gaat het puntjes pakken gewoon door!
De kop boven deze bijdrage zou de suggestie kunnen wekken dat “het kersverse leidersduo met de imposante coachjassen” (zie bijdrage vorige week) na het gevonden gelijke spel bij de Monnicken ook maar meteen met de sloophamer door hun selectie is gaan jekkeren.
Dat zie je wel meer, wanneer een seizoen niet brengt wat er van tevoren aan hoogspanning was verwacht.
Toegegeven, het gaat tot veler verbazing, van concurrenten tot kenners, tot nu toe niet echt naar den vleze met de pupillen van R&N (vorige week abusievelijk het koningskoppel Rick Kumar en Nick Tavenier met R&R te kort gedaan). De kampioensvlag ligt immers na en uiterst aarzelende start allang weer in het penantkastje van Steef Schelling, een van onze onvolprezen Manussen van Alles bij Bordeauxrood.
Maar om de tent uit teleurstelling daarover nou maar meteen grondig te gaan verbouwen, is ook weer een doorgeschoten dingetje.
Want in het tweede deel van de eerste helft van deze merkwaardige competitie zijn de Kumar Kids allengs wat meer op stoom gekomen.
Na een reeks potjes waarin Broek op Langendijk reeds BOL staat van de vreugde over het naderend eersteklasserschap en Castricum alle zeilen moet bijzetten om niet direct te zinken.
Maar waarin de rest van de ploegen elkaar stuivertje wisselend op de ranglijst bekampen.
Het is bovendien zo dat AMVJ zich in de tweede periode zelfs in de top van het klassement kan melden, als tenminste ook de twee inhaalwedstrijden in klinkende munt worden omgezet.
En tenslotte nog een memorabel feit: op eigen veld zijn wel al de nodige punten gemorst, maar verloren werd er tot op heden op het Loopveldgras nog niet. (toch anders ballen dan op KG-velden…?!)
En die reeks mocht zaterdag tegen het ook al geen potten brekende ZOB niet onderbroken worden.
Ook niet tijdens de verbouwing!
De wat..? Dus toch…? Weest gerust trouwe bordeauxrode adepten: R & N zijn momenteel al blij als zij een redelijk fitte basis aan de aftrap kunnen brengen.
Ook deze zaterdag wemelde het toch weer van de (deels weer nieuwe) afwezigen (ziek, geblesseerd of vakantie vierend). Op de bank was het weliswaar wat drukker dan vorige week, maar terecht besliste coach Kumar om met de net teruggekeerde gekwetsten maar een beetje voorzichtig om te gaan.
Nee vrienden, de verbouwing geldt onze met drie andere AMVJ-clubs gedeelde kantine en de tweede verdieping.
Ten bewijze daarvan onderstaande foto waarop duidelijk wordt dat onze voormalige ontvangstkamer de sloophamer niet heeft overleefd en de schilders nog druk bezig zijn om de inmiddels danig uitvergrote kantineruimte een nieuw en hopelijk gezellig intiem kleurtje te bezorgen.
En aangezien de lounges en business seats op de tweede verdieping nog in statu nascendi zijn,
was het met campingtafels als zitelementen wat behelpen met de ontvangst en nazit van de scheids van dienst, de goede en welbespraakte heer Barrales en de uiterst begripvolle leiders van de tegenstander uit Zuid Oost Beemster.
En om maar meteen de slogan bovenaan dit stukje volmondig te beamen: het lukte Bordeauxrood zelf om alle punten mee te brengen naar de met inmiddels goudgele karaffen beladen campingzitjes.
Na een ietwat merkwaardige pot, die ook nog best verkeerd had kunnen aflopen, dat wel.
In het kort: het eerste kwartier was duidelijk voor de gasten, die haast gewoontegetrouw feller van acquit gingen dan het nog zoekende AMVJ.
Maar nadat Def Boldewijn met een pijlsnelle doorloopbal “out of the blue” zijn maatjes op een onverwachte voorsprong had geholpen, was de rest van het eerste bedrijf voor de thuisploeg.
En toen Luc Hofstra gedurende dat overwicht een niet te missen intikker verzilverde leek het pleit al voor rust beslecht.
Dat bleek ook lange tijd in de tweede helft zo.
AMVJ zat voetballend en energiek veel beter in het vel dan het wat bleek zwoegende ZOB.
Het middenveld met “Roppa en Pim” (Meerhoff en van Moorsel) als voortreffelijk duo brekers en bouwers, heerste, de verdediging zat solide in elkaar en voorop lag de 3-0 soms al virtueel in het mandje. En leek er dus geen enkel vuiltje meer aan de lucht. Integendeel, er kondigde zich zelfs een glimlachend zonnetje aan toen een ZOB-ber met twee keer geel mocht gaan douchen.
En dat was nou net het verkeerde omslagpunt. Niet AMVJ haalde definitief de trekker over, maar liet ZOB in ondertal terug in de wedstrijd komen.
De toepaste Bordeauxrode wissels hadden eerder een tegendraads effect op de teambalans, terwijl bij de gasten de wissels voor extra impulsen zorgde.
En daarom werd het merkwaardigerwijs de laatste twintig minuten nog behoorlijk billenknijpen voor de AMVJ -zijlijn. En dat werd nog erger toen nog met voldoende minuten op de klok de spreekwoordelijke aansluittreffer een feit was. ZOB rook bloed en het bordeauxrood van AMVJ verschoot van angst tot bijna wit.
Het was dat Mark Schol hoogstpersoonlijk een levensgevaarlijke situatie met zijn borst onschadelijk maakte ander had scheids Barrales nog twee keer moeten fluiten: een keer voor de gelijkmaker en eentje voor een droevig einde voor de thuisploeg.
Nu konden er gelukkig toch weer drie punten gevierd worden; en was de onbegrijpelijke terugval in het laatste gedeelte van deze merkwaardige pot in de vergetelheid van menig Pitcher verdronken.
Maar a.u.b. vrienden, hou voortaan op met zo’n verkeerd variéténummer aan het eind.
Jullie weten niet wat je een bejaard begeleider aandoet. Het liep dun door de broek en (beschaamd) weer eens met luid gejammer dik uit de mond van
Dirk
