“Ik voel het, dit worden 3 punten” sprak de coach tijdens de persconferentie voor het duel tussen AMVJ en Sporting Martinus. De bordeauxrode brigade was nog op zoek naar de eerste punten van het seizoen en na het teamdrankje van de avond ervoor zat de sfeer er goed in. Zo beloofde Joor de coach zelfs een doelpunt tijdens de wedstrijd. De verwachtingen warden dus hooggespannen.
Felheid en passie
Het duel kenmerkte zich door twee teams die per se wilde winnen. 22 vrouwen zaten kort op de bal, maakten goed gebruik van het lichaam en zetten allemaal een stapje extra om de bal te krijgen. Het spel ging snel op en neer, wat in de beginfase leidde tot een aantrekkelijke pot, maar nog zonder grote kansen. Uiteindelijk werd de wedstrijd opengebroken door een fenomenale vrije trap. Van Dijk mocht aanleggen na een overtreding en na haar schot leek de bal huizenhoog over en naast te gaan. Maar de ongelovigen werd de mond gesnoerd: nadat het schot de schoen van Van Dijk had verlaten kwam er een Roberto-Carlos-achtig effect aan de bal waardoor deze bal precies afgemeten in de kruising landde: 1-0. Hierna was de wedstrijd volledig open. Het tempo werd omhoog geschroefd en er werden kansen over en weer gecreëerd. Nog in de eerste helft kwam Sporting Martinus op gelijke hoogte: na een schermutseling in het doelgebied uit de daarvoor genomen corner, wist de defensie de bal niet weg te krijgen. Uiteindelijk was het vrij inschieten voor Martinus en werd er thee gedronken bij een gelijke stand.
De tegenslag en de wederopstanding
De dames van AMVJ kwamen iets te goed tot rust tijdens de pauze, aangezien de eerste 20 minuten van de 2e helft zich volledig op de helft van de bordeauxrode dames afspeelde. Het nieuwe ontstane centrale duo Bruijnzeel-Dupuy was het slot op de deur en lang hield het fort ook stand. Uiteindelijk wist de tegenpartij door te breken en kreeg AMVJ een gevoelige tik: 1-2. De wedstrijd bleef onverminderd fel en de dames vochten als leeuwinnen. De supporters en coaches schreeuwden voor wat ze waard waren en probeerden de bal men man en macht naar voren te krijgen. Toen de coach poogde in te grijpen om Joor eruit te halen, bleef ze door een andere wissel alsnog op het veld staan. Ze keek de coach aan en herinnerde zich haar belofte. Nog geen 2 minuten later zette Joor een aanval op door een 1-2 op te zetten, zelf de actie te maken en volledig uit te breken. Oog in oog met de vijandige doelvrouw bleef ze koel: 2-2. Het vingertje van Joor naar de coach, de gebalde vuisten hoog in de lucht van de coach richting Joor.
Op z’n Duits
Deze actie deed het momentum volledig kantelen. AMVJ drukte harder dan ooit naar voren en de laatste linie – onder leiding van kapitein Bruijnzeel – stond de laatste 15 minuten praktisch op de middenlijn. De minuten tikten voorbij en het gelijkspel leek onvermijdelijk. Totdat er vreemd balverlies bij Sporting Martinus werd geleden en de bal voor de voeten van Hammink viel in de 90ste minuut. Zij deed precies was nodig was in deze situatie: niet denken, maar doen. In één vloeiende beweging volleerde zij de bal richting het doel, waar de kansloze doelvrouw zich verslagen zag. 3-2, in de negentigste minuut en de volledige bank die opveerde en het veld bestormde. Dat deze wedstrijd niet voor hartpatiënten was, werd nog duidelijker in de blessuretijd, toen er een indirecte vrije trap in het 16 metergebied werd toegekend aan Sporting Martinus. Elf AMVJ-dames wierpen zich voor volk en vaderland voor deze bal en de drie punten werden veiliggesteld.
Doorpakken
De stemming was euforisch in de kleedkamer. Werklust en passie hebben de drie punten bij de thuisploeg gehouden en de coaches waren meer dan tevreden. “Genieten van de overwinning”, sprak de technische staf na afloop. “Maar dit is pas het begin, jullie gaan nog veel meer van deze dames zien” sloot de coach af, met een glimlach van oor tot oor.
Koen Durlinger
