De titel van een evergreen uit 1933 leek uw chroniqueur een passende kop bij deze impressie van een probleemvol potje voetbal op het Loopveld. Of liever gezegd: twee potjes op aangrenzende groene grasmatten en nog wel tegen dezelfde club.
Vroeger zou je dat “een dubbel” hebben genoemd; vandaag de dag spreek je van toeval wanneer de hoofdmachten van AMVJ en Buitenveldert vrijwel tegelijk moeten aantreden met de veteranen van beide verenigingen.
Laat ik iedereen die nu denkt dat het oorlog was op de matten maar direct de wind uit de zeilen nemen door met “probleemvol” louter te willen duiden op de bepaald niet eenvoudige omstandigheden waaronder moest worden gebald. Inderdaad: “Stormy Weather.”
Maar daar houdt dan ook elke vergelijking met de door vele beroemdheden als Billy Holiday en Judy Garland vertolkte songtekst wel op.
Want je kunt over heel veel fantasie beschikken, maar om een voetbalwedstrijdje in 2a zaterdag te vergelijken met verdriet over een verloren gegane liefde zou toch al gauw tot zweverige onzin worden gedegradeerd.
En AMVJ en Buitenveldert zijn best goede buren en respectvolle rivalen, maar daarmee is alles over die oeroude relatie wel verteld.
Het aardige voor ondergetekende was overigens dat op het nevenveld een fors aantal Bordeauxrode heren balden die hij toen zij nog jongemannen waren in een onbezonnen bui twee jaar lang als begeleider/coach en dichter het kampioenschap zag behalen.
Want aangezien ik ook toen al niet beschikte over enig diploma’s voor tactische en technische tips, beperkte het praatje vooraf zich tot een versje over de komende tegenstander, inclusief een opwekking om deze gasten vooral de wind van voren te geven.
Nog aardiger was het dat bij de veteraren pot in ieder geval nog één Buitenveldert coryfee meestreed waartegen uw chroniqueur zelf in zijn soepeler jaren menig potje gestreden heeft. “Mijn goede vriend Frits…”, zoals Henk van Dorp zijn collega Frits Barend immer aansprak, balt dus op 71-jarige leeftijd ook “door weer en wind” als vandaag zijn partijtje mee. Ook hij kon echter niet voorkomen dat zijn ploeg de wind niet mee had en met 2-0 het onderspit delfde. Maar onze ontmoeting was daar niet minder knuffelbaar door geworden.
Terug naar het hoofdveld waar de weergoden eveneens zo windkrachtig huishielden, dat het langs de lijn bepaald niet storm liep.
Nu is het cohort hondstrouwe Bordeauxrood adepten sowieso al niet oneindig groot, maar het was volkomen begrijpelijk dat menigeen deze middag de luwte van eigen haard of het winkelcentrum had opgezocht.
Zij die ondanks “de storm het hoofd recht hielden” (Liverpools en Lee Towers lijflied)
verdienen een extra pluim voor hun doorzettingsvermogen want het zal duidelijk zijn dat het te velde slechts “veel wind en weinig regen” kon worden. Of te wel: van goed voetbal kon nauwelijks sprake zijn. En dat klopte ook. En zeker in het begin voor de Kumar Kids.
Ik kan me niet indenken dat de coach zijn discipelen had aangeraden om tegen deze toch redelijke Angstgegner lekker met “de neus in de wind” te gaan lopen ballen.
Maar na en minuut of vijf kon de stormbal alweer worden gehesen en ging de emotionele barometer aan de zijlijn alweer naar orkaankracht. 0-1 door een uitermate windstil (lees: slap) begin van de Bordeauxroden.
Even moest worden gevreesd dat het weer dezelfde kant op zou gaan als in de eerste match op het kunstgras van de gasten -binnen no time een 3-0 achterstand- maar gelukkig besefte het team dat je nu eenmaal niet van de wind kunt leven en dat er een inzetzeiltje bijgezet moest worden.
Dat gebeurde dan ook en het aanvankelijke overwicht van de gasten slonk daarna tot een licht briesje.
Ook tegen de stormwind in kwamen er nu kansen om de zaken weer recht te trekken. Maar aan koele afronding schortte het ook deze wedstrijd tot de rust weer behoorlijk. (0-1)
De tweede helft waaide de wind letterlijk en figuurlijk ui een andere hoek voor AMVJ.
Nu werd ongetwijfeld goede raad van de staf niet meer in de wind geslagen, maar was
de depressie van de eerste vijfenveertig minuten omgezet in rugwindpressie op het vijandelijke doel.
Helaas bleken veel goed bedoelde aanvalsopzetten echter veelal door winderigheid en gebrek aan gogme niet meer dan een stormpje in een glas water.
Bovendien werden opgelegde kansen weer niet benut. Ook niet nadat Seranio Austin met een stormgedragen pegel snoeihard de gelijkmaker had geproduceerd. (1-1)
Alle inspanningen ten spijt lukte het in het laatste deel maar niet de winnende achter de Buitenveldertse goalie te krijgen.
De enkele keer dat de gasten gevaarlijk werden lukte het keeper Maksim van Ingen wel fraai om ook nog een nederlaag te voorkomen.
Want dat was teveel van het goede geweest voor de bezoekers, die het meest opgelucht mochten zijn met opnieuw een puntendeling tegen een teleurgesteld Bordeauxrood team voor wie deze middag te veel wind en windeieren waren weggelegd.
Gelukkig was het leed ook weer gauw geleden in een comfortabele nazit van veteraren en jongemannen. En zo hoort het ook volgens
Dirk
Naschrift
Trouwe lezers van mijn frutsels zullen weten dat ik over een scheids van dienst die niet zijn beste dag heeft niks schrijf.
Soms echter tref je een leidsman waarvan je achteraf moet constateren dat je de man gewoon niet heb opgemerkt. En dat zijn juist de beste.
Vanmiddag hadden wij er zo eentje op het Loopveld te gast: de jongeheer P.Raven (26)
Hij floot de pot als een routinier. Kalm en scherp had hij de wind eronder. Geen opgewonden gedoe maar de rust bewarend wanneer in deze overigens sportieve match de emoties wat oplaaiden. Kortom: de man van de wedstrijd!
Ik ben niet goed in voorspellen maar ik zie hem binnen afzienbare tijd wel acteren op het hoogste niveau. Veel succes!
D
