Dat deze bijdrage ingaat op het naderende en voor de commercie interessante, maar tegenwoordig ook veelkleurige tweespalt veroorzakende Sinterklaasfestijn, mag zowel in deze beginregels als aan het slot geen verwondering wekken.
Want was het niet zo dat ons brave landje op deze huiverig doornatwinderige zaterdagmiddag werd overspoeld door een tsunami aan intochten van de Goedheiligman? Van Groningen tot Maastricht zag je al dan niet van de stoomboot gedroste pepernotenstrooiers met Sint voorop door stad en dorp paraderen. Soms venijnig gedwarsboomd door voor- en/of tegenstanders van wat van oorsprong toch oer-Hollands en slavernij-loos kinderfeest heette.
Want klopt het ook niet dat zijne Heiligheid voor zijn cadeaurijke missie tegenwoordig wordt begeleid door een bizar gevlekt vreemdelingelegioen van nog enkele old-time zwarte, maar tegenwoordig ook veelvoudig roet-gestreepte, regenboog-getatoeëerde, clownesk geverfde pofbroekdragers met Spaanse edelmanambities?
Een huppelend cohort dat bovendien voorwerp is van heetgebakerd verbaal en ook al een beetje fysiek gedoe over het dreigend teloor gaan van die familiair kneuterige vaderslandse traditie.
Als u zich inmiddels afvraagt wat dit “breaking news” te maken heeft met een potje voetbal in de tweede klasse zaterdag tussen de lokale rivalen AMVJ en Amstelveen Heemraad dan heeft u daar in aanleg volkomen gelijk in.
Die tweestrijd had niets van een kleurrijke optocht, noch waren er bebaarde en getabberde Sinterklazen of hele en halfwas uitgedoste zwarte Pieten op het door onheilspellend duister en hondenweer geteisterde Loopveld te ontwaren.
En toch was er een, zij het spreekwoordelijke link, tussen de beide evenementen.
Je hoeft in het dagelijks leven immers geen Goedheiligman te zijn om toch voor “Sinterklaas te spelen”.
En je kunt ook rustig de schoensmeer- of anders gekleurde grimepotjes gesloten laten, om toch tot de ontdekking te komen “de zwarte Piet” te zijn.
En die spreekwoordelijke ingrediënten waren wel degelijk van toepassing op deze, mede gezien de barre omstandigheden best heel aardige maar ook uiterst merkwaardig verlopen partij tussen twee niet al te florissant geklasseerde discipelen van de coaches Ricky Kumar respectievelijk de vandaag afscheidnemende Radjin de Haan.
Uw chroniqueur is uiteraard niet geheel objectief; daarvoor klopt het Bordeauxrode hart al te lang in de deze middag zwaar verkleumde seniorenbotten.
Maar hij zag tot zijn genoegen dat AMVJ er best zin in had om deze pot tot een driepuntwaardige festiviteit te maken.
De balans van het percentage balbezit sloeg de eerste helft dan ook ernstig door in het voordeel van de thuisploeg; zonder dat dit opzettelijk oogluikend werd toegestaan door de tegenstander overigens.
Die moest zich beperken tot sporadische uitvalletjes en kon hooguit een beetje gevaar stichten uit “standaardjes”. AMVJ was dus anders gezegd de betere.
Makke was echter ook dit keer weer de povere afronding. Zelfs tot in de zestien ging het bij tijd en wijle voortvarend maar om in voetbaljargon te blijven: de eindpass was telkens te onnauwkeurig dan wel werd er onvoldoende scherp afgerond.
En als het dan al een keer echt dreigend werd, was de stand-in van oud AMVJ-er Dirk Roelofsen een niet te nemen horde. Nee, die goalie speelde bepaald niet voor Sinterklaas.
Helaas deed zijn collega aan de andere kant dat voor rust wel, zodat Kumar toch weer, tegen de verhouding in, met een oppeppraatje de kleedkamer in moest. (0-1)
Tweede bedrijf een iets evenwichtiger spelbeeld, maar ook nu bleek Bordeauxrood van zins om het geschonken cadeautje snel te willen terughalen.
Dat leek ook te gaan lukken totdat Sinterklaas ten tweede male in een bordeauxrood Jansen en Tilanus ten tonele verscheen. Een zonder rugdekking lichtzinnig weggegeven bal gaf Heemraad vrije doortocht om een tweede presentje uit het net te halen. (en het waren niet eens twee kaatsenballen maar heuse kwaliteitsballen van Nike).
Een tik van jewelste die menig Bordeauxrood fan al voortijdig doorweekt en teleurgesteld naar de hete chocola met slagroom deed schuifelen.
Maar die het Kumar team met een paar verse wissels nog niet tot definitieve overgave leek te hebben gedwongen.
Met de moed der wanhoop werden de nodige tijdverslindende taferelen rond de dug- out van de tegenstander manmoedig verstouwd en ging het gas er nog een keertje extra op.
Onverdroten tot in de door de jeugdige, ook nog jarige (21) en over het geheel resoluut leidende scheids van dienst Idrissi Chiour ingecalculeerde extra minuten.
Naar de zin en later tot woede van de zijlijn van Heemraad veel te ruim bemeten extra tijd.
Want toen de goede jongeling voor het eindsignaal floot had de ploeg die aanvankelijk zo opzichtig zelf voor Sinterklaas had gespeeld door doelpunten van Gijs Bedet en (een wonderschone pegel) van Robin Meerhoff (Hoppa Roppa!!) zich toch nog een punt cadeau weten te doen.
Een zwaarbevochten en mentaal onbetaalbaar geschenkje uit de duistere hemel voor het Kumar team. Moeilijk te verteren zuur gelijk spel voor Heemraad.
En heel erg naar voor de jonge scheids die helaas overladen met veel boze zwarte Pieten van het veld moest. Maar die hopelijk de emotioneel vaak minder plezierige kanten van het vak snel kan relativeren, het plezier terug krijgt en toch nog een fijne verjaardag heeft gehad.
Dat laatste is de oprechte wens van
Dirk
