De weken na de dit jaar lenteachtig zachte winterstop zijn voor de voetballerij vaak onvoorspelbare episodes. En dat geldt ook voor menig coach. Soms wordt namelijk “het spelletjeâ€geteisterd door barre winterse omstandigheden. Of zoals deze onstuimige zaterdag op het Loopveld door een pittig stormpje dat het voetbal tot een schier hachelijke hobby maakt voor goedwillende liefhebbers.
En het is ook vrij gebruikelijk in deze contreien van de amateursport dat goedwillende coaches worden geteisterd door flierefluitende selectiespelers. Zo ook Coach Maurice van AMVJ en zijn collega van het sympathieke EVC uit Edam. Beiden misten een paar vaste krachten die om uiteenlopende reden van (buitenlands) vertier het voetbal gelaten hadden voor wat het was. De drie afwezigen van Bordeauxrood werden dankzij de dit jaar vrij brede selectie en de prima subs van een verrassend goed draaiend Twee echter achtloos eenvoudig vervangen.
Of dat bij de tegenstander ook zo was is onduidelijk gebleven. Maar de vervanger van hun uitnemende maar deze middag slechts virtuele goalie, was zeker in de beginfase een even uitnemende sta in de weg voor het aanvankelijk gretig attaquerende AMVJ.
Toch had al pal na het begin een voorsprong voor de Bordeauxroden op het bord moeten staan, maar naast het verweer van EVC doelman werden ook nu weer een paar kanjers van kansen niet benut. Mede dankzij de meedogenloze windkracht van +/- 8.5 was het ook niet eenvoudig om het balletje steeds de goede maat mee te geven, laat staan degelijk te controleren.
Niet verbazingwekkend dus dat het voetbaltechnische gedeelte van deze pot een redelijk hoog cijfer scoorde in de Hotseknots-Begonia categorie. Maar een aandoenlijk aandoende inzet van beide partijen dimde echter de neiging tot kritische uihalen vanaf de zijlijn over weer een te vruchteloos harde lange haal of verkeerde pass tot een bewonderend zwijgen over zoveel passie.
Maar ondanks het stormgestuurde overwicht en dreigend beter acteren dan de opponent slaagde Eén er in het eerste bedrijf niet in om tot scoren te komen. Dat deed het nauwelijks gevaarlijke EVC ook niet zodat een voor AMVJ wat teleurstellende en onrustig makende 0-0 als ruststand genoteerd diende te worden. Immers: met de wind en af en toe ook een verblindend fel zonnetje tegen, werd het scoren voor deze toch al moeizaam doelpuntenvergarende equipe als een vrij hopeloze opdracht ingeschat.
Maar ziet: na de vrijgave van het spel door een opnieuw zeer jeugdige maar prima acterende (Haagse) scheids (Mike de Bruiijn – nb: dit is geen spelvout- en onthoudt die naam!) bleek al snel dat Eén over betere voetbalgereedschappen beschikte dan het team van EVC. Want die ploeg was ook met rugwind nauwelijks in staat om voor het doel van een bijna werkloze Levien Rocha te verschijnen. Slechts één vlammend schot diende hij professioneel uit zijn doel te zweven; voor de rest waren het slechts oprapertjes en terugspeelballetjes die hij te verwerken kreeg. Dat kwam ook al omdat zijn verdediging met een gelukkig weer imposante Mark Schol aan het hoofd gedurende het hele restant van de pot geen enkele krimp gaf.
Daarentegen doken de mannen van coach Maurice Kuijper om de haverklap gevaarlijk op voor de veste van het hard werkende maar weinig pottenbrekende EVC. Die drive leidde uiteindelijk na een solootje op de vierkante meter tot een lekkere inprikker van de vanmiddag ook lekker in het vel zittende dus onmiddellijk uitblinkende Tjerk Veldman.
En hoewel er nog wel een paar mogelijkheden kwamen om het pleit meer dan voortijdig te beslechten, lukte het AMVJ niet meer om de marge te vergroten. En zo werd in een door de weergoden geregeerde, voetbaltechnisch schrale maar intens gedreven gespeelde pot door Bordeauxrood opnieuw een kleine, maar achteraf gezien ook weer zeer nuttige driepunter aan het toch al riante totaal toegevoegd. Althans dat vindt
Dirk
