Over twee mannen van de wedstrijd…..

Net als bij de zogenaamde “Grote Jongens” in het voetbal doen ook de amateurs veelal mee aan het kiezen van “the man of the match”. Ook bij AMVJ is sinds de komst van coach Schakel dit fenomeen aan de rijke Bordeauxrode folklore toegevoegd. Gelukkig maakt het slechts onderdeel uit van een hele reeks prestatiecriteria , die in stilte en secuur via een zeer ingewikkelde computergestuurde berekeningsmethodiek aan het eind van het seizoen de Speler van het Jaar uit de printer persen. En wordt de fans op het Loopveld dus niet zoals bij voorbeeld bij “Ons –niet- meer- zo – aller- Ajax” na alweer een baggerpot , via een hijgerige speaker na afloop ook nog eens een volstrekt ongeloofwaardige match- laureaat door de strot geduwd.

Nu was de derde thuiswedstrijd in successie van AMVJ Eén tegen het vandaag niet zo weerbarstige Castricum niet echt van een hoog schoonheidsgehalte, maar ook absoluut geen baggerpot. Zeker niet van de kant van het collectief wilskrachtige Bordeauxrood.

En er kwamen wat mij betreft best een paar Schakelboys in aanmerking voor het predicaat “MOTM”, maar het is aan de coach om daarover tijdens zaterdag stapavond zijn mind op te maken. Bovendien zullen het vandaag toch niet de mijne zijn die hij kiest.

Want mijn twee mannen van de wedstrijd zullen in de tabellen van AMVJ speler van het jaar zelfs in het geheel niet voorkomen. Ze zijn niet eens lid. En om het nog mysterieuzer te maken: er stond er eentje van in het veld, maar mijn tweede winnaar zat en stond voor het overgrote deel van de pot gewoon buiten de lijnen. Benieuwd? Kom er in en na de rust op terug.

Want die pauze kwam met een voor Eén comfortabele 3-1 voorsprong. Gevolg van tomeloze teamspirit en druistige dadendrang van de thuisploeg. Veel frisser aan het front dan een onverwacht wat gedwee ogende opponent.

Wat vorige week tijdens het hondenweer al erg zichtbaar was, werd op deze lenteachtig zonovergoten middag op een helaas toch weer erg hobbelige mat nog eens dikwerf bekrachtigd: hier stond opnieuw een team dat de wil en de kracht uitstraalt om hoe dan ook samen een positief resultaat te bevechten. Met een ”over my dead body” gestaalde instelling, die vanaf de zijlijn weldadig is om te aanschouwen. Niet altijd even mooi maar wel gedreven van begin tot eind. Basis en wissels, ieder neemt zijn verantwoordelijkheid en verzaakt niet.

Druk zetten is daarbij wel het belangrijkste handelsmerk van de ploeg de laatste tijd. De tegenstander wordt vrijwel geen moment rust gegund. En als het even kan wordt zelf wel de rust bewaard in een redelijk solide ogend positiespelletje.

Dat de goals vanmiddag niet direct het gevolg waren van verfijnd aanvallend spel, vermocht de pret van het drukzetten niet drukken. Want druk maakt uiteindelijk ook de hardste opponent “vloeibaar”. Zo zelfs dat een hard genomen corner na een minuut of vijftien door een onthutste Castricummer achter zijn eigen doelman werd gemikt.

Niet veel later viel alweer uit een strak geconverteerd dood spelmoment de volgende goal. De weer genezen en na jarenlang aandringen eindelijk (en verdienstelijk) op het middenveld acterende captain Bram van der Driest knalde geheel vrijstaand nummer twee in de touwen.

En hoe hij het voor elkaar kreeg zal wel altijd een raadsel blijven, maar niet ver voor rust zag Jonne Seriese ook tot zijn eigen verbazing een verre vrije trap over de toch gauw twee meter lange vijandelijke doelman in het netje dalen voor de 3-0. Een geruststellend ogende stand die overigens vlak voor rust nog een geniepig deukje opliep toen de AMVJ verdedigers voor de eerste en laatste keer te aarzelend reageerden op een stuiterbal die vervolgens door een der Castricum voorwaartsen letterlijk tot een voor hen nog licht hoopgevende de ruststand werd (3-1) werd omgebogen.

Maar die hoop dreigde sowieso al bij voorbaat de bodem te worden ingeslagen, toen de onopvallend (en dus prima) leidende scheids van dienst, de heer Vreeswijk aangaf te moeten vechten tegen een opspelende kuit die hem  van een voortgezet leiderschap dreigde te weerhouden. De rust zou het antwoord moeten geven of de ploegen na een helftje konden gaan douchen.

Doch gelukkig beschikken meerdere verenigingen ook op de wedstrijddag over hoogwaardige fysio’s langs de lijn. Zo niet AMVJ die het bij blessures te velde moet doen met goedwillende wissels met de wonderspons.

Zo wel Castricum waar de wonderspons niet nodig is aangezien zij over een ware wonderfysio blijken te beschikken: Alwin van der Waals een kleine bescheiden man, maar eentje met grootse magische handen.

Ik was er getuige van hoe hij het geblesseerde onderdeel van de scheids zo te pakken nam dat ik gezien het van pijn vertrokken kreunende gezicht vreesde voor het definitieve einde (van de match) voor referee Vreeswijk.

Maar na het aanbrengen van de bekende brandzalf (“die je vooral niet aan de jongeheer moet smeren…”) bleek onze wonderfysio het euvel toch zo dragelijk te hebben gerepareerd dat alsnog de hele pot onder de manmoedige en even onopvallende (dus prima) leiding van dezelfde scheids van dienst kon worden afgewerkt.

Een prestatie die mij er toe bracht om deze beide mannen tot de ware”Men of the Match” te nomineren.

Blijkbaar had het kuitincident ook de acteurs te velde niet geheel onberoerd gelaten, want het werd de leidsman in dit sportieve tweede deel van het potje ook niet al te lastig gemaakt.

AMVJ had besloten om de voorsprong te koesteren, waar mogelijk nog een doelpuntje mee te pikken en zo de drie kostbare punten te consolideren. Dat tweede lukte overigens niet; dat laatste wel. Niet met mooi voetbal, maar wel via een oerdegelijk staaltje van “con amore collectiviteit”.

Castricum was het tweede bedrijf wel wat bedrijviger dan de eerste 45 minuten, maar het kon ook met de lange haal op goed geluk nog geen potten breken. Laat staan doelpunten maken.

Eindstand derhalve toch de ruststand.

Maar dankzij mijn twee mannen van de wedstrijd wel na de normale speeltijd van iets meer dan negentig minuten. Hulde!

Maar ook hulde aan alle Schakelboys die als beloning ook nog een extra bonus in de tas mochten stoppen nu de ploeg tot een puntje afstand is genaderd tot WVenz.

Dat worden nog drie leuke slotpotjes voor alle Bordeauxrode liefhebbers en zeker voor

Dirk

NB. AMVJ getrouwen je hebt de tijd tot 26 april te stemmen op Onze Steef Schelling als Clubman  of the Year !!! Kijk op de site hoe je dit even doet. Kom op doen, Steef verdient het!!!!