Wat een zon, wat een zon! Afgelopen zaterdag was het rond de 22 graden en we hoefden gelukkig pas laat in de middag te spelen. Dit betekende voor velen dat er eerst goed gebruik kon worden gemaakt van het weer. Daarnaast speelden we op een plek die voor de meesten vrij centraal ligt (op Clau na die helemaal uit Amersfoort komt!). Deze centrale plek was namelijk het Olympiaplein. Swift staat op nummer 2 en was onze tegenstander. Wij stonden op nummer 8 en waren toe aan winst; we gingen alles op alles zetten.
De bal rolde over het kunstgrasveld van Swift. De eerste tien minuten was voor beide partijen inkomen. AMVJ was defensief opgesteld vanwege het doelpuntenaantal van Swift en het was daardoor wat chaotisch op de as. Ballen werd goed tegen gehouden in de verdediging, maar vervolgens belandde deze ballen weer vaak bij de keeper van de tegenpartij zonder dat er een goede aanval was geweest. Linksachter stond Manu ballen goed te dekken, waardoor zij weinig schietkansen kregen. Daarachter stond Claudia voor de rug dekking, wat zorgde voor extra wering als de bal toch voor het doel kwam. In het middenveld stond o.a. Jeltsje die de bal richting het doel probeerde te trekken. Links van haar stond Lotte die de bal vanuit het midden aangespeeld kreeg en meerdere malen de bal voor het doel kon leggen. Aan de rechterkant speelde Wen die met veel snelheid het de tegenstanders inclusief keeper erg gevaarlijk kon maken. Op het middenveld stond Claudet die zorgde voor een goede verbinding tussen aanval en verdediging. Op een gegeven moment schoot Lotte de bal voor het doel, Wen zette aan en tikte de bal zo het doel in! Wiehoee, 0-1. Een terecht doelpunt waar iedereen heel blij mee was. Na ja, behalve Swift natuurlijk Swift was merkbaar geschrokken en werd hierdoor ook feller. AMVJ bleef strijden, maar het werd flipperkast voetbal. We stopten met praten en er ontstond hier en daar onduidelijkheid. De bal kreeg een enorme trap richting het doel waar Gerrie stond. De zon maakte het lastig om de bal te zien en stuiterde zo over onze keeper heen. Het was 1-1 en we gingen de rust in.
Tijdens de rust kwamen we tot de conclusie dat we erg goed op weg waren. Ballen kwamen mooi aan, er werd gepraat in het veld (maar het moest nog meer en harder!) en er werden kansen gecreëerd. Ook wisten we dat Swift een peptalk zou krijgen nu, dus dat we hard aan de bak moesten wilde AMVJ met punten naar huis gaan.
De tweede helft begon lekker. Lin werd wat meer naar voren geschoven en kon prachtig met de bal om tegenstanders heen lopen. Berdien kon mooi de bal afpakken vanaf de verdediging van de tegenstanders en deze zo door passen richting het middenveld. Ruth was wat meer terug gezakt de verdediging in en was vastbesloten dat er geen bal meer doorheen zou komen. Swift was nog niet klaar met het spel en ging er fel op. Er werd gerend, hier en daar wat geduwd en menig overtreding gemaakt. Het belangrijkste was; er werd gevochten! Bracha ging er vol voor en stopte niet als het moeilijk werd, wat veel kracht aan het team gaf! Na ongeveer een kwartiertje spelen gaf Lotte een voorzet met haar hoofd, Eva (ikzelf ;)) stond op precies de goede plek en kopte de bal er zo in. Wat een top actie… YESSS 1-2!! Er was heel erg veel vreugde; we stonden weer voor. En zo wilden we het graag houden. Toch begonnen de zenuwen wat op te spelen en alhoewel Swift ook verminderde ontstonden er nog een aantal kansen voor beide ploegen. Op het laatste moment kregen we nog een vrije trap tegen, maar daarna was de wedstrijd echt gespeeld.
Met drie punten op zak liepen we het olympiaplein af met de woorden van Jaime nog in ons achterhoofd ‘Als we zo blijven spelen, worden we volgend jaar kampioen’. Nice
Liefs,
Eva
