Zolang ik mij kan herinneren, verteer ik tussendoortjes van mijn dierbare Bordeauxrode garde maar matig tot slecht. Zo zijn oefenpotjes tegen minder geklasseerde clubs aan mij sowieso niet besteed. Maar evenzo vergaat het mij vaak niet bijster tof bij bekerwedstrijden tegen teams uit verondersteld lagere regionen.
Het zal ongetwijfeld aan mijn gedeukt waarnemingsvermogen liggen, maar meestal zie ik irritant gruizige vertoningen van een team dat dat ik in normale competitie-doen voetbal-kwalitatief en mentaal gestaald toch behoorlijk hoog heb zitten.
Zo ook weer eens tijdens de doordeweekse bekerontmoeting van Eén tegen zondag vierdeklasser Real Sranang. Beter te typeren als een strijd tussen vv.Open Huis en Fc.Gatenkaas.
De drie doldwaze dagen van de Bijenkorf zonken immers in het volslagen niet bij de vrijgevigheid van beide teams in defensief opzicht. De anders toch zo solide Bordeauxrode verdediging schroomde op deze ook al druilerig droeve avond op het helverlichte kunstgras van gastvrij RAP (dank Jean Bollen!) niet zich herhaaldelijk te kijk te laten zetten door de overigens best voetbalvaardige en rappe tegenstanders van de Koninklijke Suriname.
Aangezien verdedigen door de deskundigen tegenwoordig terecht wordt beschouwd als een verantwoordelijkheid van het hele team zou het te krap door mijn bocht zijn alleen de laatste lijn van AMVJ te kapittelen voor de schrale defensieve kunsten.
Maar feit blijft dat het veeleer aan te weinig doeltreffend elan van de vele spitsen van de opponent te wijten was dat hun totaal gezien hun kansen en AMVJ’s weggevertjes op een te schamele vier doelpuntjes bleef steken. Het dubbele aantal zou beslist niet hebben misstaan in dit merkwaardig defensie- arme potje.
Want wat dat verdedigen betreft staken de gasten Bordeauxrood by far de loef af. Met andere woorden: ze balden vooruit vaak heel aardig, maar van verdedigen had deze verzameling individualisten in het geheel geen kaas gegeten.
De term Gatenkaas voor een compleet falende defensie- volgens de voetbal-annalen bijna vanzelfsprekend voor het eerst door Johan himself gelanceerd- was helaas een rake typering van dat wat er eigenlijk bij hen helemaal ontbrak.
En met die vrijgevigheid wisten de Schakelboys vanavond wel behoorlijk raad. En dat was gegeven ook de eigen slappe verdedigingsact de opmaat voor een bizar score verloop.
Een nog als te laag te waarderen 4-1 voorsprong bij rust werd in het tweede bedrijf bijna achteloos vrijwel geheel weggegeven door tenenkrommend defensief gerommel en kansenverknoeiend gedoe.
Maar toen de tegenstander in niets ontziende scoringsdrift alles naar voren gooide en dusdoende hun arme goalie volledig in de steek liet, moest deze te beklagen man in de tweede helft alsnog nog vijf maal bukken om de bal uit zijn netje te vissen.
Daarmee stokte de teller voor Een op negen, maar het had gezien de vele vrije doortochten ook het dubbele aantal kunnen/moeten zijn.
Voor de goede orde de doelpuntenmakers die recht hebben op een klein schouderklopje: 3x Bram Owusu; 3x Joram Melis; 2x Rene Boer en Bart Zoet een keertje.
Ik hoop van harte dat voor het volgende bekertussendoortje een echte topper uit de beker komt want zoals de moeder van Captain Bram bezorgd maar terecht waarnam: dit soort optredens van het door mij immer gekoesterde Bordeauxrood zijn slecht voor het geestelijk en wellicht fysieke gestel van
Dirk
