Zo vroeg in het seizoen een kampioenswedstrijd? Tja, onze F1 en de F2 van ASV Arsenal steken met kop en schouders boven de overige teams uit. Beide zeventallen hadden tot vanochtend nog geen enkele tegenstand gehad, geen verliespunten en een positief doelsaldo van respectievelijk plus 29 en plus 49. Vanochtend zou het er om gaan. Met uitzondering van een zieke David, was AMVJ F1 op volle oorlogssterkte.
Bij de aftrap was enig verschil in professionaliteit zichtbaar. De spelers van Arsenal stonden keurig op hun posities verspreid over de eigen helft. Bij AMVJ was er de gebruikelijke discussie over wie de aftrap zou nemen en achterin stond Jelle nog in de kletsmodus. Na het fluitsignaal was de focus bij onze jongens er wel. Binnen een minuut had Raúl de kans om uit te breken, met Joep en Jip voor zich. Met een forse overtreding werd hij onderuit gehaald. ‘Daar had ‘ie van mij voor mogen fluiten’ riep de coach van Arsenal, maar scheidsrechter/coach Dick deed het niet. Wellicht bang om al vroeg in de wedstrijd als thuisfluiter te worden uitgejouwd. Het gevolg was dat Arsenal snel kon overnemen en een vroege 0-1 kon neerzetten.
Voor Arsenal leek het business as useal, maar AMVJ nam snel het initiatief over en een uiterst spannende strijd volgde. Wat opviel is dat er aan de zijde van Arsenal twee duidelijke uitblinkers waren: de keeper, Felix en de linksvoor, Danilo, die de onbetwiste man of the match zou worden. Over de gehele linie was was AMVJ echter fysiek sterker en vooral feller in de duels. Na een minuut of 7 was het Vince die tekende voor de verdiende gelijkmaker. Zijn schot kaatste af via een verdediger en de keeper van Arsenal was kansloos. Een paar minuten later kwam AMVJ op voorsprong door een sublieme boogbal van Quinten over de keeper heen. Arsenal was duidelijk van slag door de achterstand en doordat Raúl een strakke mandekking toepaste op hun sterspeler werd Arsenal nog maar zelden gevaarlijk in de eerste helft. Met geluk maakte Arsenal toch nog voor de rust gelijk. Na een razendsnelle uitbraak probeerde Danilo de bal voor te geven vanaf de achterlijn. Tot stomme verbazing van alles en iedereen verdween de bal echter uit deze onmogelijke Van Basten-hoek achter doelman Oscar. Een prachtdoelpunt als het de bedoeling was geweest. Oscar kon met opgeheven hoofd de keeperhandschoenen aan Quinten overgeven, beide Arsenal doelpunten waren onhoudbaar en hij had een veelvoud aan doelpogingen gekeerd.
In de tweede helft werd duidelijk dat beide teams niet gewend waren om een volle wedstrijd geconcentreerd te spelen. Het keurige zonespel dat Arsenal in de eerste helft liet zien werd een beetje een zooitje, maar AMVJ profiteerde er te weinig van. Er werden teveel individuele acties gemaakt en er werd te weinig overgespeeld. Het omschakelen van aanval naar verdediging liep steeds trager en het leek er op dat het tikkeltje meer discipline dat Arsenal liet zien de doorslag zou geven. Toch was het AMVJ dat op driekwart van de wedstrijd op voorsprong kwam. Een perfecte aanval met Oscar aan de basis, Vince als tussenschakel en Joep als koelbloedige afmaker leek het doorslaggevende moment in de wedstrijd te worden. Totdat de sterspeler van Arsenal liet zien waar hij toe in staat was. Vanaf te aftrap pingelde hij de vermoeide AMVJ verdediging zoek. Jelle liet zich niet gek maken, maar zelf als hij de bal leek te hebben veroverd, was Danilo hem voorbij. Met een gericht shot verschalkte Danilo doelman Quinten, die tot dat moment op indrukwekkende wijze z’n doel schoon had gehouden.
De wedstrijd leek op een verdiend gelijkspel af te stevenen, maar Danilo nam daar geen genoegen mee. De snelheid van zijn balbehandeling was vele malen hoger dan van de rest van het veld en AMVJ’ers vielen nu spontaan op de grond als hij in de buurt was. Een raar dwarrelend schot kwam recht op Quinten af, die bal niet goed kon inschatten en er overheen stapte: 3-4. Het was jammer dat de spannende strijd met zo’n lelijk doelpunt werd beslist, maar helemaal onterecht was het niet. Arsenal heeft twee heuse uitblinkers in de gelederen en speelde regelmatiger dan AMVJ. Desondanks was AMVJ allerminst kansloos en overheerste na afloop het gevoel dat het eigenlijk elke week zo spannend zou moeten zijn.
