ver begonia`s, gladiolen, schapen en leeuwen
“Dag chroniqueur zonder vlagje”, zo begroette de goede heer Bram van den Boogaard mij ogenschijnlijk allervriendelijkst, maar zo op het oog ook een tikje opgelucht voor de uitwedstrijd van AMVJ tegen Amstelveen Heemraad (AH).Want met een jeugdiger grens aan de zijlijn maakte deze talentvolle laatbloeier onder het scheidsrechtergilde natuurlijk meer kans op een vermelding in mijn impressie dan met een witgesokte ouwe sok op witte sneakers langs het lijntje.
Een excentrieke uitdossing waar ik door de uitgelaten begeleiding van de thuisploeg na afloop nog eens fijntjes aan werd herinnerd.Het mocht allemaal, want ik wilde de zegestemming van de gastheren niet bederven.En ook niet die van de immer goedgeluimde scheids die weer een geroutineerd stabiele beurt maakte, overigens- ook naar zijn oordeel- degelijk ondersteund door neutraal vlaggende clubassistenten, Steve Ritfeld van AMVJ en Frans Veen van AH (en dat mag ook wel eens een keer worden vermeld).
Dus ik neem aan dat hij deze regels met genoegen leest, want de trouwe lezer is het ongetwijfeld bekend wat het niet noemen van de ref. van dienst in deze bijdrages betekent…..
Wellicht vraagt u zich inmiddels af wat dit intro van doen heeft met de kop boven dit artikel.Het antwoord is simpel: helemaal niets en toch weer alles.Degenen die thans een exposé verwachten over de flora en fauna rond het in de “groene long” van Amstelveen gelegen complex van de thuisploeg komen in ieder geval bedrogen uit.
Ondergetekende mankeert het immers aan iedere vorm van botanische en zoölogische kennis. Bovendien is “de groene long” aan de Sportlaan allang verworden tot “een groene kunstlong”, aangezien het merendeel van de velden voorzien is van een kunstgrasmat met van die vermaledijde rubberkogeltjes. Een naar zeggen ook voor plantjes en diertjes minder gezonde omgeving.
Voor een typering van de onder leiding van het genoemde drietal geleide potje voetbal is past de door mij gekozen aanhef echter ook prima.
Een derby-achtige partij die toch met enige spanning tegemoet werd gezien. Door AH om uit de gevarenzone te komen en door Bordeauxrood om de uit die zone weg te blijven.
Maar in het begin leek het er op geen stukken na, dat er was afgetrapt voor een heuse thriller.
Het leek aanvankelijk meer op een rare rommelpot, waarin veel spelers de grootste moeite hadden om de bal bij iemand met dezelfde kleur Jansen&Tilanus te krijgen. Hoogstaand was het wel aan de hoogte van in the blue weggeroste trappen af te meten, tenminste.
Kortom: grote delen van het eerste bedrijf was er sprake van een aanzienlijk Hotseknots Begonia gehalte.
Met de bezoekers overigens wel beter ballend dan de als makke schapen over de kunstmat doelende “Groene Leeuwen”
Absoluut hoogtepunt in de eerste vijfenveertig minuten: de 0-1 voorsprong voor AMVJ door een dolgelukkige want al een tijdje droogstaande spits Lucas Hofstra.
Een door een AH-verdediger doorgekopte verre ingooi van Dennis Frijn werd door hem met een formidabele volley in een keer snoeihard langs ex AMVJ-er Dirk Roelofsen gekegeld.
Ik kon me indenken dat de thee bij coach Kumar lekkerder smaakte dan bij zijn collega van AH.
Het was immers alweer een tijdje geleden dat er door de Kumar Kids met een voorsprong energie voor de tweede helft mocht worden getankt.
Maar wat er ook ingenomen was gedurende de 15 minuten rust, in ieder geval onvoldoende puf om er nog eens een helftje lekker tegenaan te gaan. Je zag de bordeauxrode energie met het verstrijken van de minuten onder het kunstgras wegzakken.
Voetballend wel te verstaan, want naar zeggen van de scheidsrechter was er wel voldoende verbale lucht om zich mopperend en zeurend te laten gelden. Vond ie niks voor AMVJ, zo kende hij het ploegje niet.
Hoe dan ook: de rollen waren volledig omgedraaid; AH in de ware gedaante van groene Leeuwen rook zijn kans en kreeg steeds meer grip op de pot tegen nu een stel makke bordeauxrode schapen.
Een falend defensief dat bijna uitnodigde om de bal er toch maar in te schoppen, leidde een half uurtje voor tijd tot de vrij logische gelijkmaker. (1-1)
Een zichtbare push voor de AH-ers om de middag nog meer op te fleuren; en daarentegen geen enkele agressie opwekkende pep voor AMVJ-ers om er in ieder geval nog een puntje uit te slepen, zo leek het.
En zo bleek het ook: strijdend voor elke meter waren de Gladiolen uiteindelijk voor het knokkende AH en was “de dood in de pot” voor een onherkenbaar zwak en futloos AMVJ.
Einduitslag een verdiende 3-1 voor de thuisploeg.Ik neem iemand iets kwalijk, maar de eens zo door vriend en vijand geroemde sprit en vechtersmentaliteit moet heel snel terugkeren om in ieder geval nog een paar broodnodige puntjes te sprokkelen.
Lieve vrienden, recht de ruggen en bespaar me alstublieft, dat ik alsnog een botaniseertrommetje moet aanschaffen en met een lesboek: “botanie voor dummies” in de hand de zomer verweesd door de beemden moet struinen op zoek naar fleurige flora, teneinde de treurnis van degradatie naar de derde klasse te verwerken.
Dirk
