Over het verbazingwekkende weer hoeven we het eigenlijk niet meer te hebben.
Want het wil nog steeds maar niet herfsten. Zelfs nu oktober in de maand is, weigeren zon en temperatuur zich aan het jaargetijde aan te passen. Ook niet als je te gast bent bij de plaatselijke voetbalfusiegigant (1400 leden) in De Bilt, alwaar het KNMI het ene na de andere statistische record uit de meteo-wetenschappelijke koker tevoorschijn tovert. En ook met deze aangename nazomermiddag de statistieken verder kon opleuken.
Het was overigens de tweede keer dit jaar dat Bordeauxrood Sportpark Weltevreden, de gezellig fraaie residentie van FC De Bilt diende aan te doen.
Eind vorig seizoen werd er immers een verdiende plek in de finale van de nacompetitie aan de toen niet zo weltevreden thuisploeg ontfutselt.Maar omdat promoveren ook voor de vierde keer weer niet wilde vlotten, moesten de Schakelboys vandaag in het nog wat onwennige Utrechts georiënteerde 2B opnieuw tegen deze ongetwijfeld met revanchegevoelens volgestouwde tegenstander de kunstgrasmat op.Maar dat laatste bleek echter zat mee te vallen. Er was althans vanaf het begin weinig te merken van “we zullen gasten wel eens even…. .” in deze door de heer Bram van der Boogaard soeverein geleide pot
Men zou van een snel omhooggeschoten jeugdig talent hebben mogen spreken ware het niet dat deze nog maar drie jaar fluitende ref. de niet meer zo echt piepe leeftijd van veertig reeds gepasseerd is.Maar de intelligente wijze van leidinggeven aan een overigens beslist niet ruige wedstrijd verdient een extra compliment van zijn assistent aan Bordeauxrode zijde.
U begrijpt het al beste vrienden, uw croniqueur was ook deze middag alweer bij gebrek aan beter veroordeeld tot het vlagje en de zijlijn. (“moge de ware vaste grens nu opstaan!”)
Niet erg maar je mist toch overzicht. Zeker als, net als vorige week het spel zich voor een aanzienlijk deel afspeelt op de helft waarvan de grensbewaking aan de Biltse collega was toevertrouwd.
Met andere woorden: AMVJ was veel op vijandelijke helft aan het ballen. En deed dat tot vreugde van de bank met verzorgd en gretig collectief spel.
Maar tot teleurstelling van diezelfde bank alweer zonder dat er voor het Biltse doel heel erg groot gevaar kon worden gesticht. (Waar een priemende praatsessie eerder in de week uit het oogpunt van “samen uit samen thuis” al niet een beetje goed voor kan zijn, maar aanvankelijk nog weinig medicijn bleek te hebben opgeleverd tegen een inmiddels schrijnend chronisch ogende scoringsarmoe )Want de eerste helft waren de kansen voor Eén op de vingerkootjes van één vinger te tellen. En als uit een dood spelmoment (vrije trap) na een van de uiterst spaarzamere tegenstootjes van de gastheren de paal een kansloze Kiep Dirk Roelofsen niet uiterst van dienst was geweest zou er zelfs weer met achterstand aan een bittere thee gelebberd moeten worden.Nu bleef het vocht nog enigszins drinkbaar vanwege weliswaar veelbelovend frivool, maar tegelijkertijd weinig effectief ballen en de metaforische brilstand op het ter plaatse niet functionerende scorebord.
De trend in de tweede helft was aanvankelijk een getrouwe kopie van de eerste vijfenveertig.Beter, druk zettend AMVJ en een ver terugzakkend De Bilt dat vooralsnog de tent schoon hield en met lange halen gauw thuis wilde zijn.Dat laatste was met een immer loerende spits een spaarzame keer niet geheel van gevaar ontbloot. Maar het smartelijke bewijs daarvoor kwam pas nadat Bordeauxrood eindelijk maar dik verdiend een voorsprong had genomen.Een gave trekbal werd door Bram Owusu even gaaf in het vijandelijke netje gelobd.
En na die gebroken ban, groeit las van nature langs het lijntje de hoop op genezing van de eerder bedoelde armoe. Maar het leek wel of de vreugde van de 0-1 eerder verlammend dan bevrijdend op de ploeg werkte.
Een minuut of vijftien waren er blijkbaar voor nodig om te beseffen dat tegen deze tegenstander poep in de broek wel het laatste onwelriekende ingrediënt diende te zijn om de pot zegerijk uit te spelen.
Er ging in die tijdspanne dus plotseling en onverklaarbaar “een hele hoop” mis. Zo erg dat na de zoveelste lange hijs naar voren de reeds gememoreerde immer loerende spits van de thuisploeg in z’n uppie de uitgedunde defensie van AMVJ hoogstpersoonlijk in de luren legde en het moet gezegd fraai de door het nog niet zo verwende thuispubliek luid bejubelde gelijkmaker scoorde. (1-1).Het pleit voor het team van Hans Schakel dat deze dreun geen demonische gevolgen had.
Integendeel, de gelijkmaker bleek een nieuwe wake-up call voor de boys om er in de resterende tijd nog een keer voluit tegenaan te gaan. En met succes: het was “Serra” die na een haarscherpe vrije trap van Jimmy Jansen de winnende achter de Biltse sluitpost mocht koppen.Serra? Nog niet van gehoord, vrienden? Klopt. Nieuwkomer Serranio Austin (Serra voor zijn vrienden) mocht na een hamstringetje van Bart Zoet al vroeg in de wedstrijd zijn debuut in de Bordeauxrode hoofdmacht maken. En die entree vierde hij met een late treffer die uiteindelijk het taaie De Bilt op tilt zette.
Door deze driepunter staat Eén plots weer tweede op de lijst. Tikje geflatteerd, want er zijn er minstens nog zes met hetzelfde puntenaantal (8). Een duidelijker hint naar een zeer waarschijnlijk zeer spannende affaire in 2B is er niet te verzinnen door
Dirk
