Ook Bengels niet beurs gekregen….

Al ik een verslagje van mijn dierbare Bordeauxrood zelfs al met een redelijk flets woordspelende kop moet sieren, weet u zo langzamerhand wel hoe laat het is. Opnieuw verloren in een thuispot en weer met de oneven goal (1-2); tegen het niet briljante maar wel taaie Beursbengels lukte het weer niet om het dramatij te keren. De tweede helft van de competitie ziet er qua puntenaantal niet uit voor de mannen van coach Maurice Kuijper; en de lijst van geblesseerde basisstrijders zo langzamerhand ook niet. Ook nu weer ontbraken er vijf, waarvan een viertal min of meer langdurig gekwetst.

Maar om nou te zeggen dat de zoveelste nederlaag daaraan te wijten was, nou nee. Daarvoor deden de subs uit Twee te veel hun best; Devery Boldewijn en Jimmy Monteiro in de basis en Ousman Sonko in het tweede bedrijf. (met nog twee reeds uitgespeelde mannen uit Twee speelklaar op de bank: Jeffry Molleman en Ricky Kumar).

En vrienden, echt slecht was het ook vandaag weer niet wat de mannen aan inzet, enthousiasme en af en toe lekker voetbal op de mat legden. Maar het lijkt wel of Koning Nieges met vaste hand het Bordeauxrode cohort blijft regeren. Want als de tegenstander tot de 1-2 een handvol keren een beetje te dicht bij het doel van Levien Rocha zijn geweest, is het veel. Voor de rest was het vrijwel voortdurend Eén dat de klok sloeg. Maar ook nu weer de scoreklepel niet kon vinden. Mogelijkheden zat,kansen iets minder maar scoren ho maar.

En als de geschiedenis zich daarin herhaalt, gebeurt dat ook met het aanlopen tegen een vrij lullige tegentreffer. Laat ik het maar zo omschrijven: “cadeautje mooi afgemaakt door de uitblinkende Bengel no. 10”. En alweer kort (zo’n 10 minuten)na het beginsignaal van de door scheids van dienst de heer Angevaare routineus geleide pot. Een tegenvaller die ook nu weer mentaal manhaftig werd geslikt. Want AMVJ ging gewoon door waar het was gebleven: druk zetten en aanvallen en nu na enige tijd gelukkig ook gelijkmaken. Jonne Seriese pikte een van de weinige defensieve foute passes van de tegenstander op en kegelde van forse afstand de bal fraai tegen het net van het verlaten doel.(1-1)

Dat de rust ook met de deze gelijke stand aanbrak was natuurlijk best oké, maar eigenlijk had de thuisploeg al met een voorsprong van het veld moeten stappen. Maar de hoop was in ieder geval levend gehouden dat in het tweede bedrijf met wind en een inmiddels vriendelijk lentezonnetje in de rug eindelijk weer eens de volle buit binnengehaald zou kunnen worden.

Het bleek ijdele hoop, beste lezers. De ploeg deed geweldig zijn best om de een driepunter te scoren. Maar ondanks alle druk en passie wilde de knikker maar niet in het potje vallen. Slordig omspringen met de kansen, die ook nu weer niet gering in aantal waren deed de rest. Beursbengels kon daar lange tijd heel weinig meer tegenoverstellen dan stug verdedigen en vrij gevaarloos counteren.

En dus verhief Koning Nieges zich bij het aanschouwen van zoveel te prijzen maar ineffectieve Bordeauxrode spirit opnieuw van zijn verderfelijke troon. Hij greep zo’n twintig minuten voor tijd een defensief makkelijk weggegeven vrije trap even buiten de zestien aan om desorganisatie te stichten bij de vorming van een wrak muurtje. Bengel no. 10 (zie boven) mocht vervolgens zijn applauswissel nog meer glans bijzetten door met een niet al te harde maar wel zuivere banaan de winnende voor zijn team in de touwen te krommen . Want wat AMVJ daarna ook nog probeerde, de bal wilde, soms door kunst en vliegwerk van de opponent, maar niet over het kalklijntje richting net van het overigens heel goed door de vijandelijke goalie verdedigde doel.

Jammer maar het is niet anders. Weer 0 op het rekest van Eén.

Dat de Koning Nieges (Bargoens voor: slecht, ellende) maar weer snel van zijn troon moge sukkelen, zodat de vertrouwde King Nike ( Grieks voor: zege) weer kan zetelen zoals hij dat voor de winterstop zo lang deed. In ieder geval op het moment dat alle blessures weer zijn geheeld, vakantiegangers terug zijn, de spirit ongebroken blijft, de gretigheid weer voluit gretig is, de collectieve conditie en focus optimaal gerestaureerd zijn; kortom op het moment dat de nacompetitie van start gaat. Dat is althans de wens van substituut grens

Dirk