In de als vanouds gezellige nazit waren de begeleiding van het bezoekende SV Marken en de Bordeauxrode gastheren het over één ding roerend eens:
the man of the match was dit keer een vrouw.
En aangezien het in onze hooggeëmancipeerde maatschappij nog steeds not done is om in standaardelftallen van het mannenvoetbal talentrijke dames op te stellen, heeft de oplettende lezer dus snel door, dat de 22 matadoren te velde vanmiddag de strijd aanbonden onder leiding van een lady referee.
“Vrouwelijke scheidsrechter†klinkt me te truttig Hollands voor deze louter in lengte kleine, maar verder figuurlijke en letterlijke groeibriljant onder de talenrijken in het fluitende korps.
Want de met haar 24 lentes nog jeugdig kwetsbaar ogende Shona Shukrula floot de ontmoeting tussen AMVJ en Marken op een dermate professioneel volwassen wijze dat haar acte de présence bij spelers en zijlijn zichtbaar veel respect afdwong.
Éminence grise van de bezoekers, Jan Uithuisje (pure Marker achternaam naar zijn zeggen), jarenlang voorzitter, nu erevoorzitter en nog steeds zeer actief in het clubleven, beloonde haar ondanks het nipte verlies van zijn cluppie met een achtenswaardige 8,5.
Guido Melis van Bordeauxrood, onze uiterst objectieve clubgrens –en dat mag ook wel eens worden gezegd- stak na afloop zijn waardering voor de leiding bepaald niet onder stoelen of banken met de woorden: “zelden zo’n talent gezien dat op zo’n natuurlijke manier een wedstrijd aanvoelt”.
En zo zag uw rapporteur het ook: een topper in de groei waar de voetbalwereld nog veel plezier aan gaat beleven.
Het feit dat er geen man van de wedstrijd werd genomineerd zegt tegelijkertijd veel over de kwaliteit van hetgeen door beide partijen aan hun supporters en de relatief in drommen opgekomen pers werd voorgeschoteld.
Vooral AMVJ stelde een behoorlijk tikkie teleur na de galavoorstelling van vorige week die het BOLwerk met de grond gelijk maakte.
Vanaf het begin was het een onrustig gedoe met veel mislukte combinaties en aanzienlijk balverlies.
Nu bleek ook de grasmat weer eens niet in briljante vorm te steken, want een strakke pass over de grond vervormde meestal al snel tot een stuiterbal met een curve van te hoge moeilijkheidsgraad om er iets zinvols mee te doen.
Wellicht dat de zorg voor het oplopen van kaarten ook een rol speelde bij het vaak te aarzelende ingrijpen en het anders zo geprezen vastzetten van de tegenstander. Begrijpelijk dat niemand door een schorsing de clash tegen AFC op Goed Genoeg wil missen. Maar toch…het was vooral de eerste helft wat slapjes allemaal van AMVJ zijde. Kansjes waren er af en toe wel, maar die troffen of door te achteloze afwerking of door goed werk van de prima Marker sluitpost geen roos.
De Markenaren die er wat het vergaren van punten betreft na de winterstop behoorlijk bekaaid van af zijn gekomen, wilden wel weer eens vlammen. Maar tot een heftige uitslaande brand kwam het ook van die kant niet. Volgens de immer amicale voorzitter van Marken Jan Peereboom had zijn ploeg voor rust voor moeten staan, maar het virtuele scorebord gaf hem na 45 minuten geen gelijk. Het toonde niet meer dan een dit keer zeer mager van Turenhoutje(een schrale 0-0 van een hoog Hotseknotsbegonia gehalte).
De tweede helft was Bordeauxrood in ieder geval wat dwingender aanwezig. Er werd wat compacter geopereerd met meer druk naar voren. De spreekwoordelijke “tweede bal†werd nu wel gewonnen tegen de uit de kluiten gewassen en fors maar door de bank genomen fair ingrijpende tegenstander.
Die laatste prefereerde enig gevaar te stichten met “de lange hijs naar voorâ€, en dat lukte mede door de soms rare capriolen van de bal vrij aardig. Slechte afwerking stond echter ook bij hen een doelpunt in de weg.
Want bij Eén ging het ballen wel allemaal wat soepeler, was er een toenemend overwicht, maar met succesvol afwerken was het weer schlemielig matig gesteld deze zwerkduistere middag.
Toch werd er midden in het tweede bedrijf uit een van de talrijke corners gescoord.
Imke van Moorselaar legde de bal panklaar op het gedecideerde hoofd van Jimmy Jansen die zich vervolgens uitbundig door zijn maatjes mocht laten knuffelen. (1-0)
De feestvreugde duurde echter niet al te lang want uit een slecht verwerkte Marker vrije trap belandde de bal voor te ongedekte voeten van hun spits (Veerman). Deze liet vervolgens een poeier met getoucheerde curve los welke Levien Rocha in het AMVJ doel te machtig was. (1-1)
Omdat er niet al te lang meer te spelen was dreigde –een tot dan toe redelijk verklaarbaar- puntverlies voor de Schakelboys.
Maar dan blijkt toch weer de onverzettelijkheid van de ploeg. Alle wissels ingezet door de coach en alles uit de kast onder het motto: “als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaatâ€.
Fraai was het allemaal nog niet maar strijdlust vergoedde veel.
Zoveel zelfs dat Chris Boer een minuut of tien voor tijd met een fluwelen, maar snoeiharde dropkick alsnog de volle winst voor Bordeauxrood binnenpegelde. (2-!)
“Slechte potjes “toch winnen, daar gaat het omâ€, hoorde ik een Bordeauxrode fan na het laatste fluitsignaal van de Woman of the Match zachtjes monkelen.
En daarmee was alles van deze taaie voetbalmiddag toch nog dynamisch samengevat volgens
Dirk
