De kop boven deze bijdrage bevat geen sluikreclame. De van hebbedingetjes bol staande elektronische Winkel van Sinkel is (helaas) geen sponsor van Bordeauxrood.
Tussen haakjes (): sponsors zijn toch een schamel artikel in de AMVJ-voetbalstal. Met veel dank aan de enkele reclamebordenbedrijven is sponsoring binnen ons cluppie "small business.
En hoewel we de selectiemanschappen geen eurocent betalen, noch kosten vergoeden, de boys gewoon hun clubbijdrage voldoen en ook uitjes en dergelijke voor het allergrootste deel uit eigen zak worden geperst, kunnen desondanks de kosten rond het team overigens best nog een bescheiden suikermens (gender voor “oom of tante”) of gunst gunnende grootgrutter gebruiken (gaarne a.u.b. in rijen van drie melden bij uw chroniqueur).
Nee dus, geen reclame, in de aanhef zit louter een wat cryptische samenvatting van de hernieuwde kennismaking tussen twee vriendlelijke clubs uit voor vorige competities: AMVJ en het Broek op Langendijkse BOL.
Ooit schreef ik een impressie over een uitwedstrijd tegen deze nog immer aardige tegenstander, waarbij uiterst naargeestige weersomstandigheden hun clubhuis annex accommodatie tot een bijkans luguber oord hadden omgetoverd.
De enscenering van het treffen van deze zaterdagmiddag op het Loopveld benaderde die beschrijving tot bandikte. Het was op zijn Mokums gezegd: K-weer met afwisselend een schijndroog tussendoortje, meermaals een alles doorsijpelend miezerig gedruppel en als top-act van de weergoden meedogenloos plenzende stortbuitjes uit een alom onheilspellend donkerzwart zwerk.
Geen jofele omstandigheden derhalve om een lekker potje voetbal op een overigens prima bespeelbaar grastapijt te etaleren, dan wel te aanschouwen.
Maar dat viel alles mee. Coach Kumar had zijn discipelen er de afgelopen week blijkbaar van kunnen doordringen dat het over grote delen onzalige optreden tegen ASV Arsenal geen vervolg duldde.
Vanaf het begin was de focus oké en er straalde gelukkig ook weer de nodige wilskracht uit het Kumar Collectief. Aardige tot zelfs goede aanvallen kenmerkten de beginfase van Bordeauxrood. De lastige omstandigheden leken het team niet te deren, maar integendeel te inspireren tot druistige daden.
Aan de andere kant was het af en toe wel weer even billenknijpen bij het zien van de opnieuw wat wazige wijze van verdedigen. De BOL- voorwaartsen profiteerden gretig van soms amechtig aandoende aarzelingen in het anders toch zo om zijn soliditeit geroemde verdedigingsblok van de thuisploeg
Gelukkig was het aan de BOL-kant wat dat betreft ook geen Hosanna want daar was het somtijds ook alle hens aan dek bij gevaarlijk ogend Bordeauxrood geweld.
En na een minuut of vijftien werd spits Dervery BOLdewijn (what’s in a name?) dan ook vrije doorloop geboden om met een gedecideerde schuiver een luid bejubelde 1-0 te produceren.
De jubel was echter van korte duur. Oorzaak: zie de billen knijpende momenten hierboven.
In een luttel aantal minuten werden een (makkelijk gegeven) vrije trap en een corner door de gasten zo picco genomen, maar ook zo beroerd verdedigd dat de voorsprong als de stortregen voor de miezer was weggespoeld (1-2)
Zonde van alle tot dan toe in de pot gestopte energie, maar ook wel een beetje symptomatisch voor de status van de Kumar kids tot op dit moment. Nog bepaald geen K&K Kanjers.
Dus moest coach Kumar met een aanvankelijk zonnige maar allengs tot depressie geslonken humeur zijn mannen in de rust proberen te overtuigen hoe ze van de regen niet verder in de drup moesten geraken.
En ziet, thee en toespraak hadden blijkbaar geholpen. De bordeauxrode brigade knalde direct vanaf de aftrap van het tweede bedrijf als een allesdoordringende regen- en stormvlaag richting de boomlange BOL-wachter. De tegenstander keek aanvankelijk zo verbaasd apathisch toe dat bij de tweede vlaag (van grote klasse) spits Lucas Hofstra de gelijkmaker in het netje mocht prikken.
Met deze oppepper in de rug werd het gaspedaal enige tijd nog dieper ingedrukt door de thuisploeg. Maar toen resultaat uitbleef schoot de voet er ook weer klakkeloos vanaf en mocht BOL in de spannende slotfase het stuur weer overnemen.
Zonder echt uit de klauw te lopen werd er te velde soms met gans het lijf en leden gestreden voor de drie punten.
De beide supporterende zijlijnen lieten zich daarbij qua decibelheftig commentaar ook niet onbetuigd; zij zagen veel in het eigen nadeel bestraffen en omgekeerd evenredig te veel in het voordeel van de ander onbestraft blijven.
Hoe oud je ook bent: soms toch lastig om emoties met een gortdroge facie binnenboord te houden. Bij een toch simpel potje voetbal blijft ook uw chroniqueur het daarmee lastig houden; ik beken het nederig.
Gelukkig was er direct na afloop tijdens de nazit bij alle aanwezigen de rustige acceptatie van een toch te billijken puntendeling. Dus werd de hernieuwde kennismaking met deze aardige tegenstander toch gewoon “Lol met BOL” (zie vorige bijdrage)
Tenslotte: de kop zal de aandachtige lezer van dit stukje wel duidelijk zijn geworden. Dus voor de diagonale speedreader:
“AMVJ boekte tegen BOL een met veel commentaar omlijst punt”
En zo was het ook volgens
Dirk
