Ik weet niet of het nog zo gaat, maar ik ben opgegroeid met de sprookjes van Grimm.
Een heel dik boek met veel vertelsels die mijn vader tot zijns vervelens toe aan mij moest voorlezen. Een favoriet van mij was onder meer het verhaal van het iele, onbeduidende snijdertje (kleermaker) dat het via een reeks van enge avonturen zelfs tot koning schopte. Louter omdat hij ooit zeven vliegen in één klap aan hun eind hielp en daar zo trots op was dat hij die prestatie op zijn riem naaide: “7 in 1 klap” stond er. In de overtuiging dat hij nu de hele wereld aankon en het bovendien een slim mannetje was trok hij de wijde wereld in, versloeg al zijn niet geringe tegenstanders en werd uiteindelijk ook tot koning gekroond.
Een tweede item dat me naar aanleiding van een middagje Loopveld in gedachten schoot was het gezegde: “daar gaan er wel dertien van in een dozijn…”. De uitleg daarvan is op zich niet zo positief, want men gebruikt het vaak om aan te geven dat het gaat om dingen en zaken van minder allooi die weinig waarde wordt toegekend.
Maar het schijnt ook in gebruik te zijn geweest in de bakkerswereld waar het mores was om geen dozijn koekjes, taartjes en ander calorierijk spul te bakken maar dertien. Voor het geval er eentje stuk ging bleef zo het dozijn intact. En als het allemaal goed ging waren er voor de verkoop toch “dertien in het dozijn”.
Als u de uitslag van AMVJ tegen Hoofddorp inmiddels al ergens hebt opgedoken, zullen de getallen 7 en 13 geen verbazing meer wekken.
Wellicht vraagt de relatie met het sprookje en het gezegde nog wat uitleg. Welnu: om van het slimme en onverschrokken snijdertje, dat er 7 in 1 klap scoorde, door te schieten naar het Bordeauxrood van Kumar: die schoten er in de 1e helft 7 in het mandje. Een opmerkelijke, nog weinig vertoonde score; zeker voor een ploeg die de afgelopen potjes nou niet overliep van scoringsdrift en zelfvertrouwen.
Blijkbaar hebben de heren elkaar in de afgelopen week diep in de ogen gekeken en ook zelf besloten dat, met de lamentabele pot tegen DWS nog vers in het geheugen, “het op meerdere fronten (trainingsarbeid, opkomst, afzeggen, inzet etc., etc.) zo niet verder kon”. En dat bleek wel effect te hebben gehad op deze bijna zomerse middag op de thuisbasis.
Na een schrik om het hart slaand slordig en slap begin gedurende de eerste paar minuten, werd binnen een kwartiertje de pot beslist door maar liefst vier goals (4-0). De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die tot stand kwamen tegen een aardige maar zeer, zeer matige tegenstander. De Bordeauxrode spitsen werd in feite geen strobreed in de weg gelegd; het middenveld had alle ruimte om lekker te tikken en aanvallend viel er van de gasten tot dan toe (en ook later) niets te noteren.
Na die “explosie” bleef het een poosje rustig; blijkbaar om van het lekkere weer te genieten (“gas teruggenomen”, heet dat geloof ik), want het duurde tot een minuut of tien voor rust aleer de doelpuntenmachine weer op gang kwam. Max Krake – die er in totaal 5 maakte – en Jeffrey Bok (3) zorgden ervoor dat de” 7 in1 helft” inderdaad op het scoresheet prijkte.
(Rust: 7-0.)
Ik zag overigens niemand die na rust het veld opkwam met op zijn broek of shirt een dergelijke tekst. Logisch, want een echt “sprookje” was het eerste bedrijf nou ook weer niet geweest.
De hoop van de Bordeauxrode zijlijn was, dat er door het Kumar cohort verder gesleuteld zou worden aan het doelsaldo. (“Zou nog wel eens belangrijk kunnen worden.”) Binnen een vijftal minuten na het begin van deel twee kon worden vastgesteld dat de honger naar meer in de kleedkamer nog niet gestild was. Het was toen al 10-0.
In het restant van de door de jeugdige scheids Mick Dumpel voorbeeldig, onopvallend goed, geleide pot – en dat is in zo’n ongelijke strijd toch niet echt makkelijk – zakte de geestdrift behoorlijk, maar toch kwamen er nog 3 doelpunten bij (Thierry van der Kooye (z’n 3e-), Dion Reuvekamp en Daan van Hees) zodat er uiteindelijk “dertien puntjes in een dozijn” werden geproduceerd.
Goed voor het moreel natuurlijk met het oog op de zware pot volgende week tegen de koploper. Goed ook voor het doelsaldo en goed om weer wat omhoog te kunnen kijken.
Na deze opmerkelijk fors uitgevallen remonte van de Kumar boys was er gelukkig wel weer wat te vieren maar viel er ook een diepe stilte toen coach Kumar aankondigde dat dit zijn laatste seizoen bij de club was als trainer/coach van AMVJ 1.
Daar voegde hij voor de camera nog de volgende verklaring aan toe.
Kort daarop kwam het bericht door dat de opvolger van Ricky Kumar ook al bekend is. Daan van Hees zal volgend seizoen de kar van het eerste gaan trekken. Ook van hem kregen we een korte toelichting.
En zo kwam er na de match – waarvan er bepaald geen 13 in een dozijn gaan – met nog twee onverwachte zevenklappers van nieuwsfeiten een eind aan een middagje Loopveld waarvan er ook niet zomaar dertien van in een dozijn zullen gaan voor
Dirk
