Van kabeltros tot zijden draad…. De voortekenen waren al niet super: Twee verloor vrij kansloos tegen een lager geplaatst Swift dat voornamelijk bestond uit oude maar geslepen mannen, met veel voetbalhistorie. Met als eminent exponent de onverslijtbare Karel Bouwens die nog redelijk soeverein op zijn drie en vijftigste de defensie van de tegenstander dirigeerde. Zelfs de hulp van de scheids die tegen het eind weigerde te fluiten voor een achteraf gezien vrij grove overtreding door een Twee speler op een doorgebroken Swiftman, hielp de te sloom kabbelende ploeg van Maurice niet over het dode punt. Integendeel Swift kegelde er nog een puntje bij, hetgeen gelukkig instant leidde tot rigoureuze daling van het door de scheidsrechterlijke dwaling fors gestegen adrenalinepijl bij beide teams. En zo werd met een 2-0 verlies door Twee de toon gezet voor een verder ook niet erg eclatant middagje Bordeauxrood. Sterker nog: de tot tropisch niveau opgefokte temperatuur en de voor AMVJ normen uitzinnige vuurwerk -en spandoekacties voor de aftrap van de door hoogwerker met filmopnames als kampioenspot getoonzette wedstrijd van Eén tegen SCW werd na afloop radicaal afgeblust door de ijskoude douche van een ook nog niet eens onverdiend verlies. Want vriend en vijand waren het er over eens dat Eén gedurende twee keer vijfenveertig minuten gigantisch tegen zichzelf liep te ballen. En dat tegen een letterlijk jeugdig en fris ogend SCW voor wie het op zich AMVJ vreemde vertoon vooraf naar zeggen van hun coach als veel effectiever pepmiddel werkte dan zijn, ook weer naar eigen zeggen briljante peptalk met dito voorbereid strijdplan. Het grote manco van Eén ook deze pot was bovendien het volslagen gebrek aan scorend vermogen. De echt allerlekkerste kansen werden zenuwslopend nerveus om zeep geholpen in het eerste bedrijf. En er moet gezegd: er stond bij CSW een A junior in de goal waar wij later ongetwijfeld meer op veel hoger niveau van zullen horen. Wat kon dat nog niet eens zo erg uit de kluiten gewassen menneke keepen! En dat kon vanmiddag helaas niet gezegd worden van de over het hele seizoen toch betrouwbaar hoogscorende Kiepie. Ook al niet solide gesteund door zijn defensieven trouwens, die ongewoon veel bibberige steekjes lieten vallen. De rust kwam met een blanco stand en dat was overigens louter te wijten aan falend finaliseren aan AMVJ zijde. Met andere woorden: het zo begeerde kampioenschap had al voor de drinkpauze allang een feit kunnen zijn. Want CSW kreeg voor rust de bal alleen maar half dreigend in de zestienmeter van Eén door te poepbroekerig verdedigen van de Driest en zijn mannen. De spijkerharde waarheid van het Cruijffiaans dogma: “als je niet scoort ken je niet winne…†drong pas goed tot de steeds bruter billenknijpende AMVJ getrouwen door toen de verdediging en middenveld in de tweede helft zo opzichtig doortocht verleende aan de tegenstander, dat het wel leek of SCW het kampioenschap in de schoot geworpen moest krijgen. Twee klut goals bezorgden Eén een door het eigen onvermogen niet meer te overbruggen achterstand. Het werd nog wel 2-1 door een laat klutspunt maar daarmee was de pijp ook wel volledig opgerookt vanmiddag. Goed, er rest nog een puntje voorsprong op NFC dat wel deed wat het moest; winnen! (wie zei ook weer dat die drie punten die zij in mindering kregen er niet toe deden….?) Maar zelfs een laatste potje tegen het reeds vrijwel puntloos gedegradeerde RHC is voor een in deze mentaal magere en voetballend ver te zoeken vorm beslist geen zekerheidje meer. Wat een oerstevige kabeltros was waaraan de entree in de tweede klasse leek opgehangen blijkt nu nog slechts een ragfijn zijden draadje te zijn. Gelukkig breekt zijde niet zo snel en dat geeft alsnog hoop dat Hassan zijn enige echte mooie afscheidscadeau krijgt. Want ik ga er spijkerhard vanuit dat alle spelers na het nuchter verwerken dan wel het spirituaal verdrinken van deze teleurstelling nog eenmaal collectief de rug rechten en zich niet ten tweede male in de luren van de sweet dreams laten leggen. In ieder geval wordt volgende week in een entourage gebald die minder uitbundig zal zijn dan tijdens deze weinig gedenkwaardige middag op het Loopveld. En da’s maar goed ook want al dat lawaaiig omringende feestgedruis avant la lettre heeft blijkbaar een te verlammend effect op concentratie en focus op waar het nu effe om gaat: scoren en drie kampioenspunten in de tas uit Heemstede meenemen! Succes , wijsheid en inzicht mannen! Dirk
