Twee flikt het weer….. Na Volendam retour de Dijk te hebben opgestuurd was het op Hemelvaartdag Overbos, dat in plaats van de naam van de dag eer aan te doen door de Mauricemeute diep onder het groengele tapijt van het hoofdveld van RAP werd geveegd. De eerste pot was verleden week zaterdag op een onmenselijk vroeg tijdstip (11.00 uur in de kille morgen) nog nipt en door eigen onbenulligheid met 3-2 verloren; van een tegenstander die er ook toen al blijk van gaf slechts met een fors hotseknotsbegonia gehalte aan voetbalkunde gezegend te zijn. Maar dat bleek op het Hoofddorpse thuisveld dat voluit gelijkenis vertoonde met een cakewalk eerder een voordeel. Want een beetje aardig combineren, zoals Twee toch nog regelmatig trachtte te etaleren, was ten enenmale ondoenlijk op deze knollentuin. aanvankelijk behoorlijk succes want medio de tweede helft prijkte er een 2-0 voordelige stand voor de tegenstander op een dit keer wel werkende scorebord. Maat het aardige van dit AMVJ team is dat ze blijven doorgaan tot het gaatje. En dat leverde vlak voor tijd met een mooie droge knal van Michael de gelijkmaker op. Even eerder was er ook al gescoord maar van die aanval kan ik mij slechts het lepe passje van Tan herinneren. Het gejuich en geknuffel over dit succes had blijkbaar ook de zinnen begoocheld want de poort naar een suf verlies werd op de valreep alsnog wijd open gezet. Desalniettemin heerste er langs de krijtlijn het nodige vertrouwen dat het leed in de retourpot alsnog gelenigd zou kunnen worden. Mits de tegenstander letterlijk met wat meer nadruk op het lijf gezeten zou worden om zo de lange haal naar de snelle Overbos spitsen vroegtijdig te onderbreken. En ze hadden goed geluisterd, de mannen van Twee. Overbos kreeg op het zonovergoten RAP veld –de eigen vlekkeloze mat was door mannen in witte (cricket)pakken bezet- geen poot aan de grond. De goede Joest had in het eerste bedrijf letterlijk geen bal te doen. Maar omdat ook Twee het overwicht nog niet in goals kon uitdrukken bleef het tot aan de rust dubbelblank. Dat werd na de drinkpauze gelukkig anders. De Mauricemeute nam de heft volledig in handen en Hoofddorpers, die nauwelijks meer over het kwamen steeds nadrukkelijker in een wurggreep. Met het vorderen van de tijd was het voor de deskundigen langs de lijn slechts een kwestie van tijd voor er goals moesten vallen. Twee bewaarde, overigens heel aardig ballend, die kers op de taart tot de laatste twintig minuten toen er alsnog twee keer werd gescoord. De laatste geheel verdiend door Kris, de absolute uitblinker van deze middag. Maar het hele team verdient een groot compliment voor het doorzettingsvermogen en de geestdrift die in deze halve finale ten toon werden gespreid. En dan nu op naar de toch niet geheel verwachte apotheose van dit seizoen: een finalepot tegen Voorland aanstaande zaterdag om half drie bij AFC! Succes mannen!
