Op een ijskoude en kraakheldere dag stonden de dames van de bordeauxrode equipe klaar voor de aftrap van de 2e seizoenshelft. In dit nieuwe kalanderjaar begonnen de dames met de inhaalwedstrijd tegen Pancratius, de nummer drie van de competitie.
Strijdlust
In de eerste helft werd een stormloop van Pancratius verwacht en dus besloten de coaches om verdedigend van start te gaan. Maar de bordeauxrode dames hadden andere plannen. Het balbezit was gelijk verdeeld en in de eerste 10 minuten van de wedstrijd vond er een soort voetbal-schaken op niveau plaats op het middenveld. Links en recht kwamen zowel AMVJ als Pancratius door elkaars verdediging heen en ontstonden er kleine kansen. Maar een duidelijke favoriet was niet aan te wijzen. Het eerste doelpunt van de wedstrijd viel in de 19e minuut en aangezien er geen team de duidelijke overhand had, was het een toevalstreffer. Een afstandsschot van Pancratius werd door de harde wind meegenomen en in een Roberto Carlos-achtige curve viel de bal achter de kansloze doelvrouw: 0-1. Maar de dames van AMVJ bleven strijdvaardig.
Kaj maakte de ene na de andere aanval onschadelijk op de linkerflank en op diezelfde flank raasde Maurina als een soort wervelwind heen en weer. Het verdedigende duo, Karin de Vries en Shirley, speelde voor het eerst samen in het centrum van de defensie en wisten elkaar hier na, de eerste vijf minuten af te tasten, uitstekend te vinden. Strijdlust en passie stonden centraal en de coaches smulden ervan
Laatste strohalm
Na de lovende woorden van de coaches tijdens de rust stond er een nieuw team op het veld om de laatste 45 minuten van het duel af te werken. Let wel: nieuw, niet herboren. Vanaf de eerste seconde van de tweed helft denderde Pancratius over de dames van AMVJ heen. Waar de eerste helft in het teken stond van gelijkheid en twee strijdvaardige teams die er een aantrekkelijk en gebalanceerd duel van maakten, werd de start van de tweede helft eenrichtingsverkeer. Maar de ploeg onder leiding van de Amsterdams-Limburgse staf kreeg keer op keer een laatste strohalm aangereikt. Deze strohalm was doelvrouw Rolinka. Weergaloos uitkomen, katachtige reflexen en een plaag voor het offensief van Pancratius. AMVJ bleef op de been door haar doelvrouw.
Ironisch genoeg viel de 0-2 uit een counter. Net toen de dames oprukten richting het doel van de tegenstander werd er duur balverlies geleden en stond de deur achterin wagenwijd open. Daardoor leek na een uur spelen de wedstrijd al in het slot gegooid – zeker nu Pancratius het spel domineerde en de voorsprong had verdubbeld.
Echter, het laatste kwartier zorgde nog voor het nodige billenknijpen. Zo wist Karin de Gooijer zich langs de defensie te wurmen en vanaf rechts de bal de 16 in te slingeren. Uiteraard stond Jeltsje hier klaar om deze bal koelbloedig af te werken en AMVJ terug de wedstrijd in te schieten: 1-2. In een paniekachtige setting verdween het middenveld en ging de wedstrijd ontzettend heen en weer in de slotminuten. Maar een echte vuist wist AMVJ niet meer te maken in de vorm van een tweede doelpunt en hierdoor stond de ploeg aan het einde van de middag met lege handen.
Zure blik
Of hij een zuurpruim had gegeten of er simpelweg een is, is nog steeds niet duidelijk, maar de coach had zijn gezicht op onweer staan. 2018 begonnen met een nederlaag en het trainingsritme pas net herpakt; op dit moment kan (en zal) het alleen maar bergopwaarts gaan met de dames. En zelfs een zuur kijkende coach wil daar keihard voor werken. Op naar de kraker van volgende week: dames 1 tegen dames 2.
Koen Durlinger
