AMVJ 3 is dit jaar een totaal ander team dan dat van vorig seizoen. De meeste heren van het ‘oude’ AMVJ 3 zijn doorgestroomd naar de selectie van de hoofdmacht. De plek is ingenomen door de A1 van vorig jaar. Het eerste jaar bij de senioren is altijd even wennen.
Van nature zijn AMVJ teams fysiek niet de sterkste en het zijn ook geen straatvechters, dan is de overgang naar het grote mannenvoetbal vaak wel even wennen. Uw verslaggever moest nu echter wel in ‘het toetsenbord’ klimmen om verslag te doen van een bijzondere situatie en een vrolijke bovendien. Tot ieders verrassing staat ‘3’ nu fier en ongeslagen bovenaan na 3 overwinningen op rij. Drie weken geleden werd tijdens de opening van het seizoen met veel strijd en zeer efficiënt spel afgerekend met Rap. Alles zat mee, de spitsen (Sam en Gilles) scoorden de aanvoerder (Nick) liep voorop (en scoorde bovendien) en de nieuwe aanwinsten (Clemens, Jascha en Damon) lieten direct hun meerwaarde zien. Uitgeput maar voldaan werden deze punten gevierd, dat was maar vast binnen. Vorige week de eerste uitpot, Abcoude, ruststand al 0-3. Kansen te over en weinig weggeven maar ook weer veel inzet: als Haye slidings maakt oké dat is zijn stijl en kracht, maar wanneer zelfs Josse, toch niet de meest robuuste kracht in de selectie, dit gaat doen dan zegt dat genoeg over de teamgeest en kan beloning ook niet uitblijven. Vandaag stond RKAVIC als opponent op ons rustieke tweede veld dat dit seizoen weer supergroen en een genot is om je op te begeven, zeker wanneer je kicksen aan je voeten hebt. De scherpte en inzet was deze keer echter niet vanaf de aftrap aanwezig bij onze boys (er zitten nog steeds maar liefst 6 man van de A-leeftijd in de selectie). Niet dat ‘we’ nou zwaar onder de voet werden gelopen maar er was duidelijk een verschil met de eerste potjes. Een droge knal van buiten de zestien betekende de 0-1 en leek de intro voor een moeilijke middag… Echter de bal is rond (en zo voorts): binnen een paar minuten was het weer gelijk, man of the match Yarden werd goed aangespeeld en lobde te bal keurig over de vergeefs uitkomende keeper; 1-1. Daarna kwam AMVJ tien minuten met een man meer te staan na een gele kaart bij de opponent. Dit zorgde echter eerder voor meer wanorde dan druk en na twee verloren duels achter elkaar en een team dat te ver naar voren stond was het voor RKAVIC uiteindelijk makkelijk scoren en was de verder foutloze keeper Clemens kansloos, 1-2. Dit was ook de ruststand.
In de kleedkamer naast thee ook een hoop onvrede maar ook duidelijk zicht op hoe het beter kon: een paar procent meer inzet en oog hebben voor de combinatie en positie. De tweede helft ging aanvankelijk gelijk op. De succesvolle ‘bus-tactiek’ werd enigszins losgelaten; de wedstrijd kon nog alle kanten op. Zoals zo vaak in deze leuke sport zorgde een doelpunt voor een kentering, logisch ook natuurlijk. Een hoge voorzet werd met de kop afgerond door Bram, al twaalf jaar een (immer voetballende) rots in de branding achterin. Ja en als Josse slidings maakt en Bram gaat scoren dan kan een overwinning natuurlijk niet uitblijven. Het duel werd nu feller, maar bleef wel over het algemeen wel sportief. RKAVIC wilde ook punten, helaas leidde dit tot een duidelijk onbeheerst moment aan de kant van het ‘andere Oranje’ uit Amstelveen. Na de rode kaart moest RKAVIC de wedstrijd uitspelen met een man minder maar dat weerhield ze er niet van om veel druk te zetten op onze thuisploeg. AMVJ liet zich echter het kaas niet meer van het brood eten. Sam die er eigenlijk al een beetje doorheen zat miste in zijn ijver de bal maar raakte vol de scheenbeschermer van zijn tegenstander, hij kreeg een terechte gele kaart en het werd het tien tegen tien. Het rechten van de rug van onze bordeaux rode brigade werd echter beloond met een prima goal: een uitstekende pass van Nick op de goed vrijlopende Yarden die onberispelijk raak schoot 3-2! Ook nu weer was het een puike teamprestatie, iedereen presteerde naar vermogen, de opstelling en wissels waren duidelijk en effectief (ook de coaches lijken in vorm) en veelal ook noodzakelijk omdat spelers er even doorheen zaten of moesten bijkomen van een lichte blessure.
Een top prestatie en we spelen nog niet eens top. Er zal heus nog wel een keer een nederlaag volgen maar wanneer de teamgeest zo blijft kan een mooi seizoen eigenlijk niet uitblijven, het begin is er!
