De wat minder piepe lezers van dit stukje zullen zich het populaire tv-programma: “Te land, ter zee en in de lucht” uit de vorige en het begin van deze eeuw nog wel herinneren.
Het staat te boek als een van de langste amusementsprogramma’s op TV, waarin een heel scala varianten – wel zo’n 25 – op het hoofdthema een plek vonden in de loop der jaren. Om er een paar te noemen:
“Fiets ‘m d’r in”; “Freewheelen”; “Pompen of Verzuipen”; “Snel Naar De Bel”; “met Glans van de Schans”; “Uitpakken en Wegwezen”; “Hoog en Droog”; “Heen en weer”; “Rol ‘m ‘r op”; “Gein op ’t Plein”, en niet te vergeten: “Tobbedansen”.
Hele volksstammen deden er aan mee. Ze moesten met meestal glij-, fiets- en/of wielvoertuigen van eigen maaksel langs hellingbanen of andere lastige omwegen proberen het snelst bij een bel te komen. Veel races gingen voor een deel over – en heel vaak in – het water, soms was het slippend door de sneeuw of glibberend op glad ijs.
Toen voorzitter Lex van Hees mij op de terugweg vanuit Amsterdam Noord na de uitpot van Bordeauxrood tegen TOB vroeg of ik al wist waar ik over ging schrijven, riep ik direct: “over Tobbedansen”, denk ik.
Waarom?
Het zoeken van een link met de club waar tegen was gespeeld. Maar dan vooral niet als een duiding dat er sprake zou zijn van een Tobbende vereniging. Want daar was ondanks hun lage stand op de ranglijst geen spoortje van te bekennen. Al leek het wel of de stilte op het sportpark, waar ook OSV zijn thuishaven heeft, en de serene rust in de kantine voorafgaand aan de strijd, het tegendeel wilden bewijzen.
Want bij binnenkomst ontwaarden we naast de reeds gearriveerde scheids Akdeniz nog slechts twee – overigens alleraardigste – clubmannen en één waarschijnlijk heel trouwe supportster. Bijgaande korte shots mogen het bewijs leveren dat het buiten noch binnen een drukke bedoening was.
Hoe anders echter na afloop.
Hoewel er geen beelden van zijn mag u van mij geloven dat het toen – ondanks het resultaat – gezelligheid troef was op het terras en in de kantine van deze ook al meer dan 75-jarige springlevende vereniging.
Met “TOBBe dansen” werd de boven omschreven link vermeden; en de wedstrijd zelf had ook wel iets weg van een van de afleveringen van dit programma: een wat bizarre “T Tobbedans”. Ook al omdat er tijdens de pot sprake was van andere varianten van deze succesformule.
Maar voordat we overstappen naar de grasmat, die trouwens als entourage voor een aflevering van “te (omgeploegd) land….” niet zou hebben misstaan, eerst nog even iets over de Tobbedans bij Bordeauxrood zelf.
Want nu de ploeg in de afgelopen periode door meerdere “o-scores” zicht op directe promotie kwijtraakte, is de alom heersende vraag: “wordt het tobbend naar beneden kijken of wordt het toch nog “Top aan het eind van de rit”?
Een niet geheel onzinnige stelling, want coach Kumar had nog niet bekend gemaakt dat hij trainer wordt van klassegenoot DWS of de geluiden over vertrekkende selectiespelers vulden het zwerk. En dat maakte nieuwsgierig hoe de laatste drie potjes zouden verlopen.
De coach zelf was duidelijk: “we willen er een daverend slot van maken…..”. En vanmiddag zou duidelijk moeten worden dat ook zijn team daar tegen het inderdaad laag geklasseerde TOB nog de push voor zou hebben.
Daar leek het in de door de heer Akdeniz puik geleide wedstrijd in het begin niet direct op. Mogelijk dat de overgang van kunst- naar hobbelgras debet was aan een slordige opening, maar er ging te veel mis om “Snel Naar De Bel” te gaan.
Maar na 15 minuten was het “Gein op het plein” toen Bordeauxrood na twee knappe aanvallen de bal twee maal binnen twee minuten “d’r in Fietste”. (0-1 door een fraaie kopbal van Milan de Wijs en even later 0-2 door een echte spitsengoal van Max Krake.)
Was het wat de Duitsers een Vorentscheidung noemen? Je zou het aan het spelbeeld daarna wel zeggen. TOB had niet veel in te brengen tegen een heersend AMVJ. Het wachten was op een volgende score maar wat verder “Uitpakken en (daarna) Wegwezen” had moeten worden kreeg geen vervolg door slecht afwerken en het doel steeds te “hoog en droog” te zoeken…
Rust dus (0-2).
De olijke sfeer die in het Kumar Cohort na rust heerste, leek een schaterlach op te leveren toen Max Krake vrijwel direct na de aftrap zijn tweede treffer produceerde. Die op zich toch geruststellende 0-3 op het bord had echter een averechts effect op het team. Blijkbaar werd collectief aangenomen dat deze klus door “freewheelen” kon worden geklaard.
Maar al snel werd duidelijk dat het team zich daarmee behoorlijk “op glad ijs” had begeven. Want na een laconieke bijna achteloze weggever (1-3) werd de geest over TOB vaardig en werd het alweer door slap verdedigen in de 57e minuut plots 2-3!
Even leek het erop dat het alsnog “Pompen of Verzuipen” zou worden voor de bezoekers, maar tot opluchting van de zijlijn maakte de na rust ingebrachte Thierry v.d. Kooije er snel daarna 2-4 van.
AMVJ kreeg daarna nog opgelegde kansen om de score alsnog op te krikken, maar de “Tobbedans” die het team er na rust van maakte, verdiende tegen het best dapper strijdende TOB ook niet meer (eindstand 2-4).
Goed, de drie punten in de tas betekende dat er niet meer bezorgd naar beneden hoeft te worden gekeken. Of deze competitie alsnog een verlenging krijgt en zelfs de “Heen en Weer” toch nog uit de mottenballen moet worden gehaald is “Te land, ter Zee en in de Lucht” niet te voorspellen.
Maar het zou wel betekenen dat Kumar en zijn mannen alsnog op wonderbaarlijke wijze ”Met Glans van de Schans“ toch nog “Snel naar de Bel” zijn gesneld. Via Weesp, SDOB en Buitenveldert.
Wat de scheidende coach betreft: zie hier zijn mening over de pot en het vervolg.
Dirk
