Het waren vreemde tijden, in een door Corona pandemisch en langdurig gedicteerde maatschappij-ontwrichtende blessuretijd. Ik ken niemand die niet op de een of andere manier moest terugschakelen in zijn of haar* gewoontegetrouwe activiteitenmozaïek. *of moet ik tegenwoordig genderneutraal: “het” tikken? Want voor je het weet heeft men tegenwoordig een heetgebakerde complottheoreticus of andersoortige activist achter de kont aan….
Ook voor uw chroniqueur van het Bordeauxrode Kumar cohort was het een rare gewaarwording: niks te beleven op het Loopveld noch in andere arena’s; dus ook niks te toetsenborden over (de randverschijnselen rond) de potjes van AMVJ 1. De zaterdagavonden werden noodgedwongen zappend doorgebracht, op zoek naar iets dat op een voetbal leek.
En toen het grote geld het won van de hardnekkige Covidvaria en de topvoetbal weer ging rollen, gebeurde dat in een entourage die nog holler galmde dan een kerk vol Corona negerende psalmdevoten op de biblebelt.Allebei ook al niet iets om over naar huis te schrijven.
Maar er is nu weer hoop!
Het als door velen tragikomisch geduide duo Rutte en de Jonge heeft inmiddels ook de niet zo goed en niet betaalde voetbaladepten de ruimte gegeven om op minder dan anderhalve meter hoge of lage druk te gaan zetten (om het tegenwoordig in zwang zijnde voetbalidioom maar vast wat te oefenen en dit niet te verwarren met het meteorologisch begrippenkader van de weermensen* -zie boven-)
De AMVJ-selectie die zich al die tijd netjes aan de Haagse Covid-oekazes had geconformeerd en het prachtige nieuwe kunstgrasveld had gelaten aan een heel leger aan illegale ballers, die de woorden “overlast en rotzooi achterlaten” in hun dunne woordenboekjes vet hadden onderstreept, had aanvankelijk een beetje moeite om de draad weer op te pakken.
Niet onlogisch na zo’n lange tijd van gewenning aan andere geneugten van het leven thuis. Een paar korte oefensessies en twee verloren oefenpotjes (tegen de Dijk en WVenz.) waren het overduidelijke signaal dat er in intensiteit forser moest worden opgeschakeld. En tegen wie kan je dat beter doen dan tegen Wartburgia, een ambitieuze groep spelers onder leiding van een voor ons “oude” bekende, en nog even ambitieuze coach met de voor het doel van dit potje toepasselijke naam: Hans Schakel.
In het door een jeugdig vrouwelijk talent (*zie opnieuw mijn genderneutrale opmerking hierboven… maar ja ze was het echt…) prima geleide treffen werd iets zichtbaar van wat mogelijkerwijs van de Kumar Kids het komend seizoen mag worden verwacht.Het was bij vlagen heel aardig maar nog bij lange na niet stabiel genoeg.
De 3-0 winst was leuk, maar dat kwam mede doordat het goed voetballende Wartburgia een schromelijk tekort aan stootkracht en doeltreffendheid aan de dag legde. (daar mag de goede Schakel zijn kornuiten best in laten opschakelen.) U merkt dat ondergetekende wat minder hoog van de toren blaast, dan bijvoorbeeld werd gedaan over de kansen van Eén op onvolprezen site van het Amsterdamsch Voetbal (“AMVJ vertrouwt op ijzersterke selectie……”).
De stelligheid waarmee de op TV zo langzamerhand massaal uitdijende meute voetbalanalisten zich voorspellend uitdrukt, is mij sowieso vreemd, maar door ervaring ietsje wijzer geworden in de lange reeks van jaren is met zekerheid iets voorspellen voor mij ondoenlijk; en zeker in de onvoorspelbare klasse (2A) waarin Bordeauxrood ook komend seizoen hopelijk zijn kunsten gaat vertonen.
Die laatste modaliteit is niet vanwege mijn zorg dat de Kumar selectie door al te omvangrijk blessureleed, familiedagen, (groot)ouderbezoek, wereldreizen en ander malheur zo is uitgedund dat onze onverwoestbare veteranen weer aan de bak moeten. Maar niet uit sluiten is dat RIVM-baas, de hooggeleerde heer van Dissel, een missionaire regering- als die er ooit nog komt! – te zijner tijd toch weer opdraagt om weer terug te schakelen naar “walking footbal op twee meter” omdat de heer Gommers heeft gemeld hij met zijn IC’s te snel heeft afgeschakeld….
Met u hoop ook ik echter van deze ontij verstoken te blijven en dus een heel seizoen menig coach menigmaal druk gebarend de kreet “schakelen!!!” te horen prediken vanuit het krijtwit omrande vakje.Aanstaande zaterdag voor het eerst tijdens een serieuze bekerpartij tegen HBC. Dan is er in ieder geval geen aanleiding meer om ‘s avonds al zappend voor de buis te gaan liggen schakelen voor
Dirk
