Een vanturenhoutje is voor velen in het voetbal nog steeds een bekend begrip. Het betekent dat een wedstrijd niet alleen in een gelijkspel is geëindigd maar ook doelpuntloos.
De man die met het uitspreken van deze uitslag grote faam verwierf was Frits van Turenhout. Een keurige heer met een beschaafd voorkomen en een warm en markant stemgeluid.
Frits van Turenhout, geboren in Amsterdam (1913), begint in 1957 met het voorlezen van de voetbaluitslagen en de kruisjes van de toto op de zondagmiddag bij de KRO radio. Vanaf 1969 doet hij dat ook voor “Langs de lijn”, het sportprogramma van de NOS waarvoor heel sportminnend Nederland destijds met rode oortjes aan de radio gekluisterd werd. Klokslag half vijf, een kwartier na het eindigen van de wedstrijden in de Eredivisie, komt Van Turenhout in de ether. Radioland Nederland zwijgt en zet de volumeknop harder.
Hij krijgt er landelijke bekendheid mee. Niemand kan de ‘brilstand’ zo mooi gearticuleerd voorlezen als hij: “Null, Null”. Zit er in de uitslagen van dat weekeinde geen 0-0, dan is dat voor de luisteraars echt een teleurstelling.
In totaal heeft Van Turenhout 25 jaar voor radio en later TV vele Null-Nulls de ether in gearticuleerd. Hij overleed in 2004 op 91- jarige leeftijd. Maar in zijn stem leeft de herinnering aan deze man met de markante stem ook 20 jaar later nog voort in vele wedstrijdverslagen.
Voor degenen die zijn “Nul-Nul” nog nooit hebben gehoord hier een fragment.
Dus na deze korte introductie van “mister 0-0” zal het niet verassend zijn dat de met spanning tegemoetgeziene ontmoeting tussen Buitenveldert en AMVJ eindigde met “de brilstand” van het begin.
Waar het aan lag dat het, gezien vanaf de tribune op de thuishaven van het 50-jarige Buitenveldert, nou niet echt een spektakel werd, is moeilijk te zeggen. Het kan aan het weer gelegen hebben, aan vermoeide benen zo aan het eind van de rit, of aan gewoon een offday.
Maar de angst om niet te verliezen zal ongetwijfeld ook een rol hebben gespeeld in de hoofden van de coaches. Voorzichtigheid werd op deze bijna zomerse middag dus de moeder van de porseleinkast. De beide ploegen kunnen immers nog de nacompetitie halen maar ook nog zomaar uit dit nagerecht geknikkerd worden.
Voor AMVJ kon ik me dat nog een beetje indenken, omdat het verleden bewijst dat het bij Buitenveldert altijd razend moeilijk is om puntjes mee te nemen. Buitenveldert verraste me een beetje in negatieve zin omdat mij hun galavoorstelling op het Loopveld destijds nog helder voor ogen stond.
Bedachtzaam voetbal met veel heen en weer geschuif in de achterste linies en compact verdedigen zette voor beide ploegen dus de toon vanaf het beginfluitje van de correct fluitende scheids, de heer R.Sprengers. De meeste aanvalslust ontstond in feite bij onnodig balverlies van de tegenpartij.
En dat gebeurde bij Bordeauxrood wat meer dan bij de thuisploeg. Maar veel kansen leverde dat ook niet op en als het al een keertje gevaarlijk werd stond kiep Ronald Visscher met flitsende reddingen een doelpunt in de weg.
Van de bezoekers noteerde ik in het eerste bedrijf slechts één mogelijkheid en één echte kans.
De hoop op een wat een sprankelender tweede helft werd echter al gauw de bodem ingeslagen. Het werd eigenlijk een getrouwe kopie van de schaakpartij in de eerste 45 minuten.
Kenners zullen er tactisch gezien nog wel interessante analyses voor over hebben en voor een stel supporters van de thuisploeg bleek er aanleiding om zo af en toe enthousiaste aanmoedigingen ten gehore te brengen. Maar voor een liefhebber van een spannend potje was het vandaag ondanks de zonnige temperaturen toch te lang onder NUL.NUL
En daarom rond ik deze impressie maar af met van een heuse vanturenhout.
Het gevolg: beide teams één puntje erbij; verschil op de lat: één puntje meer voor Buitenveldert. Met een aanstormend SDOB in de nek, dat DWS met 5-0 van hun knollentuin veegde en nu evenveel punten heeft als AMVJ.
Dus heeft “de Frits” van deze middag de spanning tot de laatste snik nog danig opgevoerd. Buitenveldert moet naar de kampioen (die hopelijk de sportieve plicht doet); en op het Loopveld probeert coach Kumar toch nog met een resultaat afscheid te nemen van zeven jaar AMVJ.
En jawel: dat moet uitgerekend gaan gebeuren tegen SDOB.
Maar Ricky heeft er zin in. Luister maar naar zijn betoog, waarna hem en zijn cohort bij deze alvast veel succes wordt gewenst door
Dirk
