Dat het leven onvoorspelbaar is mag toch algemeen bekend worden verondersteld. Voorspellen is dus moeilijk, zeker de toekomst.
Maar zo grillig als de gebeurtenissen zich de voorbije weken voltrokken zullen ook weinig helderzienden hebben voorzien.
En dan heb ik het niet eens over de inval van een door een mentaal ernstig gemankeerde megalomaan geleide grootmacht bij een kansloze nabuur.
Je kon met een beetje scherp waarnemingsvermogen van ’s mans ijskoud ogende fysionomie tijdens zijn tv presentaties nog wel zien aankomen dat deze de trekker zou laten overhalen.
Treurig en droevig makend genoeg voor al die onschuldige mensen, die door dit gespuis geslachtofferd worden, daar niet van. Hopelijk duurt het niet al te lang tot ook in Rusland het gezond verstand weer eens “drie punten pakt” (om toch maar weer een beetje richting voetbal te palaveren)
Uw, na maanden ingesnoerd te zijn geweest door een door virologen gedicteerd en behoorlijk knellend coronakorset, weer wakker geschrokken chroniqueur zit toch wat verwezen achter zijn toetsenbordje te kijken naar wat zijn vingers hem hebben bevolen om de draad van de impressies over zijn dierbare Bordeauxrood weer op te pakken.
De vingers hebben blijkbaar niet voorzien dat überhaupt nog in competitieverband in 2A van het zaterdagvoetbal gebald zou gaan worden.
Maar na tijdenlang te zijn gemuilkorfd door mondkapjes, lek geprikt en als kers op de coronataart nog een extra booster-gevaccineerd te zijn; in bad, bed en bedoening anderhalve meter afstand te moeten houden van dierbaren; als een melaatse te worden gemeden door angst overmensde (tja het moet tegenwoordig allemaal gender neutraal) grutter-klandizie; een speciaal antiviruspasje te moeten tonen om je eigen clubhuis binnen te mogen en dan een stempeltje te krijgen dat je clean bent; om de haverklap veranderende openings-en sluitingstijden van kroegen en krachthonken te moeten onthouden op straffe van een vrije schop naar buiten te kunnen krijgen (u ziet: het voetbal kriebelt al een beetje); en niet te vergeten geen nieuwsrubriek meer te kunnen volgen zonder coronadeskundige maagpijn te krijgen; door het niet aflatende noodweer je tenslotte voor de openhaard met een goed glas wijn gelukkig te prijzen dat je niet langs de een of andere krijtlijn hoefde te staan blauwbekken……………………………….
voltrok zich deze week het wonder!
Pasje in de prullenbak, de centimeter weer in het naaimandje, mondkapjes overschot naar het plaatselijke hospitaal gebracht en weer lekker met z’n allen knus naast elkaar naar het voetballen.
(NB. en voor de al te gisse lezer: vorige week kon dat ook al maar toen moesten er bij Bordeauxrood nog wat omikronvirusjes worden weggewerkt)
En onvoorspelbaar onvoorstelbaar lekker was het deze zaterdagmiddag in Buiksloot in alle opzichten.
Zelfs de meteorologen logen nu eens niet toen zij ons een stralende vrijwel windstille lentedag voorspelden (zij wel!)
Maar ondanks die prima omstandigheden om je hobby weer op te pakken, was er vooraf toch ook sprake van de nodige onzekerheid over de fysieke en mentale gesteldheid van de Kumar Kids na zo’n lange pauze en een relatief kortrommelige voorbereidingstijd.
Niet geheel onterechte zorg als er ook al meteen moet worden aangetreden tegen de veel scorende koploper HBOK (verpletterde vorige week nog Almere met 0-7; en thuisspelend was hun punten -en doelpuntenhonger >100% geweest tot nu toe)
Menig voorspellende geest voorzag dus-ook gezien het toch al redelijk moeizame optreden in het begin van de competitie – een moeilijk herstartmiddagje met hopelijk een puntje voor AMVJ.
Maar ook die voorspellingen konden na het eindsignaal van de streng maar rechtvaardig fluitende heer Overtoom, in de klompen die traditiegetrouw door de gastheren aan de tegenstander worden geschonken.
Want na een meer boeiend dan mooi maar fair voetbalgevecht bleek een herboren collectief strijdend Bordeauxrood HBOK de eerste thuisnederlaag te hebben bezorgd met en niet mis te verstane 1-3 zege.
En toegegeven, daar zag het aanvankelijk niet naar uit. Niet dat de thuisploeg de tegenstander nou zo daverend van de goed bespeelbare grasmat speelde en direct kansloos maakte. Integendeel het verweer van AMVJ was uitgekiend slim en de lange bal was dit keer wel effectief door regelmatig “de tweede bal” te veroveren om vandaaruit ook een paar reële kansen te peuren.
Maar toen HBOK door “een lucky” (e.d.) toch aan een voorsprong kwam, werd “zie je wel” het bijna plichtmatige credo van de bordeauxrode zijlijnvoorspellers (1-0).
Echter de ploeg en in het bijzonder de eerder onopvallende Teddy Mijnals dachten daar anders over. Die laatste strafte slap ingrijpen van de HBOK defensie met een leep boogballetje nog voor de rust koeltjes af. (1-1)
Na rust een beetje hetzelfde spelbeeld: HBOK werd weinig speelruimte geboden en vooral hun oer gevaarlijke spits (Kaars) werd vakkundig afgeschermd. Op één keer na toen hij vrije doortocht kreeg maar de puik kepende goalie Maksim van Ingen kundig op zijn weg vond.
Bij AMVJ groeide met het vorderen van de tijd de collectieve onverzettelijkheid en merkte bij snelle tegenstoten dat er mogelijk meer te halen viel in Buiksloot.
Dat sloeg om in een nog grotere vastberadenheid toen opnieuw Teddy Mijnals met een geweldige poeier de vijandelijke keeper volstrekt kansloos liet (1-2).
En zoals dat heet werd “de pot in het slot gegooid” door Lionel Grootfaam die zijn voetbalnaam alle eer aan deed door niet lang voor tijd een vrije trap met een onnavolgbare hak-truc-speciaal in de kruising te jenzen. (1-3)
Pas toen kon in ik op mijn klompen aanvoelen dat het voorspellen van een onvoorspelbaar geachte zege voor Bordeauxrood een zekerheidje zou worden.
En zo geschiedde ook in deze mentaal opbeurende klompendans voor een herboren Loopveldploeg.
Zo energiek en samen ballend, dat ze mijn klomp ter plekke deden breken, durf ik de boys bijna nog veel goeds en puntjes te voorspellen in de komende potjes…….maar dat laatste blijft toch een tikkie lastig voor
Dirk
Twee goals in iedere klomp eentje
