog boogje het doel in schoot: 3-1!!! Wat een blijheid! Nu was het een kwestie van de laatste minuten uitspelen. Hoewel dat wat rommelig ging, bleef de stand zo en pakten we de eerste overwinning van het seizoen! Ondanks dat we pas twee wedstrijden gespeeld hebben, waarvan één gelijk en één gewonnen dwaalt het liedje van ‘We are the champions’ alweer door m'n hoofd. Of sla ik nu een beetje door? Tot volgende week!
Liefs,
Lotte (Dé factchecker) en Eva
