Onderbos.. Evenbos…Overbos!

Als je als team in the picture staat omdat er verrassend goed wordt gepresteerd, daalt zelfs Paroolsport af naar de tweede klasse zaterdag om te informeren hoe dat komt. Uit het interview van coach Maurice in die krant van afgelopen maandag heb ik begrepen dat het aan de baardgroei van zijn manschappen ligt, dat er nog steeds niet werd verloren in de nieuwe omgeving. Wellicht een afspraak geïnspireerd door de aloude hit van the Amazing Stroopwafels, want de Mauricemeute had wel iets van mannen die tot verleden week “ter kap’ren voeren in deze nog prille competitie.
Maar na nog es goed naar de smoeltjes gekeken te hebben, constateerde ik dat er of toch af en toe stiekem wordt bijgeschoren of dat er in het team een collectieve lichte vorm van “lichen planopilaris”(zie Wikipedia) heerst. Want de stoppeltjes die zich her en der schuchter vertoonden hadden bij een beetje heroïsche haargroei na een week of tien toch minstens de lengte van het kinsieraad van vader van Moorselaar moeten hebben.
Hoe dat ook zij, van mij mogen de boys komende week weer aantreden met vlekkeloos geëpileerde facies, want na de pot tegen Opperdoes (zie de bijdrage van vorige week) en zeker na de jongste aflevering tegen het (overigens onterecht) laagstaande Overbos moet elke ballast overboord om te voorkomen dat er echt (onnodig) punten gemorst gaan worden.
Ik kan me niet voorstellen dat het armetierige optreden van Eén, vooral in de tweede helft, een vorm van schromelijk arrogante onderschatting van de tegenstander behelsde. Want daarvoor speelde de opponent ook in het eerste bedrijf al bepaald niet als een ploeg die het degradatiespook nu al wurgend in de greep heeft. Van volledig “Onderbos” was dan ook absoluut geen sprake ook al zal de thee bij hen met een twee-nul achterstand toch redelijk bitter gesmaakt hebben.
En evenals vorige week klonken in de Bordeauxrode kleedkamer voorzienig en waarschuwend prikkelende woorden van coach Maurice, die de bui blijkbaar al zag hangen. Want ondanks de voorsprong ging het weer niet echt lekker met het team. Weliswaar ontbraken er door schorsingen en blessures een handjevol key-note spelers in de basis, maar dat mocht naar zijn indringend en terechte inzicht geen enkel excuus zijn om zo slordig met de basis beginselen van het spelletje om te gaan als in het eerste bedrijf toch weer teveel het geval was. (onnodig balverlies, te traag baltempo, te weinig druk zetten en anderen het werk laten opknappen om maar een paar klassiekers uit de hoed te toveren). Terecht ook karakteriseerde hij al even terecht de tegenstander als een bepaald niet misselijke ploeg die met name in het eerste kwartier had laten zien minstens “Evenbos” te kunnen zijn als Kiepie niet al vlak na het begin vlekkeloos voetenwerk had laten zien. En ook nog een open doelkans te achteloos door de Hoofddorpers was gemist. In dat opzicht was de voorsprong van Eén wat geflatteerd en tegelijkertijd niet zeer geruststellend. Het moet wel gezegd dat de vrije trap ineens van Jonne en het door Boertje als een echte Hunt afgemaakte onnavolgbaar intelligente optreden van Dirk de werkelijke potentie van dit team toch nog enigermate toonden. Maar naast een paar redelijke tot goede spelmomenten na was het toch allemaal te onrustig en weinig verheffend wat er door Eén op de weer vlekkeloze mat werd neergelegd.
Even leek het of de boodschap van de coach goed begrepen was want na rust werd er energiek aangepakt. Maar helaas was die collectieve oprisping van korte duur. De spirit zakte al weer snel tot een verontrustend laag niveau. En bij de tegenstander steeg die omgekeerd evenredig; zeker toen na een kwartier bij onnodig balverlies zoveel Bordeauxrood voor de bal bivakkeerde dat de Hoofddorper spits de vrije doortocht dankbaar als een vroeg Sinterklaas cadeau accepteerde en op fraaie wijze de aansluittreffer mocht laten noteren.
Wat aanvankelijk “Onderbos” leek, tijdens de eerste helft al “Evenbos” werd, was daarna in de rest van de partij wel degelijk “Overbos”. Voor Eén was het bij tijd en wijlen onzekere vrouwen en kinderen eerst tegen een ontketende, fel strijdende en ook ogenschijnlijk fittere tegenstander. De verdiende gelijkmaker was dan ook een logisch gevolg van de verhoudingen in het veld. Een hoofdschuddende en een vol ongeloof zelfs verbaal stilgevallen Maurice zag teveel van zijn discipelen fysiek en mentaal “glad geschoren worden en afhaken. Het had getalsmatig nog aardig kunnen aflopen als de scorende lenigheid van de dit seizoen debuterende Sonko niet door de scheids was weggefloten wegens gevaarlijk spel.
Maar eerlijk is eerlijk; drie punten zou ook veel te veel van het goede zijn geweest voor de ongetwijfeld goed willende maar momenteel ploeterende Mauricemeute.
Positieve conclusie: nog steeds ongeslagen!
Positief advies: fris, geknipt en geschoren volgende week de wei weer in. Want, Amazing’s nieuwe hit luidt: ”Allen die willen ter promotie gaan, moeten gladgeschoren mannen met kloten zijn…..”Succes!
Dirk