Na afloop van het vierde potje van mijn dierbare bordeauxrode garde werd het woord “sprokkelen” uit de spelonken van mijn stille binnenste in staccato doorgeseind naar de nog resterende grijze cellen onder mijn tanende grijze haren. Waarschijnlijk om uw chroniqueur alsnog enige inspiratie te bezorgen voor een impressie rond de match tussen FC. Aalsmeer en AMVJ.
Natuurlijk is “sprokkelen” geen onbekend woord noch zal de sprokkelactie de meesten vreemd voorkomen. Ik schat de kenniscurve van degenen die elke week weer de moed kunnen opbrengen om zich door mijn alinea’s heen te worstelen immers als aanzienlijk. Voor de enkeling die er toch wat minder vertrouwd mee is, een korte explicatie:
Sprokkelen is het verzamelen van afgevallen takken en ander afvalhout in bos en veld. Sprokkelhout werd vooral gebruikt als brandhout en werd vroeger ook op de markt verkocht.
Het sprokkelvrouwtje dat deze ploeterarbeid verrichte is tot een symbool van armoede verheven. Want een vetpot was het verkopen van dit natuurproduct natuurlijk niet. Niet zelden waren zij gedoemd om op hun eigen sprokkelhoutje te bijten…..
Wist u trouwens dat deze dames in Engeland “faggots” werden genoemd? Hoe de woordgelijke relatie werd gelegd met homoseksuele mannen is niet geheel duidelijk; vaststaat immers dat deze sprokkelvrouwtjes keihard moesten bikkelen om aan een inkomen te geraken en dus bepaald geen “mietjes” waren.
Heel vroeger was het verboden om zonder toestemming van de landheer te sprokkelen. De (lijf)straffen waren bij overtreding bepaald niet mals. Sancties op sprokkelen zijn in onze tijd wel wat milder, maar het is nog steeds een heus misdrijf, want gelijkgesteld aan stroperij.
Dus pas op! Want wanneer u op een milde herfstdag in het bos zonder vergunning of toestemming wordt betrapt op het sprokkelen van hout voor uw open haard, loopt u de kans (maximaal) een maand de lik in te moeten of te worden getrakteerd op een fikse boete.
Tenslotte en om de link naar de kunstgrasmat op het fraaie complex van de FC uit Flowercity te maken: het begrip sprokkelen wordt veelal in overdrachtelijke zin gebezigd, zoals: schrapen, het vergaren van kleine beetjes, naar bijzondere stukjes hout speuren om er sieraden van te maken etc.
Gezien de resultaten tot nu toe was het voor de Kumar Kids zaak om op deze nog lekker zonnig begonnen middag het niet al te uitbundige begin van deze competitie te compenseren met een grote bos gladiolen. Het ene puntje dat tot nu werd gesprokkeld in drie matches was nou ook weer niet meteen te betitelen als een ernstig, voor krasse kastijding in aanmerking komend, vergrijp. Maar als men daarbij de geleverde actie en spelkwaliteit in ogenschouw neemt, was het op zijn zacht toch een tikkie zorgelijk.
Nou gebeurde het in vorige edities van de mallemolen in klasse 2a ook wel dat de ploeg soms moeizaam uit de startblokken struikelde; maar dan kwam het daarna toch altijd wel weer goed.
Dus was het tijd om de bakens te verzetten en bij het toch niet misselijk ingeschatte Aalsmeer een resultaat mee naar het Loopveld te nemen.
Daar zag het de eerste twintig minuten van deze stevige maar, zich binnen de perken van het betamelijke afspelend spektakel, bepaald niet naar uit. Bordeauxwit (uitkostuum) begon weer behoorlijk aarzelend tegen de fors attaquerende en dreigender thuisploeg. Weinig duelkracht, veel balverlies en in plaats van sprokkelen, eerder grossieren in het spelen van de bal naar de verkeerde kleur. Gelukkig stonden in dit zwakke begin de sterkhouders, onder leiding van de weer herstelde Bram van der Driest, in de verdediging en werd vroeg onheil voorkomen.
Wat een etappezege kan betekenen voor de moraal van een daarvoor op een hoop gereden wielerformatie, is blijkbaar een doelpunt dé mentale op-kicker voor een zichzelf zoekend voetbalteam. En omdat het een hele mooie treffer was van Tyrell Perri – een pegel in de verre hoek na een minuut of dertig – viel er zichtbaar een dubbele last van de schouders van Kumars discipelen. Niet goed en te voorzichtig spelen zonder scoren waren op slag vergeten; en plots kon er wel met overleg en redelijk combinatievoetbal worden geacteerd.
Lekker om te zien dat er nu ook van collectieve inzet en gedrevenheid sprake was. Van sprokkelende “faggots” (zie boven) omgeturnd tot een collectief van stoere strijders ging AMVJ met voorsprong de rust in (0-1).
De vrees voor een ineenstorting in het tweede bedrijf, zoals vorige week tegen Arsenal, bleek denkbeeldig want hoewel minder gepolijst dan vlak voor de thee was de wilskracht om er echt wat van te maken ongebroken. En nam die zelfs met het vorderen van de strijd nog toe.
Snelle uitbraken tegen een verwoed voor de gelijkmaker knokkende tegenstander zorgden ervoor dat die laatste in ieder geval ook verdedigend oplettend moesten blijven. Maar toch was het opnieuw Tyrell Perri die na zo’n goed uitgevoerde tegenstoot een uitgelezen kans kreeg om er nog een score bij te sprokkelen en zo de pot op slot te gooien. Maar de Aalsmeerse kiep voorkwam dat met een prima redding.
Dat lukte Maksim van Ingen aan Bordeauxrode zijde helaas net niet toen even daarvoor een goed genomen vrije trap door Mark Rutgers van de thuisploeg fraai in de kruising werd gekopt (1-1). Het bleef daarna een best enerverend potje met dreiging voor beide doelen. Maar gescoord werd er tot het eindsignaal van de jongeheer Stefan van Egmond niet meer.
Zo sprokkelden beide ploegen weer een puntje. Gezien de positieve-onverzettelijke en collectieve-signalen die de boys van Eén uitzonden in het Aalsmeerse is de verwachting gewettigd dat er sprake is geweest van “een winning point of no return” na het matige begin.
Het kan overigens, kijkend naar de uitslagen in 2a, weer een heuse rollercoastercompetitie worden.
Met een uit het dal gekropen, uit-gesprokkeld en punten-grossierend Bordeauxrood in opmars, nog eens een lekker vooruitzicht voor
Dirk
