In deze met de week dwazer en kwaadaardiger rondtollende wereld, waar vrijwel in onze achtertuin de meest elementaire mensenrechten worden vermoord, zijn er zo af en toe gelukkig ook nog wel op vredige plekjes de nodige schoonheid en saamhorigheid te beleven. Van de week was ik als chauffeur voor mediavriend en drijvende journalistieke kracht achter de plaatselijke omroep RTVAmstelveen, Mathijs Groenewoud, getuige van zo’n moment.
Ergens diep in het Amsterdamse Bos staat de befaamde Kersentuin weer in koninklijke bloei. Een plek waar Moeder Natuur telkenjare als het haar uitkomt en ongeacht wat voor zooitje de mensheid er elders van maakt, in volle pracht laat zien wat zij van haar kant “onverplicht en gratis” aan schoonheid te bieden heeft: als majestueus tegenhanger van het armetierig bloedrode menselijke geweld.
Het was er op een zonovergoten ochtend al behoorlijk druk maar er heeste een bijna serene stilte van saamhorige verbondenheid bij het zien van dit vertoon van liefdevolle macht.
Een heel andere en weldadige werkelijkheid dan die onzalige gekte die de “grote media” ons in hun praathuisprogramma’s en journaals avond aan avond door de strot duwen. Hier een paar beelden van al dat schoons dat deze amateur er maakte.
In stilte was ik best blij dat een bescheiden lokale omroep in een fraai item tegen de nare berichtenstroom in uitdrukking geeft aan dit geschenk van de natuur en ook wat het bezoekers doet.
Het item van de professionals staat op www.rtva.nl en is ook op YouTube te vinden. Om te voorkomen dat dit stukje wordt beschouwd als een soort motie van afkeuring tegen alles wat andere media voorschotelen, ga ik na dit uitstapje regelrecht terug naar het Loopveld. Want wat niet heel vaak gebeurt, was er vanmiddag een klein cohort aan mediamensen aanwezig. Meestal komt er af en toe eentje langs, maar nu waren het er wel drie. En die drie kwamen niet om het ook weer uitbundig uitbottende groene lover ter plaatste onder de loep te nemen. Maar ze waren wel degelijk van plan om een potje voetbal van Bordeauxrood in ogenschouw te nemen.
Weliswaar ging het niet om een topper in de tweede klasse – daarvoor staat AMVJ (nog) te laag op de ladder – maar daarom niet minder driedubbel leuk dat ze er waren. Even voorstellen? Zie hier gemoedelijk koutend in onze kantine: Jordi Smit van het onvolprezen Amsterdamsche Voetbal en Eddy Veerman van het even onvolprezen Amsterdam Sport van de Telegraaf. En zittend op zijn koffertje te velde en gewapend met een bizarre telelens: Michel van Bergen, topfotograaf sport.
Samen met hen keken voor AMVJ begrippen behoorlijk wat meer zijlijners dan normaal gebruikelijk naar een tweede achtereenvolgende thuispot van de Kumar Kids in een drieluik dat over veertien dagen wordt voltooid tegen Almere. Vandaag was OSV te gast, de ploeg tegen wie het jaren altijd heel lastig winnen was, maar waar dit rare seizoen in Oostzaan door AMVJ met drie punten het dubbele aantal werd toegevoegd aan het schrale resultaat van een schlemielig matig begin gedurende de eerste zes wedstrijden.
Benieuwd of en hoe de eveneens schlemielige nederlaag van vorige week in een eveneens matig potje tegen Marken door de boys was verwerkt.
De puzzelopstelling voor deze middag die ik ’s ochtends aan Wedstrijdzaken van de KNVB mocht doorgeven, voorspelde – met weer een hele bak vol afwezigen in de prullenmand en slechts vier wissels op de bank – maximaal een gevoel van: “het kan alle kanten op en hopen dat het stel een beetje heel blijft”.
Gelukkig begon het onder leiding van de reeds tot groot scheidrechtertalent gepromoveerde heer Labeur, en op een nog even groot knollenveld te spelen wedstrijd, nog acceptabel. Er was iets te merken van de wil om te winnen en de wedstrijd snel op slot te gooien.
En dat leek te lukken, want al na drie minuten en na een paar aardige attacks, kegelde Milan de Wijs – dit keer middenvelder – de bal na een scrimmage van dichtbij snoeihard in het kruis (1-0). Opluchting alom aangezien de afgelopen wedstrijden scoren op zich al geen hobby van het team bleek te zijn; laat staan snel scoren. Maar wie dacht dat de ban nu gebroken was en zich verheugde op een middagje met soepel spel en van schoonheid druipende aanvallen, kwam al snel bedrogen uit.
Het vinden van dezelfde kleur werd met het vorderen van de eerste helft opnieuw een opgave van belang; lukraak passing en de lange peer naar voor werden vertrouwde patronen.
Eén uitzondering ten opzichte van voorgaande potjes: er werd wel hard gestreden voor elke bal en nauwelijks een kans weggegeven. Omdat ook OSV – kunstgras gewende spelers – zeer veel moeite bleek te hebben met het hotseknots veld, en braaf meedeed met balverlies en lange halen, werd het voor de ware voetballiefhebber een lange zit; met in ieder geval de kans om met een gebruind bolletje thuis te komen.
Kreten als: “wat ik zie, doet pijn aan mijn ogen”, mochten door deze adepten van het voetbal terecht worden geslaakt. Op een gezellig bankje zaten in ieder geval twee hartstikke aardige fans en kenners van het spelletje die “het niet te pruimen vonden”; beiden in hun tijd voortreffelijke topamateurs.
Na rust (1-0) werd het er voetballend niet beter op, strijdend voor een goed resultaat wel degelijk.
En die wil om te winnen zegevierde uiteindelijk. OSV probeerde wel wat meer in de buurt van de weer op zijn best keepende Maksim van Ingen te komen, maar had in feite niks in te brengen.
En toen de ingevallen Youngster (19 jaar) Dion Reuvekamp zijn vader alsnog een glorieuze middag bezorgde door niet ver voor tijd de 2-0 in de touwen te jagen, werd het toch weer feest in de Bordeauxrode kleedkamer.
Niet goed, weinig schoonheid te genieten, maar wel drie belangrijke punten in de tas.
Vond ook Jordi Smit na afloop van deze op zich faire pot. Ondanks het weinig hoogstaande spel voorspel ik dat dat onze topfotograaf hoogstaande foto’s heeft kunnen schieten.
Je ziet ze ongetwijfeld in de Telegraaf en bij het Amsterdamsche Voetbal. En wie medio deze week de RTVA site heeft gevonden of kanaal 42 van Ziggo, dan wel kanaal 1380 van KPN kan van Mathijs Groenewoud en Peter Grifhorst in het programma “de Acht van Amstelveen” horen of zij de conclusies van hun mediacollega’s delen.
Of die van de mannen van het bankje en
Dirk
