Zaterdagochtend om 12:15 was de stand van zaken als volgt: 1 iemand brak, en 1 iemand werd net wakker. De rest stond allemaal fris en fruitig op het kunstgras van TOS-Actief. Allemaal? Nee. Bas had ons beloofd alléén tijdens het Bloemcorso van Winkel afwezig te zijn, maar dat is in september, en het is nu januari, en toch was hij was er niet (https://bloemencorsowinkel.nl/). Gelukkig liet Michel zich vandaag opnieuw van zijn veelzijdige kant zien, en zo hadden we toch een oefenmeester aan de zijlijn. Ook de coaching van de bank moet niet onderschat worden, die in de loop van de wedstrijd onder andere bestond uit 3 geblesseerden met 3 krukken en 3 fleecedekentjes. Er waren geen tissues, maar die bleken we later wel nodig te hebben.
TOS-Actief heeft zich gedurende dit seizoen comfortabel genesteld in het linkerrijtje, en is op papier dan ook een geduchte tegenstander. Toch wisten we in de 1e seizoenshelft knap een 0-0 gelijkspel af te dwingen. Met hand en tand hebben wij toen ons doel verdedigd, en dat hoopten we vandaag weer te doen. Daar kregen we ruim de gelegenheid voor, want de eerste 10 minuten van de wedstrijd speelden zich af in onze 16. Op miraculeuze wijze ontsnapten wij aan de eerste tegentreffers van de dag, en daarna begonnen we iets meer op te bouwen. Het eerste doelpunt was toch voor TOS. Een miscommunicatie in de verdediging leidde tot een open goal. De TOS aanval had daar geen moeite mee, en schoot met scherp. Een achterstand is echter niets spannends voor ons, en we zochten de gelijkmaker. Die vonden we met ons eerste (en, zo zou later blijken, ons laatste) schot op goal. Een lange bal naar voren werd door Lot bij de cornervlag aardig aangenomen en vervolgens voorgezet. Manu stond klaar bij de 2e paal, en kon van dichtbij binnentikken. De rust keerde terug in ons spel. En zo gingen wij met 1-1 aan de thee.
De 2e helft begon de tegenstander opnieuw sterk. Wij kwamen echter als een natte krant uit de startblokken, en waar wij in de 1e helft de eerste 10 minuten wisten te overleven, waren we nu op sterven na dood. De tegendoelpunten vielen als zure appels uit de lucht. TOS speelde in een 3-4-3 formatie, en had altijd ten minste 1 vrouw vrij staan. Zowel op het middenveld als over onze rechterflank kon de thuisploeg eenvoudig combineren. We werden overrompeld, en wisten ons niet te herpakken. Ook in balbezit konden wij geen controle over ons spel krijgen. Het was niet allemaal kommer en kwel, maar het was voornamelijk toch wel kommer en kwel. De treffers van TOS gingen als warme broodjes over de pijnbank. Een prachtige crosspass van Kaj zorgde nog voor een grote kans, maar wij wisten de achterstand niet minder groot te maken. Op het laatst had Eva een Martínezque verdedigende actie, en ook alle andere 10 dames die onder deze erbarmelijke omstandigheden nog bleven knokken verdienen daarvoor waardering. Toch stond bij het eindsignaal het schaamrood ons tot aan de lippen.
Om degradatievoetbal hoeven we ons nog geen zorgen te maken, met name omdat dat niet bestaat in de 4e klasse. Toch geeft deze onfortuinlijke ochtend in Oost voldoende aanleiding tot introspectie. We kunnen meer dan we in deze 2e helft hebben laten zien, en zullen op zoek moeten naar hoe we dat consequent op de mat gaan leggen.
NB: Ingrid spaart voetbalplaatjes. Zouden jullie die voor haar willen bewaren?
